Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

мӑкӑртатать (тĕпĕ: мӑкӑртат) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Шӳрпепе типӗ ҫӑкӑр, — тунсӑхлӑн мӑкӑртатать Джесси.

— Бульон и сухарики, — уныло произнесла Джесси.

XVI сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Ҫак шухӑшӑн пулма пултарайми тискер сӑмахӗсенчен мӗн пур вӑйран йӗрӗнсе, сехӗрленсе, вӗсен сивлев тапӑнӑвне тӗлкӗшме пикеннӗ пусмана чиксе хунӑн таптаса Джесси куҫӗсене хупрӗ, хӑлхисене хупларӗ те йынӑша-йынӑша кравать ҫине лаштах выртрӗ; ҫав шухӑш сӑмахсене ан ҫаврӑнтӑр тесе ӑсне мӗн килнӗ ҫавна чӗтре-чӗтре мӑкӑртатать

Всей силой ужаса и отвращения к невозможным, диким словам этой мысли, отталкивая их мрачный напор, подобно тому, как затаптывают вспыхнувшую ткань, Джесси закрыла глаза, заткнула уши и со стоном повалилась ничком на кровать, судорожно бормоча первое, что приходило на ум, лишь бы та мысль не повернулась словами.

XVI сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Вӑл пӳлӗмре вӗткеленсе ҫӳрет, хыттӑн мӑкӑртатать:

Он метался по комнате, бормоча:

XXVIII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Вӑл темӗн ӗнӗрлет, мӑкӑртатать, пӳрнисемпе шаклаттарать, пукан ҫинче шавлӑн йӑшӑлтатать, тепӗр чухне калаҫӑва кӗре-кӗре каять те никама та сӑмахлаттармасть, ҫавӑн манерлех кӗтмен ҫӗртен шӑпланать, ҫӑварне карса хурать те — пуплеме юратакансен ҫамкисемпе куҫ харшисене тӗсеме пикенет.

Он напевал, бурчал, барабанил пальцами, возился шумно на стуле, иногда врывался в разговор, не давая никому говорить, но так же внезапно умолкал, начиная, раскрыв рот, рассматривать лбы и брови говорунов.

XXII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Тоббоган мана кӑшт типпӗнрех кӗтсе илчӗ, анчах картсемпе мӗн пулса иртнине сӳтсе явмалла мар тесе пурте калаҫса татӑлнӑран вӑл кӗҫех айккинелле пӑрӑнчӗ; тепӗр чухне ҫеҫ ман ҫине шухӑшлӑн пӑхкалать, ӑшӗнче мӑкӑртатать тейӗн: «Дэзи тӗрӗс тӑвать, анчах укҫаран хӑтӑлма, мур чӑмласшӗ, ҫӑмӑл мар-ҫке…».

Тоббоган встретил меня немного сухо, но так как о происшествии с картами все молчаливо условились не поднимать разговора, то скоро отошел; лишь иногда взглядывал на меня задумчиво, как бы говоря: «Она права, но от денег трудно отказаться, черт подери».

XX сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Манпа пӗрле матрос анчӗ, шиклӗн мӑкӑртатать: «Акӑ кӗсменсем, курӑр».

Со мной вошел матрос, испуганно твердя: «Смотрите, вот весла».

XVI сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Хыҫалтан пыракан пысӑк пуҫлӑ ҫын темӗн мӑкӑртатать; манран темӗн ыйтать-тӗр тесе ҫаврӑнтӑм:

Человек с большой головой, замыкая шествие, что-то сказал; думая, что это относится ко мне, я спросил:

III. Никампа нимӗн валли те мар // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 385–426 с.

— Эстер… — пуҫне ҫӗклесе хӑюсӑртараххӑн мӑкӑртатать сӑрнаккай, — сахӑр парать!

— Эстер… — нерешительно пробормотал идиот, приподымая голову. — Даст сахару!

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

— Ну… ну… — айккинелле пӑрӑннӑ май шиклӗн мӑкӑртатать кулянса ӳкнӗ этем.

— Ну… ну… — испуганно проворчал расстроенный человек, отходя в сторону.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

— Мӗн каласшӑн? — куҫӗсене хӗскелесе тата тӳп-тӳрӗ тӑма хӑтланса мӑкӑртатать ҫӗтӗк-ҫатӑк ӗренке.

— Что скажете? — пробормотал оборванец, подмигивая и силясь держаться прямо.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

— Йывӑҫ ӑҫта, пусма? — мӑкӑртатать вӑл.

— Где дерево, лестница, — бурчал он.

XIX. Руфут ханкӑрӗн синкерӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Тӑлмач Гент патӗнчен король патнелле, король патӗнчен Гент патнелле кумать… татах-татах, ӑнланмалла мар темӗскер мӑкӑртатать.

Переводчик бегал от Гента к королю и обратно, бормоча что-то невразумительное.

XIV. Н' Комбе король // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

— Шурӑ ҫын — пысӑк асамҫӑ, — тӑрса ларнӑ тата хашлатса сывланӑ май мӑкӑртатать тискерчӗк.

— Белый человек большой волшебник, — пробормотал дикарь, садясь и отдуваясь в волнении.

ХII. Пӗчӗк утрава хупӑрлани // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Старик куҫӗсем ҫурма хупӑ, вӑл силленет те мӑкӑртатать:

Старик, полузакрыв глаза, качался и бормотал:

XI. Вӗлерме хӑтланни // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

— Акӑ мӗнлерех хӑрушӑ ҫӗр-шыв! — мӑкӑртатать Фаркугар.

— Вот ужасная страна!

IX. Сӑпайлӑх урокӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Фаркугар пӗр вӗҫӗм мӑкӑртатать, усал, юнтармӑш, хӑйне хытӑ юратать.

Фаркугар был сварлив, зол, капризен и избалован.

IX. Сӑпайлӑх урокӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Гента аллинчен тытрӗ те ӑна хӑйӗн пуҫӗ ҫине хучӗ, мӑкӑртатать: «Музунгу, Цаупере — санӑн чуру!» — унтан наҫилккеҫӗсен палаткине кӗрсе ҫухалчӗ.

Затем он взял руку Гента, положил себе на голову и, пробормотав: «Цаупере твой раб, музунгу!» — скрылся в палатку носильщиков.

VIII. Цаупере чура // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Пулма та пултарать, — мӑкӑртатать Гро.

Может быть… — забормотал Гро.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

— Ан тӗрткелеш, ан тӗрткелеш, — тесе пӗри хулӑн сассипе мӑкӑртатать.

— Не пхайся, не пхайся, — спокойно ворчал бас.

I сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Тинг нихӑҫан та юрламасть: вӑл мӑкӑртатать кӑна: «Тӑрӑм-тӑрум», анчах унӑн тути хупӑ.

Тинг никогда не поет, он говорит только: «трум-трум», но губы его закрыты.

II. Йывӑҫсем ҫеҫкере // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 383–426 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех