Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Сасӑ ҫуртӑн ҫӳлӗ те авӑнчӑк маччисем айӗн кӗрлесе кайрӗ, ӑҫта кирлӗ унта йӑванса выртакан хурансенче тӗрлӗ тӗслӗн янӑраса илчӗ.

Эхо отдалось над высокими сводами здания, разноголосо откликнулось в котлах, разбросанных повсюду.

1 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Юнлӑ ҫутӑпа, — пӗрре кӑвакарса, тепре алмаз евӗр, — вылять те ҫиҫет Марс: ҫывӑракан Петербург ҫийӗн ҫӳлте-ҫӳлте, шӑтӑк-хушӑклӑ ҫи виттисем ҫийӗн, сивӗ пӑрӑхсен, пысӑк пӳлӗмсемпе пӗчӗк пӳлӗмсен, пӑрахса хӑварнӑ залсен, пушӑ керменсен хӑрӑмланса хуралнӑ маччисем ҫийӗн, ӗшенчӗк ҫынсен сис-чӳллӗ пуҫелӗкӗсем ҫийӗн.

Кровяным, то синим, то алмазным светом переливался Марс, — высоко над спящим Петербургом, над простреленными крышами, над холодными трубами, над закопчёнными потолками комнат и комнаток, покинутых зал, пустых дворцов, над тревожными изголовьями усталых людей.

Ыйхӑсӑр ҫӗр // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Унта кӑмӑллӑрах: пӳлӗмсем пысӑк мар, маччисем те, чӳречисем те вӑхӑтлӑ.

Где маленькие комнатки, невысокие потолки, небольшие окошки.

Пӑр юрланӑ чух // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

Ҫынсен ушкӑнӗ вӗҫӗ-хӗррисӗр тӑсӑлать, вӗсен ури сасси-соборӑн ҫӳллӗ маччисем айӗнче нумайччен янӑраса тӑчӗ.

Бесконечной лентой разворачивалась процессия, и долго не затихали под сводами собора человеческие шаги.

VIII // Гаврил Молостовкин. Войнич, Э. Пӑван: роман / вырӑсларан Г.Молостовкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 284 с.

Ҫирӗм минутран эпир пӗр пысӑк хӑвӑла пырса кӗтӗмӗр, эпӗ ҫавӑнтах асӑрхаса илтӗм; ку хӑвӑла ҫӗр ӑшӗнче этем алли чавса туман, ку этем ӗҫӗ пулсан, тирексӗр тӳпесем ниепле те чӑтса тӑрас ҫук, анчах кунта хӑвӑлӑн маччисем темӗнле тӗлӗнмелле майпа хӑйсемех тытӑнса тӑраҫҫӗ.

Через двадцать минут мы оказались в большой пещере; я сейчас же понял, что эта «каменноугольная копь» не могла быть прорыта рукой человека: ведь иначе своды были бы снабжены подпорками, а здесь они держались лишь каким-то чудом.

XX сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Пӳртӗн йӗри-тавра витнӗ веранда пур, унӑн маччисем ҫинче китай хунарӗсем ҫакӑнса тӑраҫҫӗ.

Дом был окружён со всех сторон крытой верандой, с потолка которой свисали китайские фонари.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Шӑлйӗрен майор ӑна ыйтусем пама пуҫларӗ, анчах ун ҫӑварӗн маччисем вут пек ӑшаланса тӑнӑран вӑл сӑмах та чӗнме пултараймарӗ.

Что совершенно сжёг себе нёбо и не мог отвечать на ехидные вопросы майора.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Аллисене хырӑмӗсем ҫине тытнӑ икӗ ҫын чассавнин шурӑ тӗслӗ те авӑнчӑк маччисем айӗнче йывӑррӑн, вӑраххӑн утса, чиркӳри салхуллӑ юрра вӑрӑммӑн тӑсса юрлаҫҫӗ:

Два человека, сложив руки, как на молитве, тяжелой, медленной поступью ходят под белыми сводами склепа и протяжными нестройными голосами поют грустную церковную песнь.

II сыпӑк // Леонид Агаков. Юлиус Фучик. Асаплӑ вилӗм уменхи сӑмах. Леонид Агаков куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953