Чӑваш чӗлхи корпусӗ

А тата Кунне пӗр хут параҫҫӗ Йытӑ ҫимен апата.

Куҫарса пулӑш

Партизан // Степан Аслан. «Тӑван Атӑл». — 1946, 20№ — 55-63 с.

Пӑсӑлмасӑр тӑма та май ҫук кунта: е кунне пӗрре ҫитермеҫҫӗ, е апатран татти ҫук — пӗр делегаци килсе хӑна тӑвать, тепри йӑслать, «саккунлӑ» апата йыхӑраҫҫӗ.

Еще бы не прихватить: то целый день голодали, а то отбоя нет от угощающих одна делегация приглашает за стол, за ней другая…

II // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

…Ниме халӑхӗ апата ларнӑ.

И вот участники ниме-помочи сели обедать.

Кӑван хуппи уҫӑлнӑ кун // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

— Сер ырхи… ирхи апата яшка ҫакса яр, — хушать ӑна Микулай арпашӑнса.

— Ну, инге, давай вешай котел-то, вари на завтрак яшку, — путаясь в словах, приказал Мигулай старушке.

Пулас ниме // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Ӑна та пулин ҫынсем ҫиес апата пӗтӗрсе тӑнӑшӑн кураймасть вӗсене.

Даже ненавидит, видя, как они пожирают еду, которую бы с удовольствием съел человек.

Вилӗмпе юнашар // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

— Лар пирӗнпе апата, — вӑрӑм аллипе аякри пукана сӗтел пуҫне шутарса лартрӗ пуп.

— Присаживайся к нам, — поп придвинул длинными ручищами во главу стола стул.

Кӗркунне // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Пулас тарҫӑсем килни ҫинчен Александр Петровича каҫхи апата ларсан пӗлтерчӗҫ.

О приходе будущих работников Александра Петровича известили за ужином.

Ҫӗнӗ хуҫа // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Апата та лармасть.

И за стол не сидится.

Сӑпай Ваҫук // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Апата ларма мар, хӑй Ваҫука мӗн те пулин тыттарать.

А Вазюк принимал ее дары не задумываясь.

Сӑпай Ваҫук // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Ҫынсем патӗнче апата лармасть вӑл.

Он никогда не садился за стол в чужих людях.

Тӗмерккепе Утлас // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Бурлаксем каҫхи апата хатӗрленеҫҫӗ.

Бурлаки готовят ужин.

Туссем // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

— Миҫе каланӑ сана эп вӑл апата ҫиместӗп тесе…

— Сколько раз тебе говорил: не ем я толоконную кашу!

Ҫӗрлехи ҫул // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

— Апата манса кайрӑр-и-мӗн?

Куҫарса пулӑш

Юлташ сӑмахӗ // Валентин Урдаш. «Ялав», 1948, 11№ — 27–28 с.

Вӗсем старик выранӗ ҫине апата лараҫҫӗ.

Усевшись вдвоем на постели старика, они стали пожирать оставленные припасы.

Ҫурҫӗр иртсен // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Картишӗнчи халӑха Тевеслу каҫхи апата чӗнчӗ.

На крыльцо вышла Тевеслу и позвала мужчин отужинать.

Ҫӗвӗҫ // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Лаҫ пуҫне кайса апата ларнӑ Мултиер пӗр-ик кашӑк сыпсанах яшкине каялла парать.

Мульдиер присел возле стены, хлебнул две-три ложки похлебки и вернул посуду дочери.

Ӗҫ ҫинче // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Пӗр ана урлӑ Чӑлах Эрнюк тарҫисем кӑнтӑрлахи апата ларнӑ.

А через загон от Мульдиера уже сели обедать работники Сухорукого Эрнюка.

Ӗҫ ҫинче // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Кулкаласа та мӑшӑлтатса килнӗ ҫын панӑ апата часах ҫисе ячӗ, хырӑмне тытса пӑхрӗ: ҫук, тулли мар-ха.

Пришедший поедал их с лихорадочной быстротой, блаженно улыбаясь и бормоча что-то невнятное.

Ҫӗрлехи ӗҫ // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Тарӑхнӑ Салакайӑк апата ларчӗ, анчах кунта та чӑрмантарчӗҫ.

Вконец расстроенный Салагаик сел обедать, и тут ему не повезло.

Турӑпа ҫӳреме тухни // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Кил апата, хӗвел ҫинче ан тӑр, кӗр кунталла».

Иди, проходи за стол, не пекись на солнце-то.

Тепӗр кун ирхине // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.