Шырав

Шырав ĕçĕ:

Атаман сăмах пирĕн базăра пур.

Атаман (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Ҫак сӑлтавпа килнӗ те ӗнтӗ вӑл кунта — ӗлӗкренпех округ центрӗ пулнӑ Нижнечирски станицине (ӗлӗкрен кунта атаман ларнӑ, халӗ ак, атаман вырӑнне — ревком).
Для этого, конечно, и приехал сюда — в Нижнечирскую (где издавна был окружной центр и прежде сидел атаман, а сейчас на месте атамана — ревком).

4 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Ватӑ Бульба унта мӗнле ҫӗнӗ атаман пуррине пӗлес тесе ҫаврӑнса пӑхрӗ те, Умански курень пуҫӗнче лаша ҫинче ҫӗлӗкне каялла чалӑштарса тӑхӑннӑ, аллине атаман палици тытнӑ Остап ларнине курчӗ.
Оглянулся старый Бульба поглядеть, какой там новый атаман, и увидел, что впереди всех уманцев сидел на коне Остап, и шапка заломлена набекрень, и атаманская палица в руке.

VII // Куҫма Турхан. Гоголь Н.В. Тарас Бульба: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 126 с.

Ҫав вӑхӑтра ку вырӑна юланутпа кошевой пырса ҫитрӗ, вӑл Остапа ырласа «Вот ҫӗнӗ атаман, ҫапах та ҫара ватӑ атаман пекех ертсе пырать!» терӗ.
В это время подъехал кошевой и похвалил Остапа, сказавши: «Вот и новый атаман, а ведет войско так, как бы и старый!»

Ҫакӑн пек тӗрлӗ тӗслӗ бандӑсенчен, кулаксен йышӗпе тата Коновалец атаманӑн осаднӑй корпусӗнчи галици полкӗсемпе тӗреклӗлетнӗ бандӑсенчен пуҫтарать хӑйӗн полкисемпе дивизисене «аслӑ атаман Петлюра».
Из этих разношерстных банд, подкрепленных кулачеством и галицийскими полками осадного корпуса атамана Коновальца, создавал свои полки и дивизии «головной атаман Петлюра».

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Сӑрланӑ тавричански урапа патӗнче кӗрнек пӳ-силлӗ, кӑвак куҫ харшиллӗ старик, — сӑнӗпе те, хӑйне ҫиллессӗн тытнинчен те пӑхӑр авӑрлӑ атаман туйине пӗр ҫул мар туяласа ҫӳренӗ хутор атаманӗ пек туйӑнаканскер — хӗрсех калаҫать:
Около раскрашенной тавричанской брички ораторствует статный седобровый старик, по виду и властным замашкам — хуторской атаман, не один год носивший атаманскую насеку с медным надвершием:

LX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Краснов ҫар есаулӗ аллинчен атаман перначне илмесӗр тӑрать-ха, ҫакна тӑвиччен вӑл хӑй Ҫар канашне сӗннӗ тӗп законсене йышӑнса хума, унтан тата хӑйне атаман влаҫӗпе нимӗнле чарусӑр усӑ курма ирӗк пама ыйтать.
Краснов не принял атаманского пернача из рук войскового есаула, поставив условия: утвердить основные законы, предложенные им Кругу, и снабдить его неограниченной полнотой атаманской власти.

I // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Кунсӑр пуҫне тата, господа стариксем, станица атаманӗнчен распоряжени килчӗ, — атаман сассине улӑштарчӗ те пуҫне пӑркаласа илчӗ, тӑратнӑ мундир ҫухавийӗ унӑн янаххине хырса, майне касса кӗчӗ.
— А ишо, господа старики, получена от станишного атамана распоряжения, — атаман перевел голос и покрутил головой: стоячий воротник мундира, задирая подбородок, врезался в шею.

7 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Эпӗ — сирӗн атаман.
Куҫарса пулӑш

VII // Никифор Мранька. Мранька Н.Ф. Ӗмӗр сакки сарлака. Роман. 2-мӗш том. Виҫҫӗмӗш кӑларӑм. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 592 с.

Государьпа аслӑ атаман Овчинников чӑннипех те ҫапӑҫӑва тӗрӗс пуҫласа ячӗҫ, анчах кайран ним ӑнланмалла мар ӗҫ пулма тытӑнчӗ: отрядсем пӗр-пӗрне пулӑшма пӗлеймерӗҫ, ҫавӑнпа командирсем хӑюсӑррӑн вырӑнтан вырӑна куҫрӗҫ, кайран пурте тем аташса кайрӗҫ…
Куҫарса пулӑш

Сутӑнчӑк шӑпи // Юхма Мишши. Юхма М. Кӑвал ҫӗмрен: историлле роман. — Шупашкар: «Вучах» библиотеки, 1998. — 352 с.

— Анчах ҫакна каласшӑн: эс — полковник, эс — атаман, ҫапах та ку пирӗн пӗрремӗш ҫапӑҫу, ҫавӑнпа паянлӑха эпӗ мӗн хушнине итле.
Куҫарса пулӑш

Пӗрремӗш ҫапӑҫу — пӗрремӗш ҫухату // Юхма Мишши. Юхма М. Кӑвал ҫӗмрен: историлле роман. — Шупашкар: «Вучах» библиотеки, 1998. — 352 с.

— Эсир пире Мускава ӑсататӑр-и, атаман? — хурлӑхлӑ ыйтрӗ князь.
Куҫарса пулӑш

4. Урачко казакӗсем // Куҫма Турхан. Турхан К. С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: Истори романӗ. Иккӗмӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 559 с.

Атаман турккӑ ятаганне тепӗр хут ҫавӑра-ҫавӑра пӑхрӗ.
Куҫарса пулӑш

Манӑн хӗҫе лайӑхрах тӗрӗсле, атаман, унӑн ӑшӗнче Крым ханӗ валли ҫырса хатӗрленӗ ҫыру пур.
Куҫарса пулӑш

— Сафа-Гирей вилнӗ тетне? — апат ҫиме чарӑнсах ыйтрӗ атаман.
Куҫарса пулӑш

Каҫар, Урачко атаман, эп паҫӑр пӗтӗмпех калама ӗлкӗреймерӗм.
Куҫарса пулӑш

— Ну, халь санпа тӗплӗрех паллашма та пулать, — терӗ атаман.
Куҫарса пулӑш

Хуран хуҫи сӑхӑм пӗҫернине пӗлсен атаман хӑй те кулса ямасӑр чӑтаймарӗ.
Куҫарса пулӑш

— Ҫук, атаман мана паян хӑйӗн тирӗкӗнчи пӑтта ҫитерет.
Куҫарса пулӑш

Вӑл ҫав-ҫавах тӑрать-ха, — ӑна атаман кирлӗ.
Куҫарса пулӑш

Таҫта аякка, нухай енне е Атӑл патне ертсе кайрӗ пулмалла вӗсене атаман, Крым ҫулне ҫеҫ сыхласан халиччен таврӑнмалла пек.
Куҫарса пулӑш

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика