Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Павел сăмах пирĕн базăра пур.
Павел (тĕпĕ: Павел) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Суворов патне виҫӗ лаша кӳлнӗ лавпа ҫамрӑк офицер ҫитнӗ, вӑл фельдмаршал валли Пӗрремӗш Павел императортан пилӗк пичетлӗ пакет илсе килнӗ.

Прибыл к Суворову на тройке молодой офицер, привез фельдмаршалу пакет за пятью печатями от самого государя императора Павла Первого.

Пакет // Василий Чураков. Алексеев, Сергей Петрович. Суворов ҫинчен: повесть; вырӑсларан Василий Чураков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1967. — 5-143 с.

Павел Иванович, пӑхӑр-ха ҫак субъект ҫине.

— Павел Иванович, посмотрите на сего субъекта.

21 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Павел Иванович, парӑр-ха чернильнӑй кӑранташ, — ҫывӑхрах, алӑк умӗнчех, хӑйкӑлтатса илчӗ мухмӑрлӑ сасӑ.

— Павел Иванович, дайте чернильный карандаш, — близко, у двери, хрипел похмельный голос.

21 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Халӗ иккӗмӗшне Павел Степанович Алдахина суйланӑ — халиччен вӑл ахаль секретарь пулнӑ, ун вырӑнне пирӗн Нецветовӑна ҫирӗплетрӗҫ…

Так теперь вторым избран Алдахин Павел Степанович; был он до этого просто секретарем, а на его место утвердили Нецветову…

XIV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Павел Павлович, лаша ҫинчен анса, хӗрсен аллинчи вӗрене тыт-ха.

Павел Павлович, слезай с коня и бери у девок налыгач!

IX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Машинӑран тухсан, Кондратьев юланутҫӑсем ҫине тимлӗнрех пӑхрӗ те ирӗксӗрех кулса илчӗ: лашасене утланса Хворостянкинпа Павел Павлович Алешкин тӑраҫҫӗ.

Выйдя из машины, он присмотрелся к всадникам и усмехнулся, — на конях сидели Хворостянкин и Павел Павлович Алешкин.

IX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Павел Павлович, ку ӗҫ мӗне юрӑхлӑ-ха!..

— Павел Павлович, ну куда это годится!

VII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Павел Павлович Алешкин — чылай ҫула ҫитнӗ арҫын, самӑрскер, унӑн чакӑр куҫӗсем яланах савӑнӑҫлӑ, вӑл табак туртаканскер, анчах унӑн яланах тап-таса хырнӑ пичӗ туртман ҫынсенни пекех тулли та сывлӑхлӑ.

Павел Павлович Алешкин был мужчина пожилой, грузный, с серыми глазами; он курил, но лицо у него, всегда чисто выбритое, было таким свежим, какое бывает чаще всего у людей некурящих.

VII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Павел Павлович, чӑн та, кирлӗ мар, чӑн та, ҫакна туманни авантарах, — хевтесӗррӗн тархасларӗ ӑна Ромашов.

— Павел Павлович, право ж, не стоит, право же, лучше не нужно, — бессильно умолял его Ромашов.

XVIII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

— Кирлӗ мар, Павел Павлович, кӑлӑх япала, — йӑвашшӑн чарчӗ ӑна Ромашов.

— Будет, Павел Павлович, не стоит, — слабо останавливал его Ромашов.

XVIII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

— Мӗн тума ку, Павел Павлович?

— Зачем это, Павел Павлович?

XVIII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

— Ну, пулнӑ, пулнӑ, Павел Павлович, — йӑвашшӑн хирӗҫлерӗ Ромашов, — мӗн кӑлӑххӑн хавхаланмалла-ха?

— Ну, будет, будет, Павел Павлович, — слабо сопротивлялся Ромашов, — к чему телячьи восторги?

XVIII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Ҫапах та сыв пулӑр, Павел Павлыч.

Однако прощайте, Павел Павлыч.

XII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Веткин ӑна, мундирлӑ мӑшӑр илнӗ тесе, хут ҫырса панӑ, чӑннипе вара тавҫӑруллӑ Павел Павлович ҫӗвӗҫрен мундир мар, вӑтӑр тенкӗ укҫа халлӗн илнӗ.

Он взял от Веткина расписку в получении мундирной пары, но на самом деле изобретательный Павел Павлович получил от портного не мундир, а тридцать рублей наличными деньгами.

XII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

— Пултараймастӑп, Павел Павлыч.

— Не могу, Павел Павлыч.

XII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Павел Павловичӑн мӑйӑхӗ шуххӑн тӑрмаланнӑччӗ, шукӑльлӑхшӑн хӗррисене пусса лапчӑнтарнӑ карттусӗ, маттуррӑн тайӑлса, хӑяккӑн ларнӑччӗ.

Усы у Павла Павловича были лихо растрепаны, а фуражка с приплюснутыми на боках, для франтовства, полями ухарски сидела набекрень.

XII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

— Эпӗ вӗт нимӗн те пӗлместӗп, нимӗскер те каламастӑн, Павел Павлыч, — хурлӑн та йӑвашшӑн хирӗҫлерӗ Ромашов, — эпӗ нимӗн те, нимӗн те пӗлместӗп.

— Я ведь ничего не знаю и не говорю, Павел Павлыч, — жалобно и кротко возразил Ромашов, — я ничего, ничего не знаю.

XI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

— Кичем мана, савнӑ Павел Павлыч, — салхун тавӑрчӗ Ромашов.

— Скучно мне, милый Павел Павлыч, — тоскливо произнес Ромашов.

XI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Ҫук, ҫук, нимӗскер те ан калӑр, Павел Павлыч.

Нет, нет, не говорите ничего, Павел Павлыч.

X // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

— Итлесемӗр-ха, Павел Павлыч, ку вӗт служба мар, ку — темӗскерле ирсӗрлӗх-тискерлӗх! — тарӑхнипе те кӳреннипе макӑрас пекех кӑшкӑрса ячӗ Ромашов.

— Да послушайте, Павел Павлыч, это же ведь не служба, это — изуверство какое-то! — со слезами гнева и обиды в голосе воскликнул Ромашов.

X // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех