Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

кӑтартрӗ (тĕпĕ: кӑтарт) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Кусем тата? — кӑтартрӗ вӑл аллипе зала.

— А это все? — обвел он рукою зал.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Анчах акӑ вӑл — ман Берлинӑм! — яланхи ачашлӑхсӑр пуҫӗпе алӑк енне кӑтартрӗ, алӑк хыҫӗнче Танюшка сасси илтӗнет.

Да у меня вот он — Берлин мой! — и она без обычной нежности кивнула на дверь, за которой слышался голос Танюшки.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Вӑл Горевӑна Мария Терезӑн будуарне, ҫывӑрмалли тата тумланмалли пӳлӗмӗсене кӑтартма тытӑнчӗ, Австри династийӗн икҫӗр ҫул хушшинчи юрату енӗпе туса пынӑ мӗнпур хӑтланкаларӑшӗсем ҫинчен хӑвӑрт та йӗркеллӗ кала-кала кӑтартрӗ.

Она повела Гореву показывать будуары, спальни и уборные Марии-Терезии, быстро и толково посвящая ее во все альковные похождения австрийской династии за двести лет.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Вӑл кашни ҫын епле калаҫнисене пӗтӗмпех туса кӑтартрӗ, ҫак тӗлпулу мӗнле пулса иртнине Лена питӗ лайӑх ӑнланчӗ, Воропаев каласа панӑ май, вӑл, кулкаласа, аллисене саркаларӗ.

Он рассказывал в лицах, и Лена отлично поняла, как все это происходило, и улыбалась и разводила руками в лад его повествованию.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Пичче мана аллипе хӗвеланӑҫнелле тӑсса, таҫта аякра, тинӗс хумӗсем хыҫӗнче курӑнакан сӗрӗм пек шурӑ пӗлӗт евӗрлӗ ҫӗрӗн мӗлки ҫине тӑсса кӑтартрӗ.

Дядюшка, обратясь лицом к западу, указал мае на подернутые дымкой туманные очертания Земли, выступавшие над морем.

XVI сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

— Йывӑр каласшӑн пулнипе мар, анчах вӑрҫӑ тени хӑйӗн лайӑх енне те кӑтартрӗ, — вӑл, пӗр-пӗр ӗҫе пӗтӗм халӑхпа тытӑнсан, темӗн те туса хума май пуррине кӑтартса пачӗ…

— Война — боюсь грубо сказать — хорошую службу нам сослужила: показала, чего можно достичь, если всем народом на одно дело навалиться…

Улттӑмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Хӗрача илемлӗ те ҫинҫе, анчах пӳрнесемсӗр аллисене чӑмӑртанӑ пек туса кӑтартрӗ.

 — Девочка пыталась сжать тонкие выразительные руки без пальцев.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Рыбальченко китель кӗсйинчен (вӑл халӗ те, флотри пек, кӑвак китель тӑхӑнса ҫӳрет) васкасах хулӑн кӗнеке туртса кӑларчӗ те ӑна пуху умӗнче силлесе кӑтартрӗ.

И Рыбальченко торопливо вынул из кармана кителя (он носил еще синий флотский китель) толстую книжечку и потряс ею перед собранием.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Виктор Огарнов пырса кайрӗ, ҫав каласа кӑтартрӗ.

Виктор Огарнов приезжал, рассказывал.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Вӑл сӑмахсем туха-туха каларӗ, ҫынсене ҫырусем ҫырчӗ, фронтри ӗҫсем ҫинчен кала-кала кӑтартрӗ, тата ҫак мӗнпур кӑшт пӑтрашӑнчӑк та ывӑнтаракан, кӑшт ӳсӗртекен япаласем уншӑн телей пулчӗҫ, тата ҫав телее унӑн малалла тӑсас килчӗ.

Он произносил речи, писал людям письма, рассказывал о фронтовых делах; и все это, немножко сумбурное, утомительное, чуть-чуть хмелящее его, было счастьем, и хотелось, чтобы ему не наступало конца.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Ҫак пуҫару, ытти мӗнпур кӗтмен ҫӗртен пулакан япаласем пекех, ҫынсене аякран, хӑйсене хӑйсем час та часах курма пултарайман енчен, кӑтартрӗ — ҫакӑ чи кирли те чи хакли пулса тӑчӗ, анчах тӗттӗмре ҫынсем ытлашши майне кӳрсех чаваймаҫҫӗ пулас.

Как все неожиданное, этот почин показал людей со стороны, с какой они не часто видели себя сами, и это оказалось самым главным и ценным, а копали в темноте, должно быть, не слишком ловко.

Иккӗмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Пилӗк сехет хушши тӑрать сирӗн умӑрта ҫав икӗ енчен кукӑрӑлса тухнӑ ясмӑк пӗрчи, — вӑл хул урлӑ тирпейсӗррӗн председатель еннелле кӑтартрӗ, кулӑ иртсе кайиччен кӑшт тӑхтаса тӑчӗ.

Пять часов подряд стоит перед вами набухшее с двух сторон чечевичное зерно, — он указал на нерадивого председателя, подождал пока стихнет смех.

Иккӗмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Вӗсем патӗнче мӗн пулса иртнине фронтовика турех тавҫӑрса илме йывӑрри ҫинчен калакан, анчах унпа хӑйӗнпе нихҫан та пулса иртмен приключенисенчен тата икӗ-виҫӗ эпизодне каласа панӑ хыҫҫӑн, Воропаев вӗсен колхозӗ аякран мӗнпе курӑнни ҫинчен кулӑшла сӑрсемпе ӳкерсе кӑтартрӗ.

Рассказав еще два-три эпизода из неслучавшихся с ним приключений, которые рисовали, как трудно фронтовику сразу разобраться в том, что у них тут происходит, Воропаев в очень смешных тонах набросал картину, каким представлялся ему колхоз со стороны.

Иккӗмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Чумандринӑн мӑнтӑр пӳрни пысӑк напряжениллӗ токӑн будкине е кӑвакарчӑн йӑвине аса илтерекен шурӑ ҫурт ҫине кӑтартрӗ.

Мясистый палец Чумандрина выхватил из перспективы узкий прямоугольник белого домика, напоминающего будку тока высокого напряжения или голубятню.

Пӗрремӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Пӳрнисемпе стенасемпе маччана тӗке-тӗке, тахҫанах пӑхмасӑр калама вӗреннӗ урока ҫирӗплетнӗ пек, вӑл тӗрлӗрен кирлӗ пултаракан япаласем ҫинчен кала-кала кӑтартрӗ, ҫав япаласем пӗтӗмпех пур-мӗн, тупасса та вӗсене пӗр йывӑрлӑхсӑрах тупма пулать иккен, ҫитменнине тата юсамалли те ытлашшиех мар-мӗн.

 — И, тыча пальцем в стены и потолки, она быстро, точно твердя давно выученный наизусть урок, привела множество очень точных данных о материалах: и выходило, что все они есть и достать их можно без всякого затруднения, и что вообще-то восстанавливать почти нечего.

Пӗрремӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Корытов пӳрнипе кӗленче ҫине кӑтартрӗ.

Корытов показал пальцем на бутылку:

Пӗрремӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Иккӗмӗш ҫынна валли каҫхи апат ҫуккине пӗлтерсе, хӗрарӑм пуҫне ҫын асӑрхамалла мар сӗлтсе илчӗ, хӑйӗн хаяр кӑвак куҫӗсемпе кӗтесселле, пӗчӗк шкап еннелле пӑхрӗ; вӑл ӑҫталла пӑхнине асӑрхаса, Корытов юрани ҫинчен пӗлтерчӗ — аллине сулчӗ, тепӗр хут икӗ пӳрнине кӑтартрӗ.

Едва уловимым кивком головы женщина ответила, что второго ужина нет, и повела своими строгими серыми глазами в угол, в сторону шкафчика: Корытов, заметив ее взгляд, опять разрешительно помахал рукой и снова показал ей два пальца.

Пӗрремӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Корытов, хӗрарӑм подноса ҫыру сӗтелӗн хӗррине ларттӑр тесе, ӑна аллипе сулчӗ те, калаҫма чарӑнмасӑрах, хӑна валли те каҫхи апат ыйтнине пӗлтерсе, икӗ пӳрнине кӑтартрӗ.

Продолжая рассказывать, Корытов махнул рукой, чтобы женщина поставила поднос на край письменного стола, и показал ей, не переставая говорить, два пальца, давая понять, что требует ужин и для гостя.

Пӗрремӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Анчах палуба ҫинчен аниччен вӑл мана малалла илсе тухрӗ те, бухтӑн ҫурҫӗр енче курӑнса тӑракан ӗмӗрхи шап-шурӑ юрпа витӗннӗ икӗ вӗҫлеке тӑрӑллӑ ҫӳллӗ ту ҫинелле пӳрнипе тӗллесе кӑтартрӗ.

Но прежде чем сойти с палубы, он повел меня на нос судна и указал на северной стороне бухты высокую гору с расщепленной надвое вершиной, покрытой вечными снегами.

IX сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Отелри швейцар нимӗҫле тата англичанла калаҫать, анчах профессор нумай чӗлхе пӗлекенскер, унтан Дани чӗлхипе ыйтрӗ, швейцар ӑна Дани чӗлхипе каласа ҫурҫӗрти авалхи япаласен музейӗ ӑҫтине кӑтартрӗ.

Швейцар отеля говорил по-немецки и по-английски, но профессор, знавший много языков, обратился к нему на чистом датском языке, и швейцар на том же языке объяснил ему, где находится музей древностей Севера.

VIII сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех