Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫӗрлехи (тĕпĕ: ҫӗрле) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫӗрлехи тӗттӗмре параппан пӑнтӑртатать, анчах ҫутӑ ниҫта та ҫук.

Барабан гремел в ночной тьме, но нигде не было огней.

II сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Ҫавӑнпа та, ҫӗрлехи сӗмлӗх иртнӗ вӑхӑта юлсан — хӑйӗн илемӗсемпе, тунсӑхлӑ ыйхӑ килменлӗхӗпе, усӑсӑр ахлатӑвӗсемпе.

Поэтому, когда ночь с ее красотами, тоскливой бессонницей и бесполезными вздохами отошла в прошлое.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 345–359 с.

Вӑл Джемса хӑлхинчен кӑшкӑрма пуҫларӗ, унӑн хӗрӳллӗ, кӑнттам сӑмахӗсем ҫӗрлехи шӑплӑхра янӑраса саланчӗҫ:

Он стал кричать на ухо Джемсу, и его страстные грубые слова резко падали в тишину ночи.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 326–330 с.

Унӑн инкекӗ, ӑна ыйхӑсӑрлӑхпа тата ҫӗрлехи йывӑр куҫҫульпе тертлентернӗскер, халӗ тинех, атмосферӑн пытанса ларнӑ чарусӑрлӑхӗнче, тапса тухма май тупрӗ тейӗн.

Его горе, мучившее его бессонницей и тяжелыми ночными слезами, казалось, нашло себе выход в притаившемся неистовстве атмосферы.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 310–317 с.

Анчӑк курӑкӗ тат — вӑл лӑпкӑлӑхпа хаваслӑх кӳрет; тата чӑпар тюльпан кирлӗ — вӑл хӑлхана ҫивӗчлетет, тата йыт курӑкӗ — вӑл ҫӗрлехи ӗшенчӗклӗхе хӑвалать; аса илӳсене черченлӗхпе витекен лантӑшпа фиалкӑна ан ман, тата эпӗ малалла мӗн калатӑп ҫавсене пуҫтар…

Принеси ромашки, дающей спокойствие и веселье. И пестрых тюльпанов, обостряющих слух. И медвяниц, прогоняющих ночное томление. Не забудь ландышей и фиалок, дающих нежность воспоминаниям, и возьми еще все то, что я скажу дальше…

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 174–191 с.

Анчӑк курӑкӗ тат — вӑл лӑпкӑлӑхпа хаваслӑх кӳрет; тата чӑпар тюльпан кирлӗ — вӑл хӑлхана ҫивӗчлетет, тата пыл курӑкӗ — вӑл ҫӗрлехи ӗшенчӗклӗхе хӑвалать; аса илӳсене черченлӗхпе витекен лантӑшпа фиалкӑна ан ман, тата эпӗ малалла мӗн калатӑп ҫавсене пуҫтар.

Принеси ромашки, дающей спокойствие и веселье, и пестрых тюльпанов, обостряющих слух, и медвяниц, прогоняющих ночное томление; не забудь ландышей и фиалок, дающих нежность воспоминаниям, и возьми еще все то, что я скажу дальше.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 174–191 с.

Шухӑшӗсем майӗпен-майӗпен йӗркене кӗчӗҫ, ӳт-пӗвӗ ҫӗрлехи тӗттӗм ҫул ҫинче ҫурма туйӑмсӑр саркаланса выртнӑ чухнехилле, такам хӗненӗ хыҫҫӑнхилле шайлашӑва ларчӗ.

Постепенно его мысли пришли в порядок, в равновесие избитого тела, полубесчувственно распростертого среди темной ночной дороги.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 153–160 с.

Стена ҫумӗнчех — кресло-ярӑнчӑк; кӑштах ҫӳресен Пинкертон унта пырса ларчӗ, ҫӗрлехи ӗҫ самаях ӗшентернине туйрӗ, пӗҫертекен хӗвел пайӑркисен айӗнче халӗ вӑл кушак аҫилле рехетленет.

У стены стояло кресло-качалка; побродив, Пинкертон сел в нее, утомленный ночной работой, и стал жмуриться под жаркими лучами, как кот.

Ҫапкаланчӑкпа тӗрме пуҫлӑхӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 132–135 с.

Тӑшман ҫӗрлехи сӗмлӗхре перет тӗк, — тӑхлан лекнипе шӑтнӑ чӗререн юхакан юна мӗнле вӑй тытса чарайӗ?

Если враг стреляет в темноте ночью, — какая сила удержит кровь пробитого сердца?

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 119–131 с.

Ҫӗрлехи сӗмлӗх тӑсӑлса выртрӗ, ыйха путрӗ.

Лег и уснул мрак.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 85–91 с.

Вӗсем — ҫӗрлехи тӗрӗслев валли.

Они для ночных обходов.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 23–48 с.

Ҫӗрлехи сулхӑнра чылай ҫӑмӑлрах.

Прохладная ночь содействовала облегчению.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 398–403 с.

Акӑ кӗтесрен ку ҫӗр-шыври параппан тунсӑхлӑн ахлатни, какӑрсем хӑлхана ҫурасла ӳлени илтӗнсе кайрӗ — турра ӗненекенсен ҫӗрлехи процессине чӑтма ҫук шавлӑ музыка хавхалантарать.

За углом раздался меланхолический стон туземного барабана, пронзительный вой рожков, адская музыка сопровождала ночную религиозную процессию.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Сывлама чарӑнсах, Роб, эпӗ ҫӗрлехи ҫав пайӑрка патне шуса ҫитрӗм те хушӑкран пӑхма пикентӗм.

Перестав дышать, я подполз, Роб, к этому ночному лучу и стал смотреть в щель.

Супӑнь ешчӗкӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 170–176 с.

Ирхине ҫумӑр ҫӗрлехи пекех лӗшлететчӗ те, паян кӗтӳ хӑваламарӗҫ, выльӑха килтех тӑрантарма тивет.

Куҫарса пулӑш

3 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Акӑ, инҫех те мар ҫӗрлехи кайӑк — ӳхӗ — чуна ҫӳҫентерсе ихиклетсе илчӗ.

Куҫарса пулӑш

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Ҫил ҫук та, тӗллӗн-тӗллӗн курӑнакан йывӑҫсем ҫӗрлехи ыйхӑран халӗ те вӑранман пек туйӑнаҫҫӗ.

Куҫарса пулӑш

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Унта та ӑшӑ пулӗ-ха, ҫӗрлехи нӳрӗ витермест пулӗ.

Куҫарса пулӑш

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Каялла таврӑннӑ чухне мӗн разъезда ҫитичченех вӗсем вакунра шӑпӑрт пычӗҫ, унтан пирвай вӑрман хӗррипе, кайран уйпа килелле утнӑ чух та, куҫ ҫӗрлехи тӗттӗме кӑшт хӑнӑхиччен ытахальтен пӗр-ик сӑмах перкелешсе илнине шутламасан, пач пуплешмерӗҫ, ӗнерхи ҫумӑр хыҫҫӑн урапасем иртсе кӑтрашкалантарнӑ хытӑ ҫулпа тӑнкки-танкки пускаласа пычӗҫ.

Куҫарса пулӑш

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Матрос кашни вак-тӗвек пирки тӗплӗн каласа парас йӳтӗмпе хумханса ӳкрӗ, ҫӗрлехи сывлӑша хӑватлӑ кӑкӑрӗпе ҫӑта-ҫӑта, пӗр ури ҫинчен теприн ҫине пускаласа нумай вӑхӑт тӑратчӗ-ши — юлташӗн аптӑранӑ чунне юрать-ха йӑрӑ куҫлӑ Рантэй ҫӑлчӗ, вӑл аллипе татӑклӑн сулчӗ те йӗркипех каласа пачӗ.

Матрос заволновался от желания передать подробности и еще долго бы переминался с ноги на ногу, набирая могучей грудью ночной воздух, если бы быстроглазый Рантэй не выручил его смущенную душу.

I. Пӗри ҫук // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 91–116 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех