Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫутатнӑ (тĕпĕ: ҫутат) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Картиш урлӑ, уйӑх ҫути ҫутатнӑ ҫулпала, ашшӗ, амӑшӗ тата аслисем — Аньӑпа Саша — утаҫҫӗ.

Через двор, по дорожке, посыпанной лунным светом, шли папа, мама и старшие — Аня и Саша.

Чи лайӑх паллӑ // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Чи малтанах, Р92 ятлӑ ҫула хунарсемпе ҫутатнӑ, ҫулӗ такӑр, шӑтӑк-путӑк ҫук (Бутанри ҫула саплани курӑнатчӗ).

Во-первых, дорога P92 освещена фонарями, дорога ровная, ям нет (в Бутане было видно, что дороги залатаны).

Песковатски — йӑмраллӑ ял // Вячеслав Шорников. https://chuvash.org/content/5429-%D0%9F% ... D0%BB.html

Хӑрушшӑн пӑлханса, Дик нактоуз еннелле ҫаврӑнчӗ, анчах вӑл тӗрӗс-тӗкелех: лампочкӑсемпе ҫутатнӑ компас ҫирӗплетсе ҫакнӑ пӗр центрлӑ икӗ ҫаврашкара унчченхи пекех выртать.

В страшной тревоге Дик повернулся к нактоузу, но он был невредим, и компас, освещенный лампочками, по-прежнему покоился в двух концентрических кругах своего подвеса.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Темиҫе ҫеккунт вӑл компасӑн ҫутатнӑ ҫаврашки ҫине пӑхса тӑчӗ, унтан пӗр шавсӑр куҫран ҫухалчӗ.

Несколько секунд он смотрел в нактоуз на освещенную картушку, а затем бесшумно исчез.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Вӑл хуть хӑҫан та: кӑнтӑрла хӗвел пӑхнӑ чухне те, ҫӗрле икӗ енчен икӗ хунар ҫутатнӑ чухне те карап курсне, урӑхла каласан, ун каймалли ҫулне, кӑтартать.

Его картушка, которую днем освещало солнце, а ночью две боковые лампы, в любой момент указывала курс судна, то есть направление его движения.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Вӑрман хӗрринче ларакан яштака хырсене шалтан ҫутатнӑ пек туйӑнать, вӗсем хыҫӗнче тӳпен сарлака йӑрӑмӗ хӗрелет.

Словно освещенные изнутри, стоят на опушке прямые желтые сосны, за ними краснеет широкая полоса неба.

53 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Ирхине вӑл пуринчен те иртерех вӑранса винтовкине тасатнӑ, пиҫиххи тӑхипе тӳмисене ҫутатнӑ, хӑйӗн салтакла тумне тӑрӑшсах пӑхса тухнӑ.

С утра он поднимался раньше всех, чистил винтовку, бляху на поясе, пуговицы, старательно пересматривал все свое несложное солдатское хозяйство.

Маньчжури сопкисем ҫинче // Н. Ятманов. Дмитриев, Н. П. Тӑван ҫӗршывӑн чысӗ: халӑх геройӗсем ҫинчен ҫырнӑ калавсем / вырӑсларан Н. Ятманов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 126 с. — 111–125 с.

Тӗксӗм уйӑх ҫула аран-аран ҫеҫ ҫутатнӑ.

Бледная луна едва освещала дорогу.

Староста арӑмӗ Василиса // Н. Ятманов. Дмитриев, Н. П. Тӑван ҫӗршывӑн чысӗ: халӑх геройӗсем ҫинчен ҫырнӑ калавсем / вырӑсларан Н. Ятманов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 126 с. — 52–75 с.

Кунта, ав, начартарах пулин те, башньӑна ҫутатнӑ, вӗсем ларакан площадкӑна кӑна пысӑк экрансемпе карнӑ.

Здесь, хотя и хуже, башня была освещена, лишь только площадка, на которой они сидели, была огорожена большими экранами.

Пӗрремӗш сыпӑк // Андрей Краснов. Ефремов И.А. Ҫӑлтӑр карапӗсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959. — 96 с.

Станцӑри буфет пӳлӗмне, пӗчӗк лампа тӗксӗммӗн ҫутатнӑ ҫӗре, тӑхӑр ҫын пухӑннӑ.

В помещении станционного буфета, тускло освещенном керосиновой лампой, собралось девять человек.

Прямой провод тӑрӑх пулса иртнӗ калаҫу // Николай Степанов. Герасимов, Е. Щорс: [тулли мар вӑтам шкулсем валли] / Е. Герасимов, М. Эрлих; Н. Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1940. — 208 с.

Мӗн иртен пуҫласа каҫ пуличченех вӗри те янкӑр хӗвелӗ хӑйӗн ҫутипе уя ларса юлнӑ ылтӑн тӗслӗ хӑмӑлсене, июль уйӑхӗнчи пек, пӗр пек ҫутатнӑ.

От зари до зари яркое и горячее, как в июле, солнце заливало своим спокойным, ровным светом золотое жнивье уже убранных полей.

Прямой провод тӑрӑх пулса иртнӗ калаҫу // Николай Степанов. Герасимов, Е. Щорс: [тулли мар вӑтам шкулсем валли] / Е. Герасимов, М. Эрлих; Н. Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1940. — 208 с.

Ҫӗрле вӑрман ҫийӗ ҫулӑмпа хӗрелсе пӗлӗте хӗрлӗ тӗс панӑ, уҫланкӑна ҫутатнӑ.

Ночью над лесом пылало зарево, окрашивая облака, освещая поляну.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Николай Степанов. Герасимов, Е. Щорс: [тулли мар вӑтам шкулсем валли] / Е. Герасимов, М. Эрлих; Н. Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1940. — 208 с.

Кулленхи кунра хамӑр куҫ тӗлне пулакан арӑш-пирӗш япала ҫеҫ иккен, — ҫӗрри те суя куҫ лартса янӑ куҫлӑ, каптӑрми те ҫутатнӑ пралука Капкай лаҫҫинче таткаласа тунӑскер кӑна, шӑрҫи те ахаль кӑвак кӗленчерен ҫеҫ.

Повседневные вещи, которые глаз видит изо дня в день, и заколки да булавки сделаны из блестящей проволоки, какой в кузнице Капкая завались, а бусы из обыкновенного синего стекла.

VIII. Инкек куҫа курӑнмасть // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Халӑх тырӑ вырса пӗтернӗ, кӗлте турттарнӑ, тӗллӗн-паллӑн ҫеҫ хӗвел ҫутатнӑ вӑхӑтра шурӑхнӑ суратсемпе тӗксӗм пӑрҫа анисем, типӗтме сарса хунӑ така тирӗсем пек, ула-чӑпаррӑн курӑнаҫҫӗ.

Жатва закончена, снопы свезены с полей, и жечь там костры некому, лишь белесые гороховые поля, похожие на расстеленные для просушки белые овчины, высвечиваются в лучах заходящего солнца.

IV. «Харам пыр» // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Унӑн кӗнекин страницисене аслӑ туйӑмпа ҫулӑм ҫутатнӑ.

Пламя высокой мысли освещало страницы его книг.

Юратнӑ кӗнекесем // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Пысӑк лампочкӑсемпе ҫутатнӑ витрина куҫа ҫиет: хӗрлӗ, кӑвак, симӗс тӗслӗ хаклӑ йышши чулсем ун ҫутипе ялтӑртатаҫҫӗ.

Ярко освещенная витрина была ослепительна: алые, голубые, зеленые, фиолетовые огоньки вспыхивали и переливались в драгоценных камнях.

Грексен мифӗсем // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Халь ир пулнӑ-ха, хӗвел трубасемпе ҫурт тӑррисене ҫеҫ ҫутатнӑ.

Час был ранний, и солнце освещало только трубы и крыши домов.

22. Ҫӑлӑнӑҫ // Леонид Агаков. Матвеев Г.И. Симӗс вӑчӑрасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 112 с.

Майор ҫурт еннелле ҫавӑрӑнчӗ те ҫутатнӑ пӳлӗме кӗчӗ.

Майор повернулся к дому, вошел в освещенную комнату.

20. Шпиона тытни // Леонид Агаков. Матвеев Г.И. Симӗс вӑчӑрасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 112 с.

Ҫав тыткӑчӑсене халь пурӑпа ҫутатнӑ та — хӗвел ҫутинче вут-хӗмӗн ялкӑшса куҫа йӑмӑхтараҫҫӗ.

Ручки тоже регулярно начищают мелом, и блестят они на солнце не хуже червонного золота.

VI. Кантюк кӗреки // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ракетчица, пушмак кӗлипе асфальт тӑрӑх шаклаттарса, сулахаялла, подъезд патнелле чупрӗ те тӗксӗмрех электричество ҫуттипе ҫутатнӑ пусма курчӗ.

Ракетчица, постукивая каблуками по асфальту, побежала налево к подъезду и, распахнув дверь, увидела лестницу, освещенную тусклым электрическим светом.

14. Чӗрӗллех пытарнӑскер // Леонид Агаков. Матвеев Г.И. Симӗс вӑчӑрасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 112 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех