Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

аран сăмах пирĕн базăра пур.
аран (тĕпĕ: аран) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Бухареста вӑл чиперех ҫитнӗ, унта, нимӗн хӑрасси ҫук ҫӗрте, вӑл каллех хӗрӳллӗ патриот та республиканец пулса тӑнӑ, эмигрантсен хушшинче: мана тӗрӗксем ҫакса вӗлересшӗнччӗ, аран хӑтӑлса юлтӑм тесе пӗлтернӗ.

Он благополучно доехал до Бухареста, а там, чувствуя себя в безопасности, снова сделался горячим патриотом и республиканцем и в кругу эмигрантов выдавал себя за жертву турок, чудом избежавшую виселицы.

VII. Комитет // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Хӑй пӳлӗмне ҫитсе кӗрсенех аран сак ҫине ларчӗ те, йӑлт халтан кайнӑскер, тӑнран кайса ӳкрӗ.

Она почувствовала себя так плохо, такой слабой, что не успела войти в свою комнату, как упала на лавку, теряя сознание.

VI. Хӗрарӑм чунӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Аран уҫланка тухрӗҫ те ӑҫталла каяс пирки канашлама тытӑнчӗҫ.

Наконец путники вышли на поляну и стали совещаться, в каком направлении идти.

XXXIV. Ҫил-тӑман // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вӑраннӑ йӑлӑмра ялсем тӗлӗнче тӗтӗм тухни курӑнса кайрӗ, унта-кунта ҫынсем те палӑраҫҫӗ, урисене вӗсем иртсе пыма ҫул хывнӑ май, аран хускаткалаҫҫӗ.

В проснувшейся уже долине над деревнями поднимались дымки; кое-где появились люди, которые, видно, с трудом протаптывали путь на засыпанных снегом дорогах и тропинках.

XXXIV. Ҫил-тӑман // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫамрӑк йӗкӗт, аран сывлӑш ҫавӑрса, вӗсем патне ҫитсе чарӑнчӗ; унӑн пиҫиххине хӗстернӗ вӑрӑм ҫӗҫӗсӗр пуҫне урӑх нимӗн те ҫук.

Еле переводя дух, подросток остановился около них; он был вооружен только длинным ножом, заткнутым за пояс.

ХХХIII. Ҫӗнтерекенсем ҫӗннисене хӑналаҫҫӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ун кӗлетки аран ҫаврӑйкаланинченех вӑл хунарӗпе ҫутатса енчен енне пӑхкаланине сисме пулатчӗ.

По движению ею туловища можно было догадаться, что он поворачивается и водит фонарем во все стороны.

XXXII. Турӑ ҫӳлте, патша инҫетре // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вара Фракипе Дунай таврашӗнчи Болгари хушшинче ҫыхӑну йӑлтах пӗтсе ларать, Троян ҫулӗн лавҫисем тем пек асапланса кунта юр ҫийӗн аран тӑвӑр сукмак хывкалаҫҫӗ.

Тогда всякая связь между Фракией и Придунайской Болгарией прекращается, пока троянские возчики ценой нечеловеческих усилий не протопчут узкую дорожку в снегу.

XXX. Шапӑлти пӗлӗш // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫакӑн пек тертлӗ вӑхӑта аран ирттерсе, кофейньӑран тухса каяс майлӑ саманта кӑна кӗтсе тӑчӗ ӗнтӗ вӑл, тулта уҫӑ сывлӑшра канӑҫлӑрах пулӗччӗ.

С трудом выдерживая напряжение, он только ждал подходящего момента, чтобы уйти из кофейни и свободно вздохнуть на свежем воздухе.

XXIX. Канӑҫсӑр канӑҫ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огнянов йӑлт шӑнса кайрӗ: кӳтнӗ аллисемпе чӗлпӗрне аран тыткаларӗ; лаши ҫул хыттине чухламасӑрах утрӗ, юр хывнине пула ҫул йӗрӗ ним те палӑрмасть.

Огнянов совсем закоченел: его онемевшие руки едва держали поводья; конь шел, полагаясь лишь на чутье, так как земля была покрыта снегом и от дороги не осталось и следа.

XXIX. Канӑҫсӑр канӑҫ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Хӑш-пӗр хресченсем — пурте хамӑр ҫынсемех-ҫке, — Марина аран ӳкӗте кӗртсе, чирлӗ ҫын патне кӗркелесе тухма пултарчӗҫ.

Некоторые крестьяне — всё свои люди, — с трудом выпросив у Марина разрешение, время от времени навещали больного.

XXVIII. Вериговӑра // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Кӗтмен хӑнасем мӑнастиртен аран тасалса пӗтрӗҫ.

В конце концов незваные гости убрались из монастыря.

XXVI. Чӗнмен хӑнасем // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Йӑлтах тарласа ҫитнӗ Шериф-ага, сывлӑшне аран ҫавӑрса, ун патне пычӗ.

Весь в поту и еле переводя дух, подошел Шериф-ага.

XXV. Ҫӑмӑл ӗҫ мар // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫапла вара Колчо, аран сывлӑш ҫавӑрса, Огнянов тӑракан алтарь патне сӗкӗнсе ҫитрӗ-ҫитрех.

Таким образом Колчо, едва дыша, кое-как протиснулся к креслу, на котором сидел Огнянов.

XXV. Ҫӑмӑл ӗҫ мар // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Рада халь-халь персе ӳкес пек аран сак ҫине ҫитсе ларчӗ.

Рада, как подкошенная, упала на лавку.

ХХIV. Икӗ ӑрӑм // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Бойчо килмерӗ-и кунта? — сывлӑшне аран ҫавӑрса ыйтрӗ Соколов, Радӑна хӑй сывлӑх та сунмарӗ.

— Бойчо приходил сюда? — спросил Соколов, еле переводя дух и даже не поздоровавшись с Радой.

ХХIV. Икӗ ӑрӑм // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Недкович та кулянчӗ; сасси унӑн аран илтӗнекен пулчӗ, хӑрӑлтатса тухрӗ.

Недкович тоже был расстроен; голос его ослабел и стал хриплым.

XVIII. Ганко кофейнинче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Ҫӗр варринче армана пӑрахса каймастӑп, — аран илтӗнес пек каласа хучӗ мелник, — хуса ан кӑларӑрах, тархасласа калатӑп.

— Я в такое позднее время никуда не ухожу с мельницы, — глухо проговорил мельник, — оставьте меня в покое.

II. Тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Пит инҫетрен, Марко бай, — аран илтӗнмелле пӑшӑлтатрӗ каҫхи хӑна.

— Из очень далекого места, — едва слышно прошептал ночной гость.

I. Хӑна // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫапла калӑп арӑма: «Сударыня, тейӗп, икҫӗр ли чупса ҫаврӑнтӑм та аран ҫак кайӑка тупса таврӑнтӑм».

А я скажу: дорогая, чтобы ее раздобыть, мне пришлось проехать двести ли.

III // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 90–106 стр.

Тахҫанах ывӑнса ҫитнӗ ӗнтӗ вӑл, аран сулкаланса пырать.

Он давно уже устал, еле-еле плетется.

III // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 90–106 стр.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех