Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Авӑ сăмах пирĕн базăра пур.
Авӑ (тĕпĕ: авӑ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Унта симӗс талкишне ҫурмаран касса юханшыв кукӑр-макӑррӑн юхса выртать, хӗвел ҫинче унӑн ҫийӗ ирӗлтернӗ кантӑк пек йӑлтӑртатать; мӗнле шыв вӑл, ӑҫталла юхать вӑл — ӑнланма ҫук; Иринӑна вӑл Кубань пек туйӑнать, — авӑ темле станицӑн ҫурчӗсем ҫыран тӑрӑх сапаланса выртаҫҫӗ, тен вӑл Усть-Невински?

Там, разрезая зеленый плющ кустарника, изгибалась и петляла река, и под солнцем блеск ее напоминал расплавленное стекло; что за река и куда она текла, нельзя было понять; Ирине казалось, что это была Кубань — вот и домики какой-то станицы, рассыпаны по берегу, может, это Усть-Невинская?

XVII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Лашана йӗнерлерӗм те авӑ, килтӗм…

Вот подседлал коня и приехал…

XV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Шуйттан, авӑ ӑҫта ҫитертӗн…

Черт, вот до чего дошло…

XIV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Ну, савӑн, — терӗ вӑл ҫиллес те тытӑнчӑклӑ сассипе, — секретарь умӗнче критиклесе авӑ ӑҫта ҫитертӗн…

— Ну, радуйся, — сказал он злым и хриплым голосом, — докритиковалась перед секретарем…

XIV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Авӑ мӗнле!

Куҫарса пулӑш

XIV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Пур ҫӗре те шӑплӑхпа лӑпкӑлӑх сарӑлнӑ, унта, авӑ, ҫӑра ҫулҫӑсем хупӑрласа тӑракан теттӗм леш енче, пӗлӗтре уйӑх ярӑнса ҫӳрет, вӑл ытла тулли те хӗрлӗ пулнипе ҫулҫӑсем ҫине ӳксе, ҫӗре йӑрӑмӑн-йӑрӑмӑн сӑрхӑнса анакан ҫути шурӑ тӗслӗ мар, кӑвак-кӗренӗн курӑнать…

Тишина и покой разливаются всюду, а там, за темной стеной листьев, гуляет в небе луна, такая полнолицая и румяная, что свет ее, падая на листья и просачиваясь струйками на землю, кажется не белым, а дымчато-розовым…

XIV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Авӑ вӑл, усси епле!

Во оно, какая выгода!

XIV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Ҫавӑнпа Анзор пирӗн Панкратова хӑйӗн кӗрӳшӗ тума палӑртнӑ та — авӑ ӑҫта вӑл чи кирли…

Вот Анзор и метит нашего Панкратова себе в зятья — тут-то оно и главная собака зарыта…

XIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Авӑ мӗншӗн пӑшӑрханать!

— Вот о чем беспокоится!

XII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Тутӑх — авӑ мӗн шухӑшласа кӑларнӑ вӑл!..

Ржавчина — ишь что придумала!..

XI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Авӑ, епле савнӑҫлӑ, ҫиҫсе ҫеҫ тӑрать, анчах кӗҫех ҫилленет акӑ, ман ҫине шуйттанла пӑхма пуҫлать…»

— Ишь какая веселая, вся сияет, а вот зараз насупится и на меня чертом будет коситься…»

X // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Ҫиленнӗскер тата кунӗпе ҫӳренипе тарӑхнӑскер, вӑл хӑй ӑшӗнче питех те килӗшӳсӗр картинӑна курчӗ: утӑ ҫулакансем, авӑ, Татьянӑна хупӑрласа илнӗ, Татьяна тӑрать, сӑмах калать, Хворостянкина тем-тем каласа ылханать, питӗ кӳрентермелле сӑмахсемпе вӑрҫать — Хворостянкин ҫакӑн ҫинчен шутласа пынипе, тӳсеймесӗр, мӑшӑлтатса илчӗ те кучера хулпуҫҫинчен ярса тытрӗ:

Злой и встревоженный, он рисовал в своем воображении неприятную картину: вот косари окружили Татьяну, а она стоит и произносит речь, клянет на чем свет стоит Хворостянкина, ругает такими обидными словами, что он, думая об этом, засопел и схватил рукой кучера за плечо:

VIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Авӑ мӗнле! — Татьяна кулса ячӗ.

— Вот как! — Татьяна рассмеялась.

V // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Унта хӗвелҫаврӑнӑшсем ӳсеҫҫӗ; астӑвать Татьяна: кунта вӑл ҫуркунне ҫеҫ килнӗччӗ-ха, вӗсене мӗнле апат памаллине хӗрарӑмсене кӑтартса панӑччӗ, — халӗ, авӑ, хӗвелҫаврӑнӑшсем ҫын ҫӳллӗш ӳснӗ, вӗсем пысӑк пуҫланса, чечекленсе кайнине, аякран пӑхсан, симӗс ҫулҫӑ ҫине хурт пылӗ сапнӑ пекех туйӑнать.

Там росли подсолнухи, помнится, еще весной Татьяна приезжала сюда и показывала женщинам, как применять подкормку, — теперь же подсолнухи поднялись в рост человека и так пышно и сочно расцвели, что издали казалось, будто по зеленой листве разлит пчелиный мед.

V // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Ман пуҫ ҫине авӑ мӗнле инкек килсе ӳкрӗ!»

Вот горе на мою голову!»

IV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Авӑ мӗнле?

— Ах, вот как!

III // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Куратӑн, авӑ, эпир ыйтса яни шӑпах вӑхӑтра ҫитрӗ, — сӑмахне малалла тӑсрӗ Кондратьев, кулмасӑр тӑма вӑй ҫитереймесӗр.

— Ну, а вышло, как видишь, так, что наш запрос пришелся как раз ко времени.

III // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Авӑ мӗн!»

Вот оно что!»

II // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Авӑ мӗнле?

Вот оно как?

II // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Астӑватӑп, эпир канал чавнӑ чухне ҫав тери сивӗччӗ, халӗ авӑ мӗнле хӗрӳ!

Помню, когда мы рыли канал, было дюже холодно, а теперь ишь какой жар!

XXVI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех