Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Виҫҫӗ! — ҫутӑсем ҫыран тӑрӑх тата ҫирӗм километр тӑршшӗ пӑрлӑ ҫул хӗррипе — утрава ҫитичченех ялтӑртатма пуҫларӗҫ.

Три! — огни разбегались по берегу и вдоль двадцатикилометровой ледяной дороги — до самого острова.

Иккӗмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Ҫав самантрах гудок хӑйӗн уҫӑ юррине юрласа ячӗ, куҫа йӑмӑхтаракан ҫутӑсем курӑна-курӑна кайрӗҫ.

В тот же миг запевал свою бодрую песню гудок и вспыхивали слепящие огни.

Иккӗмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Ахаль чухне ҫутӑсем сахалрах пулаканччӗ.

Обычно меньше огней.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.

Ҫав урамсемех вӑл хӑй ҫуркунне, Севастопольре пурӑннӑ чух курнӑ урамсемех, ҫав-ҫавах, ӗлӗкхинчен те тӑтӑшрах, ҫутӑсем чуласа иртеҫҫӗ, шилетнӗ, йынӑшнӑ сасӑсем илтӗнеҫҫӗ, аманнисем тӗл пулаҫҫӗ, батарейӗсем те, брустверӗсем те, траншейӗсем те ҫав-ҫавах, унчченхисемех; анчах та темшӗн халь кусем пурте салхуллӑрах пек, ҫав хушӑрах тата пурнӑҫ тени вӑйлӑнрах тапса тӑрать пек, — ҫуртсене ытларах шӑтӑкласа пӗтернӗ, чӳречесенче ӗнтӗ, Кушин ҫуртне (госпитале) шута илмесен, ҫутӑсем пачах курӑнмаҫҫӗ, хӗрарӑмсене курма ҫук, — халӗ ӗнтӗ унчченхилле пӗр хуйхӑ суйхӑсӑр тенӗ пек, пӗрре хӑнӑхнӑ пек пурӑнни мар, пур ҫӗрте те темӗскере йывӑррӑн кӗтни, ывӑнни, пурнӑҫ тӑвӑнса тӑни палӑрать.

Все те же были улицы, те же, даже более частые, огни, звуки, стоны, встречи с ранеными и те же батареи, бруствера и траншеи, какие были весною, когда он был в Севастополе; но все это почему-то было теперь грустнее и вместе энергичнее, — пробоин в домах больше, огней в окнах уже совсем нету, исключая Кущина дома (госпиталя), женщины ни одной не встречается, — на всем лежит теперь не прежний характер привычки и беспечности, а какая-то печать тяжелого ожидания, усталости и напряженности.

15 // Василий Алагер, Стихван Шавли. Толстой Л.Н. Севастополь калавӗсем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 238 с.

Унтан вара ун куҫӗ умӗнче темӗнле хӗрлӗ ҫутӑсем вӗлтӗртетме пуҫларӗҫ, вара салтаксем хӑй ҫине чул купалама тытӑннӑн туйӑнчӗ ӑна; вӗлтӗртетекен ҫутӑсем ӗнтӗ сайралнӑҫем сайралсах пычӗҫ, хӑй ҫине купаласах тӑракан чулсем йывӑрланнӑҫем йывӑрланчӗҫ.

Потом какие-то красные огни запрыгали у него в глазах, — и ему показалось, что солдаты кладут на него камни; огни все прыгали реже и реже, камни, которые на него накладывали, давили его больше и больше.

12 // Василий Алагер, Стихван Шавли. Толстой Л.Н. Севастополь калавӗсем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 238 с.

Тӳпере бомбӑсен вутлӑ йӗрӗсем пӗр-пӗринпе хӗресленеҫҫӗ, тӗксӗм-кӑвак пӗлӗте самантлӑха ҫиҫӗмлӗ йӑлтлатса илекен ҫутӑсем ҫутатса илеҫҫӗ, пӑшал кӗпҫинчен пӗрхӗнсе тухакан ҫутӑсем ӗнтӗ вӗсем, тар тӗтӗмӗ, шурӑ тӗтӗм чӑмӑрккисем курӑнаҫҫӗ, пӑшал пенӗ сасӑсем вӑйлӑланнӑҫем вӑйлӑлансах пыраҫҫӗ.

скрещивающиеся в воздухе, на молнии выстрелов, на мгновение освещавшие темно-синее небо, и белый дым пороха и прислушиваясь к звукам все усиливающейся и усиливающейся стрельбы.

5 // Василий Алагер, Стихван Шавли. Толстой Л.Н. Севастополь калавӗсем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 238 с.

Ларсан-ларсан, пӗр енчен сулланса пыракан ҫутӑсем курӑнса кайрӗҫ.

Наконец, в стороне показались качающиеся огоньки.

Пӗрремӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.

Ҫынсем йӗри-тавра вырнаҫрӗҫ; йӑл-йӑл вылякан ҫутӑсем ҫине пӑхса ларнӑ май вӗсене пурне те ачалӑх аса килчӗ пулас.

Все уселись вокруг, смотрели на мерцающие огоньки, и всем вспомнилось детство.

Чее сӗтел // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Ытти йывӑҫсене илемлетекен тӗрлӗ тӗслӗ ҫутӑсем ҫак йывӑҫ ҫинче уйрӑмӑнах нумай пулнӑ, ҫав ҫутӑсем йывӑҫа этем алли ӗмӗрне тӑвайман эрешпе илемлетнӗ.

Все, что украшало другие деревья, — блестки, сиянье, искры, алмазы, — все было приумножено на нем, и все достигало совершенства, какого не могут сотворить человеческие руки.

10. Улмуҫҫи // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Тихонов, Н. Совет ҫыннин сӑн-сӑпачӗ: Ленинград калавӗсем / Николай Тихонов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1942. — 54 с.

Ҫав ҫутӑсем йывӑҫсен юрпа витӗннӗ тӑррисем патне ҫитичченех куҫса ҫӳренӗ, йывӑҫӗсем пурте уяв чухнехи пек тумланнӑ пулнӑ, вӗсем хӑйсен йӑлтӑртатса тӑракан тураттисемпе пӗр-пӗринчен тытӑнса тата хӑйсем ҫийӗнчи алмаз пек юр пӗрчисене пур еннелле те силлесе халь-халь художник тавра ташласа ҫаврӑнма тытӑнассӑн туйӑннӑ.

бегали по верхушкам, где лежали соболиные шапки снега, — казалось, деревья одеты для торжественного танца и они сейчас поведут хоровод вокруг художника, сомкнув свои сверкающие руки и потряхивая алмазами во все стороны.

10. Улмуҫҫи // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Тихонов, Н. Совет ҫыннин сӑн-сӑпачӗ: Ленинград калавӗсем / Николай Тихонов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1942. — 54 с.

Вӑл пӗркеленчӗк ҫамкине ҫилӗллӗн пӗре-пӗре илнӗ, куҫӗсенчи ҫутӑсем те пӗрре сиввӗн, тепре тӗссӗрӗн ҫуннӑ.

Болезненно морщил лоб, взгляд его становился угрюмым и тусклым.

5. Ватӑ ҫарҫынни // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Тихонов, Н. Совет ҫыннин сӑн-сӑпачӗ: Ленинград калавӗсем / Николай Тихонов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1942. — 54 с.

Урамра ҫутӑсем вӗлтлетсе илчӗҫ, фарӑсем ҫутатса ячӗҫ.

Из темноты блеснули фары, по улице забегали огоньки, послышались голоса.

40 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Пӳртсенче салху ҫутӑсем мӑчлатаҫҫӗ.

В хатах горели невеселые огоньки.

39 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Тӳпере пӗрмаях ҫутӑсем йӑлтлата-йӑлтлата тӑчӗҫ, тахӑшӗ юриех шӑрпӑк тиверте-тиверте илет тейӗн.

И на небе все время как будто кто спичками чиркал.

21 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Яла ӗнтӗ тахҫанах ҫемҫе ӗнтрӗк хупӑрласа илнӗ, пӳртсенче ҫутӑсем ҫунаҫҫӗ.

Мягкие сумерки уже давно окутали село, и в хатах горели огоньки.

2 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Сасартӑк ҫырмаран пӗчченшерӗн перекен ҫутӑсем курӑнса кайрӗҫ, вӑл ҫырма вӑрман хӗрринчех.

И вдруг из оврага вспышки разрозненных выстрелов; у самой опушки овраг был.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Фиш Г.С. Кимас-кӳлли ялӗ парӑнни: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 140 с.

Чӳречесенчен ҫутӑсем курӑнма пуҫланӑ.

В окнах замелькали огни.

Староста арӑмӗ Василиса // Н. Ятманов. Дмитриев, Н. П. Тӑван ҫӗршывӑн чысӗ: халӑх геройӗсем ҫинчен ҫырнӑ калавсем / вырӑсларан Н. Ятманов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 126 с. — 52–75 с.

Пурнӑҫ вӑл — час иртекен, час ванакан япала, ҫавӑнпа ҫӗр пек планетӑсем ҫинче ҫеҫ пулать, тӗнче уҫҫийӗн хура та вилӗмлӗ тарӑнӑшӗпе пӗчӗк ҫутӑсем евӗр кӑна мӗлтлетсе ҫунать.

Жизнь, скоротечная, настолько хрупкая, что может существовать только на планетах, похожих на Землю, горит крохотными огоньками где-то в черных и мертвых глубинах пространства.

Пӗрремӗш сыпӑк // Андрей Краснов. Ефремов И.А. Ҫӑлтӑр карапӗсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959. — 96 с.

Тӗксӗммӗн ҫуталакан хуркайӑк ҫулӗнчи ҫӑлтӑрсен тӗтринче шутласа кӑларма ҫук нумай ҫутӑсем сапаланса пӗтнӗ.

Тускло светящийся звездный туман Млечного Пути рассыпался неисчислимым роем огоньков.

Пӗрремӗш сыпӑк // Андрей Краснов. Ефремов И.А. Ҫӑлтӑр карапӗсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959. — 96 с.

Бинокуляр кантӑкӗ витӗр кӑшт ҫеҫ палӑрмалла йӑлтӑртатакан ҫутӑсем пыл хурчӗсем уйӑрнӑ чухнехи пек нумайӑн тухса тӑчӗҫ.

В стеклах бинокуляра возник рой тусклых огоньков.

Пӗрремӗш сыпӑк // Андрей Краснов. Ефремов И.А. Ҫӑлтӑр карапӗсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959. — 96 с.