Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Унӑн сӑнӗ ӑшӑ, куҫӗсем таса та ҫутӑ, ачанни пек ҫемҫен пӑхаҫҫӗ, сайра сухалӗ кӗмӗл пекех шап-шуррӑн курӑнать.

У него было доброе лицо с чистыми, светлыми, детскими глазами и мягкой негустой бородкой, струистой и совершенно серебряной.

14 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Ҫар званийӗ тӗлӗшӗпе вӑл сержант пулнӑ, анчах унӑн погонӗсем курӑнман, мӗншӗн тесен вӑл хулӑн шинель ҫийӗнчен питӗ ансӑр та питӗ кӗске — ачанни пек катан пиртен ҫӗленӗ халат тӑхӑннӑ, халатӑн кӑкӑрӗ ҫинчи кӗсьинчен аллюминирен тунӑ тура курӑнса тӑнӑ.

По званию он был сержант, но погон его не было видно, так как на нём поверх толстой шинели был надет очень узкий и очень коротенький, совсем детский бязевый халатик, из бокового кармана которого торчала алюминиевая гребёнка.

17 сыпӑк // Леонид Агаков. Валентин Катаев. Полк ывӑлӗ. Повесть. Леонид Агаков куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948

«Эпӗ йӗкехӳрсемпе таракансенчен кӑна шикленетӗп, урӑх нимрен те. Тӗрӗссипе, Валерианра кӑлтӑк асӑрхамастӑп, нимӗнле йывӑрӑлӑх та курмастӑп унпа. Сывӑ кӗлеткеллӗ, анчах нишлӗ чунлӑ /унашкаллисене кӑмӑл-сипет тӗлӗшӗнчен инвалид тетӗп/ арҫын пайтах. Валерианӑн чунӗ ачанни пек таса. Кунашкалли питӗ сайра. Ҫакӑнпа тыткӑнларӗ вӑл мана. Юрласа кӑтартсан уҫӑ сассипе кӑмӑла ҫавӑрчӗ», — пытармарӗ Оля.

Куҫарса пулӑш

Такӑнсан - тӑратӗҫ, чун нишлӗленсен - таптӗҫ // Алина ИЗМАН. «Ҫамрӑксен хаҫачӗ», 2016.05.26, 20 (6113) №