Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ӗлӗкхи (тĕпĕ: ӗлӗк) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Курать вӑл — Наталья, мӑйӗ пӑртакҫах чапрасланса ларнӑ пулин те, ӗлӗкхи пекех лайӑх, хитре, тулли питҫӑмартийӗсемпе тутисем пачах та пӗркеленмен, вӗсене вӑхӑт лутӑркайман, унӑн, Аксинйӑн, акӑ, вӑхӑт ҫитмесӗрех куҫ айӗсем пӗркеленсе эрешмен карти пек каркаланнӑ.

Она видела, что Наталья, несмотря на слегка покривленную шею, так же хороша, как и раньше, — щеки ее и рот свежи, не измяты временем, — а у нее, Аксиньи, раньше времени сплелась под глазами паутинка морщин.

19 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Мелехов Григорий, пиччӗшпе уйрӑлнӑ хыҫҫӑн, походра ҫӳренӗ чух куллен тенӗ пекех хӑйӗн чирлӗ шухӑшӗсене сирсе, кӑмӑлне ӗлӗкхи лӑпкӑ виҫене ҫитерес тесе, хӑйӗн чӗринче тӗрев шырарӗ, анчах та тупаймарӗ.

Мелехов Григорий все дни похода, после того как расстался с братом, пытался и не мог найти в душе точку опоры, чтобы остановиться в болезненных раздумьях и вернуть себе прежнее ровное настроение.

12 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ҫак самантра вӑл ӗлӗкхи пекех ҫивӗч пуҫтах йӗкӗт пулса кайрӗ — ҫав хыпарсемпе кӑна пурӑнать темелле.

Жил эти минуты ими, похожий на прежнего норовистого и простого парня.

10 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Вӑл усӑнчӑк мӑйхӗпе витӗннӗ тата асапланса пӗтнӗ сивлек ҫӑварӗ — хурлӑх курнипе-и, ӗлӗкхи пурнӑҫӗ нимӗн хавассӑр пулнипе-и — чалӑшса ларнӑ.

Несмотря на вислые усы и измученный — страданием ли, прежним ли безрадостным житьем, — покривленный суровый рот.

5 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Мӑнкун умӗн янӑ ҫырӑвӗнче вӑл Григорирен тӳп-тӳрех ҫакӑн ҫинчен пӗлтерме ыйтрӗ: пурӑнать-и вӑл службӑран таврӑннӑ хыҫҫӑн хӑйӗн арӑмӗпе е ӗлӗкхи пекех Аксинйӑпа юлать-и?

Перед Пасхой он в письме прямо поставил вопрос о том, будет ли Григорий по возвращении со службы жить с женой или по-прежнему с Аксиньей.

1 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ильинична, питҫӑмартине аллаппипе тӗрелесе, ӗлӗкхи тӗсӗ те юлман Наталья ҫине чунне ыраттарса пӑхса илчӗ, шӑлт кулянса кайрӗ.

Ильинична, подпирая щеку ладонью, горюнилась, с болью вглядываясь в не похожую на прежнюю Наталью.

1 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Темӗнччен ыйтса тӗпчет вӑл Аксинйӑран унӑн ӗлӗкхи пурнӑҫӗ ҫинчен, ашшӗнни пекех хулӑн сассине вылянтарать, ҫӑлкуҫӗнчи шыв пек ҫутӑ куҫӗсемпе ясаррӑн пӑхса ларать.

Он подолгу расспрашивал Аксинью про ее прежнее житье, играл низкими нотками такого же, как и у отца, голоса, похабничал светлыми, как родниковая вода, глазами.

14 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Авӑн ҫапнӑ чух (вӗсен йӗтемӗ Степансен йӗтемӗпе кӳршӗллех) Аксинья ӗлӗкхи пекех хӑйне хӑй шаннӑн, телейлӗ пек курӑнать ӑна.

На молотьбе (ток их соседил со Степановым током) видел Аксинью, по-прежнему уверенную, будто счастливую.

3 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Пӗртен-пӗр ҫакна кӑна ҫирӗппӗн шутласа хучӗ вӑл: туртса илес Гришкӑна пуринчен те, путарса хурас ӑна юратупала, ӗлӗкхи пекех ҫавӑрса илес ӑна…

Одно лишь решила накрепко: Гришку отнять у всех, залить любовью, владеть им, как раньше.

20 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Шухӑшӗпе вӑл ҫӗнӗ питсӗрлӗх енне, ӗлӗкхи намӑсӗ енне туртӑнать: юрату савӑнӑҫне те, унӑн хуйхине те курса пӑхман телейлӗ Наталья Коршуновӑран Гришкӑна туртса илме шут тытать.

В мыслях шла баба на новое бесчестье, на прежний позор: решила отнять Гришку у счастливой, ни горя, ни радости любовной не ведавшей Натальи Коршуновой.

20 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ача ҫуралнӑ хыҫҫӑн вӑл кӑштах лӑпланнӑ, анчах та арӑмне савас-ачашлас енчен малтанхинчен нимӗн чухлӗ те тараватланман тата килте те, ӗлӗкхи пекех, сайра хутра кӑна ҫывӑркаласа пурӑннӑ.

После этого притих, но на ласку был скуп и по-прежнему редко ночевал дома.

7 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Унӑн пуҫӗнче лайӑхрах туй ирттерме хатӗрленесси кӑна капланса ларчӗ, пур ӗҫе те хыпӑнса ӳксе тӑва пуҫларӗ, анчах унӑн ӗҫӗсем ӗлӗкхи пек йӗркеллӗ пулса пымаҫҫӗ.

В голове ее громоздились одни только приготовления к свадьбе, и заметно было, что она во всех делах суетилась гораздо более, нежели прежде, хотя, впрочем, эти дела более шли хуже, нежели лучше.

V. Аппӑшӗн ҫӗнӗ шухӑшӗсем // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Ӗлӗкхи шӑпамшӑн, иртнӗ ҫулсемшӗн ӗҫем!»

Выпью за прежнюю долю и за давние годы!

IX // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Макӑрса ячӗ вӗт старик, ӗлӗкхи паттӑрла ӗҫсем ҫинчен аса илтерме тытӑнсан.

Заплакал старичина, как зачал вспоминать нам прежние дела и сечи.

IX // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Анчах ҫӳл тӳпепе кӑвак вӑрман ҫине пӑхса киленмест халь пан Данило: шывалла тухса тӑракан ҫыран еннелле, ӗлӗкхи замок хуран курӑнса ларнӑ ҫӗрелле пӑхать вӑл.

Но не далеким небом и не синим лесом любуется пан Данило: глядит он на выдавшийся мыс, на котором чернел старый замок.

IV // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Кил-ха кунта, ӗлӗкхи юлташӑм!

Слезай с стены, старый товарищ!

III // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Эх, ӗлӗкхи вӑхӑтсем!

Эх, старина, старина!

Пӗр чиркӳри тиечук пулни-иртни ҫинчен каласа пани // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Ӗлӗкхи туйсене хальхипе танлаштарма ҫук.

В старину свадьба водилась не в сравненье с нашей.

Пӗр чиркӳри дьяк пулни-иртни ҫинчен каласа пани // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

— Апла пулсан, ӑҫтан пӗлетӗр-ха эсир ҫак ялӑн ӗлӗкхи ятне?

— Так откуда же вы знаете прежнее название этой деревни?

XXIV // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Ҫакӑншӑн пурне те каҫарма юрани, анчах хӑйне пачах та каҫарма юраманни, вӑл хӑйӗн полкӗпе Ленино ҫывӑхӗнче темиҫе кун тӑнӑ пулин те унӑн ӗлӗкхи ятне пӗлменшӗн каҫарма юраманни ҫинчен шутласа, гварди майорӗ Озеров самантрах хӗп-хӗрлӗ хӗрелсе кайрӗ.

Гвардии майор Озеров мгновенно покраснел, думая, что за это всех можно было бы простить, но совершенно нельзя было простить себя, он хотя и несколько дней со своим полком стоял у Ленино, но не знал прежнего его названия.

XXIV // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех