Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Катя сăмах пирĕн базăра пур.
Катя (тĕпĕ: Катя) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Тата темӗнле хӗрарӑмсемпе сӑмахларӑм, лешсем хӑйсене Катя епле пулӑшнине макӑра-макӑра каласа пачӗҫ.

Я говорил ещё с какими-то женщинами, которые плакали, рассказывая о том, как помогала им Катя.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Катя кайнӑ пулӗ тен?

Может, уехала?

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Халӗ ӗнтӗ Катя ҫинчен ыйтса пӗлмеллеччӗ.

Теперь нужно было спросить о Кате.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Хӗрлӗ ҫӳҫлӗ палланӑ ҫынна ишӗлчӗк айӗнчен чавса кӑларнӑ, унтан вара ҫав хӗрлӗ ҫӳҫли Катя хваттерӗнче пурӑнчӗ, — тесе куҫарса пачӗ ачи.

— Отрыла рыжего знакомого, — быстро перевёл мальчик, — и он потом жил в ейной квартире.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Тӑххӑрмӗшне ҫапса ҫӗмӗрсен, вӑл чавса кӑларма кайрӗ, — терӗ вӑл Катя ҫинчен, ачи вара, вырӑсла лайӑхах пӗлекенскер, ӑнлантарса пачӗ, «тӑххӑрмӗш» тесе ҫурта каланӑ иккен, унта 9-мӗш №-лӗ гастрономи магазинӗ пулнӑ.

— Когда девятку побила, она отрывать пошла, — сказала она о Кате. (И мальчик, чисто говоривший по-русски, объяснил, что «девятка» — это дом, в котором помещался гастрономический магазин №9.) —

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Хам Испанире ҫапӑҫнӑ вӑхӑтра Катя кунта ҫулталӑк хушши пурӑннӑ.

В этом доме Катя прожила больше года, когда я дрался в Испании.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Петроградски еннелле каякан майор та мана васкатмастчӗ, ҫинчен тата манӑн хутаҫӑм та йывӑрччӗ — Катя валли продуктӑсем хампа пӗрлех илсе пыраттӑм.

Майор, которому тоже нужно было на Петроградскую, удерживал меня, тем более что у меня был тяжёлый заплечный мешок — я привёз для Кати продукты.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Тем пысӑкӑш палатӑра пурте ҫывӑрса кайсан та, унта-кунта йынӑшнӑ сасӑ илтӗннӗ Чухне те, харӑлтатса ыйӑхпа калаҫни илтӗннӗ чухне те эпӗ Катя ҫинченех шухӑшлаттӑм.

О ней — когда все спали в огромной палате и только здесь и там раздавался стон или быстрое, хриплое бормотанье.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпӗ халӗ хам ҫинчен мар, Катя ҫинчен шухӑшларӑм.

Не о себе я думал теперь — о Кате.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Манӑн шыва кӗрсе тухас килетчӗ, Катя Собор садне юлатчӗ, эпӗ Тихая шывӗн хӗрринче хывӑнаттӑм та шыва чӑматтӑм.

Мне захотелось купаться. Катя осталась в Соборном саду, а я спустился к Тихой, разделся и бросился в воду.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫав шухӑш пурпӗрех вилмерӗ, ниҫта та кайман иккен вӑл, урӑх шухӑшсемпе ҫеҫ юнашар пытанса тӑнӑ — Катя ҫинчен тытнӑ шухӑшпа юнашар.

Но она не умерла и никуда не ушла, а только притаилась где-то рядом с другим беспокойством — о Кате.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Петроградскинчи Беренштейнсем патне те, Ҫар медицинин Академине те ҫыртӑм — Катя мана июль уйӑхӗнчех ҫырса пӗлтернӗ тӑрӑх, унта вӑл Варя Трофимовӑпа ӗҫленӗ.

И на Петроградскую к Беренштейнам я писал, и Пете на полевую почту, и в Военно-медицинскую академию, где Катя работала с Варей Трофимовой, как она писала мне ещё в июле.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫул ҫинчех эпӗ Катя патне ҫырнӑччӗ те, гаспитальте вара кунсерен ҫырма пуҫларӑм.

Я писал Кате ещё с дороги, а из госпиталя почти каждый день.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Хаяррӑн та ҫиленсе ӗҫлет — пурне те манӑн Катя хӑвӑртрах вилтӗр тесе тӑвать вӑл.

Трудятся ожесточённо, свирепо — всё для того, чтобы умерла моя Катя.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Килӗшнӗ-ши вӑл Катя хӑйшӗн ӗмӗрлӗхех ҫухалнӑ тенипе?

Примирился ли он с тем, что она потеряна для него навсегда?

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Катя марччӗ вӑл, теприччӗ.

Это была не Катя, другая.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Катя пулман пулсан эпӗ Ромашова хӑваласах янӑ пулӑттӑм, мӗншӗн тесен ҫывӑрма юрамастчӗ манӑн, ҫавна сисеттӗм эпӗ, анчах мӗншӗн иккенне пӗлместӗмччӗ-ха.

и, если бы не Катя, я прогнал бы его, потому что нельзя было спать, — я это чувствовал, но ещё не знал почему.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Кайнӑ чух, Катя текенни ман пуҫ айне хӑйӗн хутаҫҫине хурса хӑварнӑччӗ.

Уходя, та, которую звали Катей, сунула мне под голову свой заплечный мешок.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Катя Ромашова пулӑштарасшӑн пулса: кӗтсе тӑр, тесе те кӑшкӑрчӗ пулас, анчах вӑл ҫаврӑнса ҫеҫ пӑхрӗ, унтан каллех упӑте пек, тӑватӑ уран упаленсе кайрӗ.

Кажется, Катя крикнула Ромашову, чтобы он подождал, помог, но он только оглянулся и снова, не прижимаясь к земле, пополз на четвереньках, как обезьяна.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл паҫӑрхи хӗрсенчен пӗриччӗ иккен, шӑпах хурараххи, Катя ятли.

Это была одна из давешних девушек, именно та, посмуглее, которую звали Катей.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех