Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

сӑмахӗсене (тĕпĕ: сӑмах) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Сутӑнчӑк! — янӑрашрӗ Чернецов, сӑмахӗсене ҫыртса лартнӑ шӑлӗсем витӗр сӑрхӑнтарса.

Предатель! — сквозь стиснутые зубы зазвенел Чернецов.

XII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Тӗлӗрсе кайма пуҫланӑ Григорий казаксен сӑмахӗсене татӑкӑн-татӑкӑн илтсе выртрӗ.

Григорий, уже засыпая, слышал обрывки их разговора.

XII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Тинех кӑмӑлӗ тулнӑ Христоня тек шарламарӗ, тепӗр оратор сӑмахӗсене унчченхи пекех тимлӗн тӑнласа тӑчӗ, унтан ҫӗкленӳллӗн чӗтренсе тухакан хулӑн сассипе, ҫӗршер сасӑсене хуплантарса, пырне ҫурас пек кӑшкӑрса ячӗ: «тӗ-ӗ-ӗ-ӗрӗс!..»

Христоня, удовлетворенный, замолкал, слушал нового оратора с прежним неослабным вниманием и первый покрывал сотни голосов своим густым октавистым «верна-а-а!..»

VIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Шахтерӑн чӗререн шӑранса тухакан хӗрӳ сӑмахӗсене кӑшт итленипех Григорипе ытти казаксем ют ҫын шухӑшӗсен хӑватлӑ вӑйне туйса илчӗҫ.

С первых же слов горячей, прожженной страстью речи шахтера Григорий и остальные почувствовали силу чужого убеждения.

VIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Вӑрҫа каяс текенсем пулмаҫҫӗ, — терӗ вӑл сӑмахӗсене татса (ҫакна калас тесе, вӑл паҫӑрах хатӗрленсе пынӑ пулмалла).

Охотников не найдется, — сказал он раздельно (наверное, давно заготовив в уме эту фразу).

VIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Анчах Бунчук ун сӑмахӗсене ӑнланмарӗ; хӑйне тиф халтан ярса авкалантарнине те, халӗ чир пусса ҫитерсе, ҫӗнсе илме ӗлкӗрнине те чухлаймарӗ вӑл.

Но Бунчук не понимал ее слов, не понимал и того, что, надломив, борет и уже одолел его тиф.

VII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Унӑн сӑмахӗсене итлерӗм те эпӗ, калатӑп хайхине: «Мӗнле, Алексей, чӑнлӑх кам енче?»

Выслушал я его просьбу и говорю: «А что, Алексей, на чьей стороне правда?»

XXIX сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ҫав енчех тӗрлӗ вырӑнта те икӗ, те виҫӗ хуткупӑс каланӑ, хӗрсен кулли, юрри, частушкӑсем илтӗннӗ, анчах сӑмахӗсене уйӑрса илме пулман…

В той же стороне, только в разных местах, играли две или три гармони, слышались девичьи голоса, припевки, частушки, только слов нельзя было разобрать…

XXVII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Шӗпӗнлӗ карчӑкпа унӑн кӳрши — тӗксӗм, шурӑ сухаллӑ казак, — Сергей сӑмахӗсене ырласа, пуҫӗсене сулчӗҫ, Сергей унтан каллех хӑйӗн станици ҫинчен калама пуҫларӗ, Усть-Невинскин пилӗк ҫуллӑх планӗ ҫинчен, тума пуҫланӑ электростанци ҫинчен, пӗтӗм района электрификацилес план ҫинчен пултарнӑ таранах тӗплӗн каласа пачӗ.

Старушка и ее сосед — угрюмый, с белой бородой казак — одобрительно кивнули головами, а Сергей уже снова вернулся к своей станице и рассказал о пятилетке Усть-Невинской, о начатом строительстве электростанции и о планах электрификации района.

XXII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Вӑл тухса калакансен сассине илтнӗ, хӑй ӑшӗнче вӗсем каланине тепӗр хут каланӑ, вӗсен сӑмахӗсене пӑтраштарса, хирӗҫ чӗннӗ — шухӑшсем пӑтраннӑ, унтан каллех уҫӑлнӑ.

Он слышал голоса ораторов, мысленно повторял то, что говорили они о нем, смешивал их слова со своими, спорил, возражал, — мысли его путались, а потом снова прояснялись.

XVII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

«Кубань, Кубань, — хӑй сӑмахӗсене аса илет вӑл, — пуриншӗн те мар эсӗ кӑмӑллӑ…»

«Кубань, Кубань, — вспоминал он свои слова, — знать, не для всех ты ласкова и приветлива…»

V сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

— Эпӗ хуҫисене тав туса пуҫтарӑнам, мана кайма вӑхӑт! — юлашки сӑмахӗсене вӑл юри хыттӑн, Ирина илтмелле каларӗ.

— А я буду благодарить хозяев, мне пора! — Последнюю фразу он нарочно произнес громко, так, чтобы услышала Ирина.

IV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Кусонский Корнилова хӑй ҫинчен пӗлтерет, унтан, сӑмахӗсене татса, сассине вӗҫкӗнлерех чӳхентерсе, каласа парать:

Кусонский, представившись, подчеркнуто, с чуть заметной аффектацией доложил:

XX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

— «Казаксем, хаклӑ станичниксем! — сӑмахӗсене витӗмлӗн те ҫӗкленӳллӗн янӑратса вуларӗ Калмыков.

— «Казаки, дорогие станичники! — выразительно и не без подъема читал Калмыков.

XVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Упне ҫавӑрса пӑрахнӑ пысӑк мар пичке ҫинче — офицерсем хупӑрласа илнӗ Калмыков; вӑл ҫивӗччӗн, сӑмахӗсене пат татса, уҫҫӑн кӑшкӑрса калаҫать.

В средине, окруженный офицерами на опрокинутом бочонке, стоял Калмыков, резко раздельно кричал:

XVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Чикамасов юлашки сӑмахӗсене мухтанчӑклӑн каласа хучӗ те тӗттӗмре савӑнӑҫлӑн кулса илчӗ.

Не без хвастливости произнес Чикамасов последнюю фразу и радостно засмеялся в темноту.

XVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ӗнер дивизи штабӗнче эсир, такамӑн сӑтӑрла сӑмахӗсене итлесе, хӑвӑр халлӗн вакунсенчен пӑрахса кайни ҫинчен пӗлнӗ те, паян пире сирӗн халех Дно станцине таврӑнмалли ҫинчен килсе калама хушса ячӗҫ.

Вчера штаб дивизии узнал о том, что вы, поддавшись чьим-то преступным уговорам, самовольно покинули вагоны, и сегодня направил нас передать вам распоряжение о немедленном возвращении на станцию Дно.

XV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Королев, пыйтланса кайнӑ сухалӗн хура чӑмаккине чӑмӑртаса, пӗр хушӑ куҫне хупса пычӗ, унтан, аллинчи чӗлпӗрне пуҫтаххӑн сулса ярса, юррӑн малтанхи сӑмахӗсене шӑрантарса чӗтрентерчӗ:

Королев зажал в кулаке черный слиток завшивевшей бороды, на минуту закрыл глаза и, отчаянно махнув поводьями, кинул первые слова:

XV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ӗненӗр, Александр Сергеевич, эпӗ сирӗнтен нимӗн те пытарма шутламастӑп, — татса каларӗ Корнилов юлашки сӑмахӗсене, унтан шакканине илтсе, хӑвӑрт алӑк еннелле ҫаврӑнса ларчӗ:

От вас, Александр Сергеевич, поверьте, я ничего не хочу скрывать, — подчеркнул Корнилов последнюю фразу и с живостью повернулся на стук в дверь.

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Корнилов унӑн сӑмахӗсене пуҫа усса чӑтӑмсӑррӑн итлесе ларчӗ; анчах ҫак хушӑрах вӑл вичкӗн куҫӗпе Лукомскин сивлек пичӗ ҫине хытӑ пӑлханнӑран тапса тухнӑ пӑч-пач хӗрлӗ йӗрсене уҫҫӑн асӑрхама пултарчӗ.

Корнилов, склонив голову, напряженно вслушивался и все же своим острым глазом успел заметить, как холодное с виду лицо Лукомского волнение испятнило еле видным, скупым румянцем.

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех