Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

кӑмака сăмах пирĕн базăра пур.
кӑмака (тĕпĕ: кӑмака) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Шерккей, аллине кӑмака шӑтӑкне чиксе ҫавна йӑпӑр-япӑр ярса тытрӗ те хӗвне персе чикрӗ, пӳлӗннӗ сывлӑшне ниҫтан ҫавӑраймасӑр алӑк патнелле тапса сикрӗ.

Добравшись до печи ощупью, Шерккей сунул руку в отверстие, извлек заветный сверток и, не в силах больше оставаться в этом пекле, бросился к двери.

ХХХIII. Ашшӗн каламан сӑмахӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ҫават, ҫын умӗнче темӗнпе аиӑпа кӗнӗ пек пуҫне чикнӗ, вӑл пӗрре лапсӑркка шурӑ ҫӳҫлӗ Эпселемӗ, тепре хӑй умӗнче урисене сарса пуснӑ Элентее пӑхать, куҫӗ канӑҫсӑр, темӗн манса хӑвармарӑм-ши тенӗ пек мӑчлаттарать; ҫак самантра ӑна аллинчи шакӑртми те ытлашши япала пек тӳйӑнчӗ, вӑл ӑна кӑмака ҫинелле ҫиллессӗн ывӑтса ячӗ.

Сянат же сидел с таким видом, будто в чем-то провинился перед присутствующими; часто хлопая веками, он поглядывал то на седоволосого Эпселема, то на широко расставленные ноги Элендея; в этот миг даже трещотка, которую он держал в руках, показалась ему лишней, и он сердито швырнул ее за печку.

XXXII. Кӗтмен тӗлпулу // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Унччен малтан, ҫапла, пӗр кӑмака ҫӑкӑр кӑлартӑм пек: сана кӑна калатӑп, ырӑ ят илтессе е тупӑш пуласса вӑл.

А я будто до этого выпекла хлебы, достала их из печи, а они прямо так и дышат, поверь моему слову — это к прибыли или к доброй славе.

XXVIII. Таптанми йӗр // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Кӑмака айӗнче шӑшисем тӗпӗртетсе ҫӳрени Шерккейӗн шухӑшне татрӗ.

Мысль Шерккея прервала мышиная возня под печкой.

XXVI. Пӳкле вилӗм // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Чӳрече хуппине уҫрӗҫ, пӳртре ҫуталчӗ, кӑмака хутса ячӗҫ.

Она распахнула ставни, и в избе стало светло, потом она растопила печку.

XXII. Амӑшӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Кӑмака хутса кӑларма та хирӗҫри Пикмӑрса хӗрӗ, Уття, килкелесе кайрӗ.

Даже печку протопить приходила соседка напротив —дочка Бикмурзы, Уття.

XXII. Амӑшӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ҫутӑ сахалтарах ӳктӗр тесе, ӑна кӑмака питлӗхӗпе таянтарса пӳлнӗ.

К тому же, он был прикрыт печной заслонкой.

XXI. Вӑхӑтсӑр татӑлнӑ юрӑ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Пӳртре, кӑмака ани ҫинче, — шӑши куҫӗ пек ҫутӑ мӗлтлетет: пӗчӗк кӗленчепе лартнӑ ҫу ҫиппи ҫунать.

В избе, на шестке, мерцал огонек величиной с мышиный глаз: в маленькой стеклянной баночке плавал масляный фитилек.

XXI. Вӑхӑтсӑр татӑлнӑ юрӑ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Кӑмака айӗнчи шӑрчӑксем чарӑна пӗлмесӗр чӗриклетеҫҫӗ.

Под печкой резво цвиркают сверчки.

XIX. Каҫхи сасӑ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Шерккей урӑх чухне ҫакӑн пеккишӗн сассине ҫӗклетнӗ пулӗччӗ, анчах хисеплӗ хӑнисем умӗнче юрамасть: «Эсир салтӑнӑр-ха, салтӑнӑр, ҫӑпала вӑл темӗн мар, ҫӗмрӗлмесӗрех пулмасть», — текелесе, хӑех ҫӑпала катӑкӗсене пуҫтарса пӑхкаларӗ те ҫыпӑҫтарма ҫуккине кура кӑмака хӗрринчи лаххана пӑрахрӗ.

Шерккей в другой раз, конечно, накричал бы на жену, но при уважаемых гостях не стал этого делать: — Да вы раздевайтесь, раздевайтесь, небось половник не ахти важная вещь, ну раскололся и раскололся, — приговаривал он, поднимая с полу половинки и машинально прикладывая одну к другой, затем резко шагнул в чулан и бросил осколки в лохань.

XIX. Каҫхи сасӑ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ҫурт хуҫи, ӑш вӗҫнӗ ҫын пек, лара-тӑра пӗлмест: е кӑмака патнелле иртет вӑл, е сӗтел патнелле пырать.

— Хозяин очень возбужден — снует, как челнок, от стола к печке, от печки к столу.

XIX. Каҫхи сасӑ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Пурине шӑпах ҫӑварни тӗлне пураса пӗтерчӗҫ, хӑмисене саваласа якатрӗҫ, ӗнтӗ мӑкласа хӑпартсан, витсен, мачча-урай сарсан, кӑмака кӑларасси те чӳрече лартасси кӑна юлать.

Сруб закончили как раз к масленице, остругали и доски — скорее бы поставить его на мох, потом покрыть крышу, настелить полы-потолки, а там останется только печь сложить да окна вставить.

XIX. Каҫхи сасӑ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Эпӗ, Тухтар, шурӑ тӗсе юрататӑп, пӗтӗмпе шурӑ та таса пултӑр: кӑмака шурӑ, чӳрече шурӑ, вырӑн та шурӑ пулсан, ытарма ҫук пулать…

Я очень люблю белое, Тухтар, все-все чтоб было белое и чистое: белая печка, белые окна, и постель пусть будет белая, знаешь, как будет красиво?

XVII. Тунсӑхланӑ ҫуртра // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Унтан пӑвӑнса тухакан сасӑпа: — Усал-синкер, тух! тух! Ҫак килйыша ырӑ кун пар, пархатар кӳр, аслӑ Пихампарӑн сӑвапӗ ҫиттӗрех мӗскӗнсене! — тесе, ҫатмари шыва шӑпӑрӗ ҫине сапать, шӑпӑрӗнчен тӗрлӗ еннелле шывне сирпӗтет, кайран Шерпике, ҫав шӑпӑра чӑмӑртаса тытса, кӑмака картлашкинчен шӑрпӑк илет те ҫара пуҫӑн, ҫарран пӳртрен пӑлтӑралла тухса каять — Шерккей хуҫам, ут ман йӗрпе, — хушать вӑл ҫак ӗҫ пӗтессе кӗте-кӗте аптранӑ Шерккее, хӑй вара — лара-тӑра пӗлмен хӗрача тейӗн — хапха патнелле вирхӗнет.

И приговаривала при этом сдавленным шепотом: — Вон, вон, злой дух! Дай этому дому добро, достаток и блага великого Пихамбара! — Вылив на веник воду из сковородки, она побрызгала им во все стороны, потом вышла с ним в сени, помахала там и приказала Шерккею, истомившемуся от ожидания, когда же закончится эта катавасия с наговором: — Хозяин дорогой, иди за мной следом! — И, словно девчонка-непоседа, бросилась бегом к воротам.

XII. Кӗтмен пӑтӑрмах // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Сайте хӑй упӑшки урлӑ ҫӑкӑр касса кӗчӗ, унтан, ҫатмапа шыв лартса, кӑмака анинче вут чӗртсе ячӗ.

Сайде, невзирая на запрет мужа, отрезала ломоть хлеба, затем налила воды в сковороду и развела очаг.

XII. Кӗтмен пӑтӑрмах // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Шерккей майӗпен ҫеҫ сулӑнкаласа лаххан патне пычӗ, тӑм кӑмкана ӳпӗнтерсе, питне-куҫне ҫурӗ, кӑмака умӗнчи ҫакмаран чӗнтӗр вӗҫлӗ питшӑлли илчӗ, шӑлӑнмасӑр пӑхса тӑчӗ.

— Шерккей подошел к лохани и ополоснул лицо из глиняного кумгана; сняв с крючка полотенце с кружевом на концах, долго держал его в руках, не утираясь.

XII. Кӗтмен пӑтӑрмах // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Кӑмака айӗнче таҫта шӑрчӑк чӗриклетет.

За печкой отчаянно стрекочет сверчок.

XI. «Шерккейӗн те ӑс ҫук мар» // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Обыск вӑхӑтӗнче вӑл кӑмака ҫумӗнчи хыҫсӑр пукан ҫинче ним хускалмасӑр, йыттине мӑйӗнчи ункинчен тытса ларчӗ.

Во время обыска она неподвижно сидела на табуретке около печки, придерживая рукой за ошейник собаку.

23. Ҫаврӑма пӗтерни // Леонид Агаков. Матвеев Г.И. Симӗс вӑчӑрасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 112 с.

Вӗсем кӗтесре кӑмака патӗнче пӗр ушкӑн пулса тӑнӑ.

Стоявших кучкой в углу, около печки.

20. Шпиона тытни // Леонид Агаков. Матвеев Г.И. Симӗс вӑчӑрасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 112 с.

Кӑмака хутса ҫӑкӑр пӗҫермелле пулсан, ҫӗр варринче ӗҫлемелле.

Если нужно затопить печь и испечь хлеб, то это можно делать только в полночь.

VII. «Ҫинҫе шывӗ сивӗ мар» // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех