Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫавӑн (тĕпĕ: ҫав) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Ҫавӑн чухнехи йӑла йӗркипе, ларнӑ ҫынсем черечӗпе тав курки сӑмахӗсене ҫаптараҫҫӗ.
Тосты следовали один за другим и, по тогдашним обычаям, произносились сидя.

XIV. Силистра-Йолу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫавӑн йышши ытти кӗнекесем пекех, ку брошюра та йӑваш ҫырнӑскер кӑна, унта тӗрӗксене вӑрҫса ятланӑ, тахҫан пӗлнӗ-илтнӗ кӑшкӑруллӑ сӑмахсем кӗрте-кӗрте янӑ.
Как большая часть подобных книг, эта брошюра была довольно посредственным произведением, полным избитых патриотических фраз, приторной риторики, отчаянных восклицаний и ругательств по адресу турок.

XIII. Брошюра // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Ҫавӑн пек ҫав ман пулас пурнӑҫӑм, унта нимӗн тӗлли-палли те ҫук, хӑрушлӑх тесен — вӗҫӗ-хӗррисӗр.
— Вот мое будущее; будущее, полное неизвестности, грозящее всякими опасностями.

XII. Бойчо Огнянов // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ху пурнӑҫна кампа ҫыхӑнтарас тетӗн, ҫавӑн ҫинчен пӗлмеллех санӑн…
Ты должна знать, с кем связываешь свою жизнь…

Кала-ха эс, хӑш-пӗр ҫын ман пирки ҫапла калать пулсан, эпӗ шӑпах ҫавӑн пек пулам та, эс мана савнӑ пулӑттӑн-и?
Скажи, ты могла бы меня полюбить, будь я таким, каким меня хотят изобразить некоторые люди?

Анчах ҫавӑн пек рыцарь натурӑллӑ ҫыншӑн инкек-синкек те хӑрушлӑх курасси — вӑй-хӑвата пиҫӗхтерсе ҫитермелли хӑнӑхнӑ мел кӑна.
Но для таких рыцарских натур препятствия и опасности — родная стихия, в которой закаляются их силы.

— Ӑна вӑл тӗрӗсех тунӑ-ха: ҫамрӑкла авлантӑн-и, ҫамрӑкла ҫӳҫне кастартӑн-и, вӑл ҫавӑн пек, — хирӗҫ пулчӗ Ставри пуп.
— Нет, он поступил правильно: женись молодым или постригись молодым, — возразил поп Ставри.

X. Хӗрарӑмсен мӑнастирӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Ашак та йӗксӗк кӑна ман пирки ҫавӑн пек калама пултарнӑ.
— Кто это говорит — тот осел и подлец.

Ҫавӑн пек ҫӗнӗ хыпар тупӑнчӗ те: хулара Кралич пурӑнать.
И такова новость нашлась: появление в городе Кралича.

Епле эп ҫавӑн чухнех чухлайман!
Как это мне тогда же в голову не пришло!

Тухтӑр ҫав манӑҫми каҫхине, хӑйне арестлес умӗн, вӑхӑтне ӑҫта ирттернӗ-ши, мӗншӗн вӑл ҫавӑн ҫинчен бее каласа парасшӑн пулман — ҫак шухӑш ӑна самантлӑха та канӑҫ кӳмерӗ.
Хаджи Ровоама ломала себе голову, стараясь отгадать, почему доктор не захотел сказать бею, где он был вечером, перед тем как его арестовали в ту знаменательную ночь.

Ашшӗ хӑй ывӑлне ҫавӑн пек усӑ кӳреймен пулӗччӗ.
Отец не оказал бы такой услуги сыну.

IX. Ӑнлантарса пани // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Икӗ ют ҫынна ҫӑлас тесе; ху та ҫавӑн пек ӗҫрен хӑраса тӑман.
Ты с риском для себя спас двоих.

Болгарие ҫавӑн пек ҫынсем кирлӗ те.
Такие вот люди и нужны Болгарии.

«Ман тивӗҫӗм ҫавӑн пекчӗ», — терӗ вӑл.
«Это был мой долг», — ответил он просто.

«К. хулине леҫетпӗр, бей ҫавӑн пек хушрӗ», — теҫҫӗ.
«Пойдешь в К., бей приказал».

Дамянчо Григоров мӑйӑр йывӑҫне аҫа ҫапни ҫинчен каласа пачӗ, ҫав йывӑҫ айӗнче ҫул ҫӳренсем ларнӑ пулнӑ та, йывӑҫне вут хыпса илнӗ, аллӑ сурӑх пӗтнӗ ҫавӑн чух, унӑн турӑ лашин хӳрине татса кайнӑ пулнӑ, кайран ҫав лашине ним хаксӑрах сутса янӑ иккен.
И Дамянчо Григоров рассказал, как молния ударила в ореховое дерево, под которым сидели путники, зажгла его, убил пятьдесят овец и оторвала хвост у его гнедого коня, которого потом пришлось продать за бесценок.

VIII. Юрдан чорбаджи патӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ах, пулчӗ те ҫавӑн чух тӑвӑл, турӑ хӑтартарах! — сӑмах сиктересшӗн пулмарӗ Дамянчо Григоров.
И вдруг началась гроза, боже упаси, — не преминул вставить свое слово Дамянчо Григоров.

— Ҫавӑн пек кирлӗ те, — ятласа илчӗ Ровоама хаджи пике.
— Поделом, — проворчала Хаджи Ровоама.

Ҫавӑн пек ирсӗр шӑршӑ сар-ха!
Распространять такие пакости!

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика