Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ыйтрӗ (тĕпĕ: ыйт) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Пур ҫӗрте те пӑлхав ҫӗкленес пулсан, эсир мӗн тӑвас тетӗр-ха? — ыйтрӗ Рада.

— Что же вы будете делать, когда восстание вспыхнет повсюду? — спросила Рада.

XXIV. Аслати умӗнхи тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Эсир хӑвӑр мӗн шухӑшлатӑр ҫавӑн пирки? — чӑтаймасӑр ыйтрӗ Рада.

— А вы что об этом думаете? — нетерпеливо спросила Рада.

XXIV. Аслати умӗнхи тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Мӗнле хыпар-хӑнар пур, Кандов господин? — ыйтрӗ вӑл лешӗ кӗрсенех.

— Что слышно, господин Кандов? — с беспокойством спросила она.

XXIV. Аслати умӗнхи тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Кам хӑратрӗ вара пире? — хыттӑн ыйтрӗ пӗри.

— Кто же нас напугал? — крикнул кто-то.

XXI. Вилӗ кӗлли туни // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Мӗнле праҫник паян? — ҫилленсе ыйтрӗ хӑйӗнчен хӑй.

Какой сегодня праздник? — злобно повторял он.

XIX. Ирхи курнӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Шӑпах ҫавӑн пек вӑхӑтра вӑл, Соколов патне пырса, хӑйне комитет членне йышӑнма ыйтрӗ, Стефчова та хамах вӗлеретӗп тесе сӗнӳ пачӗ, эпир ҫавна ас тӑватпӑр-ха.

Тогда-то он, как мы видели, неожиданно явился к Соколову с просьбой принять его в члены комитета и с предложением убить Стефчова.

XVIII. Кандов // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Рада Госпожинӑран кулас теместӗр-и? — ыйтрӗ вӑл Стефчовран.

Может быть, к Раде Госпожиной? — спросил он Стефчова.

XVII. Хӑлха чикки // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Унтан вара ывӑлне хӑлхинчен пӗтӗрсе тытрӗ те, кулкаласа: — Эс тата, ашак тихи, мӗн ҫӗклесе пыран? — тесе ыйтрӗ.

И, схватив сынишку за ухо, проговорил с улыбкой: — Эй, осленок, что это ты тащишь?

XV. Маркон ҫӗнӗ кӗлли // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Мӗн кирлӗ сана, чорбаджи? — каллех ыйтрӗ вӑл, Беспортевӑн хаярланнӑ сӑн-питне курсан.

— Чего тебе нужно от меня, чорбаджи? — спросил он снова, напуганный свирепым видом Беспортева.

XV. Маркон ҫӗнӗ кӗлли // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вӑл лашине чӑвӑшлаттарса илчӗ те уттарасшӑн пулчӗ, анчах Беспортев лашине йӗвӗнӗнчен ярса тытрӗ: — Мӗн кирлӗ сана манран, чорбаджи? — ыйтрӗ хӑраса ӳкнӗ тӗрӗк.

Обеспокоенный, он хлестнул коня и хотел было снова тронуться в путь, но Беспортев, кинувшись к нему, схватил коня за узду: — Чего тебе надо от меня, чорбаджи? — спросил ошарашенный турок.

XV. Маркон ҫӗнӗ кӗлли // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Эсир вара шӑпах ҫапла пулать тесе шанса тӑратӑр-и? — ыйтрӗ вӑл.

— А вы наверняка знаете, что так именно и будет? — спросил он.

XIV. Кӗпҫе патӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Мӗне кирлӗ вӗсене пирӗн представитель? — ыйтрӗ Марко.

— На что им наш представитель? — спросил Марко.

XIV. Кӗпҫе патӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Сана мӗн кирлӗ кунта Ганчо? — ыйтрӗ унран Мичо.

— Чего тебе здесь надо, Ганчо? — спросил его Мичо.

XIV. Кӗпҫе патӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Хирте мар пуль? — ыйтрӗ Марко майлашӑнса ларнӑ май, хӑй куҫ сиктермесӗр черешньӑн пӗр пӗренине пӑхрӗ.

В поле, что ли? — спросил Марко, усаживаясь и не отрывая глаз от черешни.

XIV. Кӗпҫе патӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Сирӗн пата тиесе килчӗҫ-и пӗрене? — шӑппӑн ыйтрӗ Марко.

— Это к вам завезли бревно? — тихо спросил Марко.

XIV. Кӗпҫе патӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Кам вара ҫав Муратлийский текенни? — ыйтрӗ Рада, ун хушаматне вӑл икӗ хут та илтсеччӗ ӗнтӗ.

Да, а кто он такой, этот Муратлийский? — спросила Рада, уже два раза слышавшая эту фамилию.

XIII. Хаваслӑ курнӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Малалла мӗн пулчӗ вара? — чӑтаймасӑр ыйтрӗ Рада.

— Ну, а дальше? — в нетерпеливом волнении спросила Рада.

XIII. Хаваслӑ курнӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Рада, савнӑ ҫыннӑм, пире никам та илтмест-и? — ыйтрӗ Колчо.

— Рада, милая, здесь нет никого чужих? — спросил Колчо.

XIII. Хаваслӑ курнӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Ан васкат-ха, шухӑшлама та пулин вӑхӑт пар! — йӑлӑнса ыйтрӗ Викентий, аллисемпе пуҫне ярса тытса.

— Ох, погоди, дай собраться с мыслями! — взмолился Викентий, схватившись за голову.

XI. Викентий // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Сан шутпа, Болгарие ирӗке кӑларасси таса ӗҫ мар-и? — ыйтрӗ Огнянов, куҫран витерсе пӑхса.

— По-твоему, освобождение Болгарии — бесчестное дело? — спросил Огнянов, пронизывая его взглядом.

XI. Викентий // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех