Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫавӑ сăмах пирĕн базăра пур.
ҫавӑ (тĕпĕ: ҫавӑ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Шӑпах ҫавӑ.

Куҫарса пулӑш

IX. Юлташсен тупи // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Вӑл ҫавӑ ӗнтӗ, — сӳрӗкрех килӗшрӗ инкӗш, тем пирки шухӑша кайса.

— Так оно, истинно так, — задумчиво согласилась с тетя.

VI. Тӑван ҫуртран аякра // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Шерккей кӗсйинчен тата виҫ тенкӗлӗх симӗс хут укҫа туртса кӑларчӗ, ҫавӑ кӑна тухнӑшӑн хӑй хӗпӗртерӗ, ӑна аллипе хытӑ чӑмӑртаса тытрӗ.

Шерккей вытащил из кармана зеленую трехрублевку и страшно обрадовался, что попалась именно она, скомкал ее в кулаке…

V. Ӑшаланӑ ӑсан хака ларать // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Ытла пит, — каласа хучӗ Шерккей асне илнӗ сӑмахне, — мӗн ҫиес тенӗ — ҫавӑ пур, тет.

Ишь ты, удивился Шерккей, что душа пожелает, говорит.

V. Ӑшаланӑ ӑсан хака ларать // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Кӑмӑлна мӗн каять, ҫавӑ пур.

— А что душа пожелает, у нас все есть!

V. Ӑшаланӑ ӑсан хака ларать // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Тухтар вӑл те таврӑнать-ха, те таврӑнмасть терӗ, ху валли ҫапла тӑвӑлкка йӑва ҫавӑрма ӑс ҫитертӗн пулсан, ҫавӑ аван та, терӗ.

Тухтар то ли вернется, то ли нет, а ты, мол, догадался крышу над головой найти, молодец…

IV. «Харам пыр» // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Вӑт ҫапла ҫавӑ, — терӗ Алапа Велюшӗ, — ехветтӗр мана чӗлхерен туртрӗ-туртрӗ — а снаш, туртса кӑлараймарӗ.

— То-то и оно, — продолжал Велюш, — подергал ефрейтор мой язык, подергал — вырвать не смог.

III. Ют хӳте ӑшӑтас ҫук // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ҫул ҫинче вӑл щухӑш пӗр хускатнӑ ырӑ ҫемӗ пек вӗҫӗ-хӗррисӗр сыпӑна-сыпӑна туртӑнать: ялкӑшса пӑхан хӗвел ҫутҫанталӑка ытарайми илем кӗртет-и — ҫавӑ та аса кӗмесӗр юлмасть, ешӗл вӑрман хӗрринчи улӑхра шӑранса пӗтеймен шурӑ тӗтре куҫа курӑнса каять-и, хресченен кулленхи терчӗ ахлатса сывлӑш ҫавӑрттарать-и, кӗтмен инкек чуна хӗсет-и е паянхи пек тулли савӑнӑҫ пуҫа ҫавӑрать — пӗтӗмпех пӗрле капланса пӑтранать, тӗлли-паллисӗр явӑнать.

В дороге они, мысли-то, нанизываются одна на другую, точно бусины, увидел, к примеру, сияющее солнышко да довольную оттого природу — и это отметится в твоей голове; иль белый туман на лесной опушке, не успевший рассеяться по лугам; иль повседневные заботы крестьянина; иль нежданная беда или беспредельное счастье, какое испытал Шерккей сегодня, — все-все кучится в голове, переполняет ее мыслями.

I. Текерлӗк канӑҫне ҫухатнӑ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Шутласан та, шутламасан та пӗр ҫул: эпӗ санпа пымастӑп, Петенька, мӗнпур шутлани те ҫавӑ ҫеҫ.

Тут решай не решай — один путь: не поеду я с тобой, Петенька, вот и все решение.

7 // Михаил Рубцов. Павленко П.А. Ҫеҫенхир хӗвелӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 96 с.

Ҫавӑ, — терӗм тӗлӗнсе.

— Да, — удивленно ответила я.

Ҫар корреспонденчӗ // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Анчах хӑйӗн шкулти юлташӗсем хушшинче вӑл час-часах хутшӑнман, пӗччен ҫӳреме юратакан ҫын пек туйӑнать, ҫавӑ пӑшӑрхантарнӑ ӗнтӗ мана.

Но вот в школе, среди сверстников, Зоя часто кажется замкнутой и необщительной, и это тревожит меня.

Химипе «отлично» // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Кашни ҫӗнӗ кунах унччен иртнӗ кун пек: шкула, ӗҫе каятпӑр, сайра хутра театр е концерт кайса куратпӑр та, татах уроксем вӗренетпӗр, кӗнеке вулатпӑр, унтан кӑшт канса илетпӗр — ҫавӑ кӑна.

Каждый новый день был похож на предыдущий: школа и работа, изредка — театр или концерт, и опять уроки, книги, короткий отдых — и все.

Вера Сергеевна // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Ҫавӑ мӗне тӑрать!

А это многого стоит!

ХХХIII. Ашшӗн каламан сӑмахӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ҫавӑ.

Куҫарса пулӑш

ХХХIII. Ашшӗн каламан сӑмахӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Кантюка ҫавӑ лӑплантарать те.

А Кандюку только этого и надо.

XXXI. Йӗпетнӗ ҫул // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ҫавӑ аван та, — терӗ Кантюк.

Это хорошо, — удовлетворенно сказал Кандюк.

XXXI. Йӗпетнӗ ҫул // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ҫавӑ лайӑх та, шӑллӑм, аван ҫунаҫҫӗ вӗсем, йӑтса кил те тивертсе яр.

— Вот и славно, братец, что жаркий, ступай, ступай, притащи да разожги побыстрей.

XXX. Ҫураҫу // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ялта авӑ пӳкле вилӗм пулчӗ те, ҫавӑ тытать пулинех.

К тому же на деревне смерть вон какая приключилась, оттого и напасть на нас такая…

XXIX. Кӗтмен хӑнасем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ҫавӑ лайӑх та.

И то хорошо.

XXIX. Кӗтмен хӑнасем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Мӗн ыррине кӗтмелли пур, урампа кашни кун иртсе пымассерен — миҫе ҫула пырӗ-ши ҫавӑ? — ялти кашни ҫын ӑна, пӳрнепе тӗллесе: «Авӑ, пӑхӑр-ха, пӑхӑр-ха Шерккей епле вӗҫтерсе пырать, вӑл аскӑн Шерпике патне ҫӳреме ҫул такӑрлатнӑ!» — тесе калаҫҫех ӗнтӗ.

Да, теперь уж добра не жди, стоит показаться на улице, как станут пальцем тыкать: «Вон, глядите-ка, Шерккей как торопится, видать, спешит к потаскушке Шербиге, к ней проторил стежку- дорожку!»

XXVIII. Таптанми йӗр // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех