Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

пӗркун сăмах пирĕн базăра пур.
пӗркун (тĕпĕ: пӗркун) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Енчен те Николай Юрьевич пӗркун ҫеҫ-ха сана ҫав сӑмахах каларӗ пулсан, эсӗ апла ҫаплах-ха хӑвна такам алӑран ҫавӑтса уттарасса шанатӑн, пурнӑҫра ҫаплах ху тӗллӗн, хӑвӑн урупа утма хӑюлӑх ҫитерейместӗн.

Если Николай Юрьевич недавно сказал тебе те же самые слова, значит, ты все еще уповаешь на то, чтобы тебя кто-то вел за руку, все еще не наберешься храбрости шагать по жизни самостоятельно.

21 // Петр Львов, Георгий Ефимов. Шуртаков С.И. Ҫаврӑннӑ юрату. Повеҫпе калавсем. Вырӑсларан куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 190 с. — 3–180 с.

Эсир пӗркун хулара укҫалла ирӗккӗн салтака каякан ҫын пуррине пӗлетӗп тесе каланӑччӗ.

Вы намедни говорили, что в городе охотника знаете.

XV // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

— Мӗншӗн эсӗ пӗркун мана Анюта мӗн ҫырса янипе ку таранччен пӗрре те интересленмерӗн? — сасартӑк ыйтрӗ вӑл манран.

— А почему ты до сих пор ни разу не поинтересовался, что же мне тогда написала Анюта? — вдруг спросил она меня.

Пӗрремӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Пӗркун та вӗсем мана тӑпра ҫитерчӗҫ…

Они меня землю заставляли есть…

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

— Мистер Бертон, — ҫӗнӗрен пуҫларӗ полковник темиҫе минут чӗнмесӗр тӑнӑ хыҫҫӑн, — эпир пӗркун калаҫнӑ сӑмахах пуҫлӑпӑр.

— Теперь, мистер Бертон, — снова начал полковник после нескольких минут молчания, — мы вернемся к тому, на чем остановились в прошлый раз.

VI // Гаврил Молостовкин. Войнич, Э. Пӑван: роман / вырӑсларан Г.Молостовкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 284 с.

— Эпӗ ахаль те сирӗншӗн шӑп пӗркун ирттертӗм.

— Я и так из-за этих ваших глупостей цельный день потерял.

XVII сыпӑк // Андрей Краснов. Катаев В.П. Эпӗ — ӗҫхалӑх ывӑлӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 112 с.

Пӗркун Маҫак хӑйне еплерех тулланине аса илчӗ пулас.

Вспомнил, что с Дедом шутки плохи.

Вӑтӑр тӑваттӑмӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.

Пӗркун Гарик, Федя тата эпӗ Чуллӑ шыв патӗнчен ҫуран таврӑннӑччӗ, ҫав ҫулпа килнӗ вӗсем.

По лесной дороге, по которой я, Гарик и Федя возвращались с Каменного Ручья.

Вӑтӑр виҫҫӗмӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.

Пӗркун, атте утрав ҫинчен таврӑнсан, эпир унран: «Эсӗ ӑҫта пулнӑ?» — тесе ыйтрӑмӑр.

Когда отец вернулся в тот раз с острова, мы спросили, где это он пропадал.

Вӑтӑр виҫҫӗмӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.

Пӗркун жандарм килсеччӗ, тутар…

А вот в прошлый раз жандарм-татарин был…

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Тани Юн, Иоаким Максимов-Кошкинский. Козлов, Иван Андреевич. Крымра вӑрттӑн ӗҫлени / [Тани Юн, И. Максимов-Кошкинский куҫ.]. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 352 с.

— Ытларах калаҫ! — терӗ пӗрремӗшӗ, — пӗркун ав пӗр эсрелӗ ак ҫакӑнтах килсе ӳкрӗ, икӗ матрос урине татса кайрӗ, ан та калаҫ луччӗ.

— Говори больше! — сказал первый, — намеднись тут же прилетела окаянная, двум матросам ноги пооборвала, — так не говори лучше.

10 // Василий Алагер, Стихван Шавли. Толстой Л.Н. Севастополь калавӗсем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 238 с.

Пӗркун кӳршӗсем каларӗҫ.

Намедни сказывали суседи.

Улттӑмӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.

«Пӗркун вӑрманпа тарнӑ чухнехи пекех тӗттӗм,» темшӗн шухӑшласа илчӗ Михеев.

«Почти так же темно, как тогда в лесу», почему-то подумал Михеев.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.

Ан ман, аран-аран пулин те, эсех ӑна пӗркун хӑваласа ҫитрӗн вӗт-ха.

Не забывай, что ведь ты же догнал ее в прошлый раз, правда с трудом.

XV сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Наташа тӗлӗнсех кайрӗ: пӗркун Саша урамра калаҫнӑ кӑвак сухаллӑ колхозникех-ҫке ку!

к удивлению Наташи, того самого седобородого колхозника, с которым Саша недавно разговаривал на улице.

Ҫирӗм пӗрремӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Пӗркун Улькапа килнӗччӗ.

— С Улькой вы вроде как-то заходили…

IX. Юлташсен тупи // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Пӗркун, ав, таҫта тухса кайрӗ те ҫавӑнтан вара халь те пулин ашшӗ куҫне курӑнмасть.

Тот недавно куда-то исчез из дому и до сих пор его нет, не попадается отцу на глаза.

VI. Тӑван ҫуртран аякра // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Кунта ӑна эсӗр пӗркун хӑна та туса янӑ пулнӑ иккен?

Недавно вон, говорит, гулянку целую устроили…

XXX. Ҫураҫу // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Тарӑнварта пӗркун темле мишерсем, тет-ҫке, иккӗн, тет, пӗр ӗнене хӑваласа каятчӗҫ, тет.

Сказывали люди, будто видели, как татары гнали недавно какую-то корову.

XXVIII. Таптанми йӗр // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Пӗркун, ав, ӑна йыснӑшӗ темле те хӑртса пӗтерчӗ, йӗкӗт чӗри ун чух калама ҫук ырататчӗ: халь тесен, вӑл ҫавна та йӑлтах манма хатӗрччӗ — Селимен вӑхӑтсӑр татӑлнӑ кунҫулӗпе ҫеҫ нимӗнле те кунӑҫасшӑн мар, Тухтар чӑтма ҫук пысӑк хуйха ӳкрӗ.

Однажды Шерккей сильно отругал его, и Тухтару было до слез обидно; случись это сейчас, он бы и внимания не обратил на это: что может сравниться с тем горем, какое он испытывает от потери Селиме?..

XXVII. Шӑпа // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех