Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Ҫав хушӑра Гусев стенара курӑни-курӑнми алӑк шыраса тупрӗ, — вӑл шалти пусманалла уҫӑлать, пусма вара тусанлӑ ҫутӑпа тулса ларнӑ ҫавра тӳпеллӗ, сарлака коридора тухать.

Гусев, тем временем, отыскал в стене едва приметную дверь, — она открывалась на внутреннюю лестницу, ведущую в широкий, сводчатый коридор, залитый пыльным светом.

Пӑрахса хӑварнӑ пӳрт // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Карабас Барабас ҫапла апчхилетсе ларнӑ хушӑра Буратино хӑйӗн ҫинҫе сассипе нӑйкӑшса, ачашшӑн йӗме тытӑнчӗ.

Между этими чиханьями Буратино начал подвывать жалобным тоненьким голоском:

Синьор Карабас Барабас Буратинона ҫунтарса ярас вырӑнне пилӗк ылтӑн укҫа парать те килне ярать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Пьеро Буратинона вӑрттӑн хӑлхаран шӑппӑн: — Апчхилетнӗ хушӑра унпа калаҫса пӑхма пикен-ха, — терӗ.

Пьеро украдкой шепнул Буратино: — Попробуй с ним заговорить между чиханьями…

Синьор Карабас Барабас Буратинона ҫунтарса ярас вырӑнне пилӗк ылтӑн укҫа парать те килне ярать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Юрлать-юрлать те Бонапарт сывлӑш ҫавӑрнӑ хушӑра фужерӗнчи эрехне сыпкӑмшар-сыпкӑмшар чаш! та чаш! ӳпӗнтерет ҫӑварне.

Куҫарса пулӑш

7 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Ӗҫмен хушӑра — ӗҫлет.

Куҫарса пулӑш

7 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Елькка калаҫнӑ хушӑра ҫӗклемне ҫӗре лартнӑскер, ял еннелле ҫаврӑнса пӑхрӗ Матви.

Куҫарса пулӑш

6 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

— Кӳр, пулӑшам! — хӗр пупленӗ, ӗҫленӗ хушӑра нимӗн те чӗнмен, шарламан Матви ҫӗклеме стайлӑн пырса тытрӗ, витрине хӗр хулпуҫҫийӗ ҫинчен антарчӗ.

Куҫарса пулӑш

6 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Харӑс кивсе харӑс чӳхемест-пӑрмасть: ҫав хушӑра аллисем ӑшӑнса ӗлкӗрччӗр, тет.

Куҫарса пулӑш

6 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Иксӗмӗр хушӑра ӗмӗр-ӗмӗр ынатлантӑрччӗ ҫав хӑват.

Куҫарса пулӑш

6 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Ӗҫӗ хӗлле пулнӑ, ҫӗрле, тӑман пулнӑ, ҫынсем пурте — кӗрӗксемпе, васканӑ хушӑра ӑҫтан паллас-ха: хӑшӗ купец, хӑшӗ дьякон — палласа илме хӗн вӗт?

Дело было зимой, ночь, вьюга, все люди — в шубах, разбери-ка второпях-то, кто купец, кто дьякон?

XX. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Анчах вӗсем ҫавӑн пек хӑтланнӑ хушӑра Натали тарма ӗлкӗрчӗ, эпӗ, тӳссе тараймасӑр, юлашкинчен Робенока пуҫпа пырса тӗртсе ятӑм та, ӑна йӑвантарса ӳкерсе тартӑм.

Но пока они занимались этим, Наталья ушла, а я, не стерпев, наконец, ударил головою в грудь Робенка, опрокинул его и убежал.

XVIII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Анчах вӑл та, Робенок та пӳрт тӑрри ҫинче ҫукчӗ ӗнтӗ; эпӗ пит кукӑр-макӑрлӑ картишӗнче вӗсене шыраса ҫӳренӗ хушӑра урамра шӑй-шай тесе ҫухӑрни илтӗне пуҫларӗ, ун пекки унта яланах пулкалатчӗ.

Но его и Робенка уже не было на крыше; пока я искал их по запутанному двору, на улице начался шум скандала, обычный для нее.

XVIII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Эпир лайӑх тӗл пултӑмӑр та пӗрле трактире чей ӗҫме кайрӑмӑр, чей ӗҫнӗ хушӑра вара вӑл мухтанса ларчӗ:

Мы хорошо встретились и пошли в трактир пить чай, а за чаем он хвастался:

XVIII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Пукан хыҫӗ хӑй курпунне ан кансӗрлетӗр тесе, пукана сӗтел ҫумнелле хӑрах аяккӑн лартса, вӑл пӗр стакан хыҫҫӑн тепӗр стакан пушатса, канлӗн чей ӗҫсе ларать, анчах сасартӑк ҫав хушӑра тӗтӗмлӗ пӳлӗмелле йӗри-тавра пӑхкаласа, сасӑсем ҫыхӑнусӑр шавланине итлеме пуҫлать, ура ҫине сиксе тӑрать те йӑпӑр-япӑрах тухса кайса ҫухалать.

Поставив стул боком к столу, чтобы спинка стула не мешала горбу, — он спокойно пьет чай, стакан за стаканом, но вдруг настораживается, оглядывая дымную комнату, вслушиваясь в несвязный шум голосов, вскакивает и быстро исчезает.

XVII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

— Пӗлес тетӗн пулсан, пирӗн хушӑра чи пысӑк вӑрри — каменщик Петруха пулать; вӑл нумай йышлӑ ҫын, сӗмсӗрскер.

— Середь нас, коли хочешь знать, главный вор — каменщик Петруха; он человек многосемейный, жадный.

XVII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Хитре куҫӗсем, тӗксӗмленнӗ сарӑ стенасем тӑрӑх аташса ҫӳренӗ хушӑра, ман пит ҫинче тата пуҫ вӗҫӗнчи табуретка ҫинче ларакан хӗрӗн пӗчӗк аллисем ҫинче чарӑна-чарӑна тӑратчӗҫ.

Красивые глаза, мутно плутая по желтым стенам, останавливались на моем лице и на маленьких руках девушки, сидевшей на табурете у изголовья.

XVI. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Тепӗр кунне каҫхи чей ӗҫнӗ хушӑра вӑл сӗтел ҫинчен тата чӗркуҫҫийӗсем ҫинчен ҫӑкӑр тӗпренчӗкӗсене ӑраснах тӑрӑшса пуҫтарса ларатчӗ, хӑй патӗнчен темскере курӑнманскере хӑваласа яратчӗ, ватӑ хуҫа арӑмӗ ун ҫине куҫхарши айӗн пӑхса, кинне шӑппӑн каларӗ:

На другой день за вечерним чаем он особенно тщательно сметал со стола и с колен крошки хлеба, отстранял от себя что-то невидимое, а старуха-хозяйка, глядя на него исподлобья, говорила снохе шёпотом:

XVI. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Ҫиессине вӑл калама ҫук нумай ҫиетчӗ, ҫиетчӗ те пирус туртатчӗ, ҫинӗ хушӑра ҫеҫ пирусне ҫӑварӗнчен кӑларатчӗ.

Ел он невероятно много, ел и курил папиросы, выпуская их изо рта только во время еды.

XVI. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Вӑл час-часах пӗр хуҫа патӗнчен тепӗр хуҫа патне куҫса, сарлакан мастерскойсем тӑрӑх ӗҫлесе ҫӳретчӗ, ӗҫлемен хушӑра кукамайӑн мӑйӗ ҫинче, вӑл ҫӗнӗ вырӑн тупса парассине канлӗнех кӗтсе ларатчӗ.

Он работал по красильным мастерским, часто переходя от одного хозяина к другому, а в промежутках сидел на шее бабушки, спокойно дожидаясь, когда она найдет ему новое место.

XV. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Манӑн мастерскойра тумалли ӗҫсем йывӑрах марччӗ: ирхине, пурте ҫывӑрнӑ чухне, мастерсем валли самовар лартса хатӗрлемеллеччӗ, вӗсем кухняра чей ӗҫнӗ хушӑра эпир Павӑлпа иккӗн мастерскойӗнче пуҫтараттӑмӑр, сӑр ӑшне ямашкӑн ҫӑмата саррисене шуррисенчен уйӑраттӑмӑр, вара эпӗ лавкана каяттӑм.

Мои обязанности в мастерской были несложны утром, когда еще все спят, я должен был приготовить мастерам самовар, а пока они пили чай в кухне, мы с Павлом прибирали мастерскую, отделяли для красок желтки от белков, затем я отправлялся в лавку.

XIV. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.