Шырав

Шырав ĕçĕ:

сывлӑшра (тĕпĕ: сывлӑш) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Сывлӑшра мӗлкесем хӑвӑрттӑн шуса иртрӗҫ.
Быстрые тени бесшумно проносились в воздухе.

Хӑрушӑ каҫ // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 45–72 с.

Хӗвел ҫинче ылтӑн тӗслӗн курӑнакан ӳпресем сывлӑшра чӳхенеҫҫӗ.
Золотые от его света комарики толкутся в воздухе.

Шыв кӑркки // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 36–38 с.

Самантлӑха хӗрхи сывлӑшра чарӑнса тӑчӗ, чӗрнисем вӑйсӑрланчӗҫ те вӗҫерӗнсе тухнӑ кайӑк вӗҫсе кайрӗ.
На миг ястреб остановился в воздухе, когти его разжались, из них выпорхнул зяблик.

Пӗр ача ҫинчен // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 23–24 с.

Ача пӑшалне хулпуҫҫи ҫинчен илсе пеме хатӗрленнӗ вӑхӑта хӗрхи сывлӑшра ҫаврӑнса илчӗ те пручак тӑрӑх вӗҫрӗ.
Пока мальчик снимал с плеча ружьё, ястреб повернул и полетел вдоль просеки.

Вара аҫи шывран тӳрех пӗлӗтелле вӗҫсе хӑпарчӗ, сывлӑшра пӗр-икӗ хут ҫаврӑнса илчӗ, кайран сасартӑк ҫуначӗсене лапчӑтса, чул пекех ҫӗрелле ҫыран хӗррине персе ӳкрӗ.
Тогда селезень взвился в небо, дал в воздухе один круг, другой круг, потом вдруг сложил крылья — и камнем полетел вниз, он упал на берег и, конечно, разбился насмерть.

Хӑйӑ тӳрӗленет, сывлӑшра чӗтӗренсе хӗлӗх пек сасӑ тӑвать.
Щепка выпрямилась, задрожала, и в воздухе раздалось: «Дзенн!..» — как струна пропела.

Музыкант // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 17–86 с.

Икӗ тупӑ пӗр харӑс пени ҫав тери хытӑ кӗрлесе кайнипе ҫӗр чӗтренсе илчӗ, вӗсене хирӗҫ илтӗннӗ сасӑ пекех сывлӑшра снарядсем шӑхӑрни, унтан шартлатса сирпӗнни илтӗнсе кайрӗ.
Оба орудия ахнули так, что задрожала земля, и словно в ответ им в вышине послышался свистящий визг, затем грохот взрыва.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Тупӑ пени сывлӑшра кӗрлесе тӑрать.
Гулко ухали орудия.

Тӗтӗмпе хутшӑннӑ нӳрӗ сывлӑшра тупӑпа пени кӗрлесе тӑрать.
Сырой дымный воздух гудел от близкой артиллерийской канонады.

Крыльца умӗнчи ҫӗр ҫинче тусан хумлӑн-хумлӑн хускалать, сывлӑшра топольтен тӑкӑнакан мамӑк вӗҫет.
На земле перед крыльцом волнисто шевелилась пыль, а в воздухе, точно снежинки, кружились пушистые хлопья, слетавшие с тополей.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Бутылкӑран пробкӑсем сирпӗнсе тухни сывлӑшра янӑраса каять.
Гулко хлопали вылетающие из бутылок пробки.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Пысӑк карсак тӗмерен те ҫӳлерех сикрӗ, сывлӑшра ҫаврӑнса илчӗ те ҫухалчӗ.
Здоровый русачина подскочил выше куста, перекувырнулся через голову и пропал.

Юр ҫинчи приказ // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 3–16 с.

Сывлӑшра сас-чӳ тавраш ҫук, ӑшра — туллиех.
В воздухе ни звука, внутри у меня их — полным-полно.

Сӑвап // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 105–116 с.

Кайӑк ҫӳлелле ыткӑнса хӑпарчӗ, сывлӑшра пуҫхӗрлӗ пӗтӗрӗнсе, пӑшалне ҫӳлелле тытнӑ ача ҫинелле тӑрӑнса ана пуҫларӗ.
Птица взмыла вверх, перекувыркнулась в воздухе и помчалась прямо на маленькую тёмную фигурку, застывшую с приподнятым ружьём.

Курман-илтмен кайӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 3–28 с.

Сасартӑк сывлӑшра ҫак ҫӗлене куртӑмӑр.
Куҫарса пулӑш

Ҫӗр ҫатни, вӗре ҫӗлен тата ытти те // Евгений Андреев. «Сувар», 2010.01.08, 1–2№№(835–836), 20 стр.

Шултӑра, кӑпка юр ҫунӑ, чул сарнӑ урапа, лашасен ҫурӑмӗсене, лавҫӑсен ҫӗлӗкӗсене шуратнӑ, ҫавӑнпа сывлӑшра тӗттӗмленсе пынӑҫемӗн япаласем те шурӑрах курӑннӑ.
Шел крупный пушистый снег и красил в белое мостовую, лошадиные спины, шапки извозчиков, и чем больше темнел воздух, тем белее становились предметы.

I. Хӑйне хӑй япӑх тыткаланӑ // Николай Пиктемир. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1941. — 48 с.

— Эпӗ ура ҫине тӑма хатӗрленетӗп, сирӗнпе пӗрле уҫӑ сывлӑшра канса ҫӳресшӗн, эсир пур…
— Я собираюсь на ноги подниматься, хотел с вами по свежему воздуху погулять, а вы…

11 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Сергей алтунине хӗстерчӗ, пӳрне сыпӑкӗсем шӑтӑртатса илчӗҫ, вара алӑсем, ӳт-пӳрен уйрӑлса, сывлӑшра ишме пуҫларӗҫ.
Сергей сжал кисти, хрустнули суставы пальцев, и руки, поплыли в воздухе, отрываясь от тела.

4 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Урамсем хаваслӑ тӗркӗшӳпе тулса ларнӑ, ӑҫта ҫитнӗ унта хӗрлӗ ялавсем вӗлкӗшеҫҫӗ, сывлӑшра — савӑнӑҫ кӗрлевӗпе пысӑк уяв умӗн пулакан тутлӑ та сӗтеклӗ шӑршӑ.
Веселой суматохой были полны улицы, горели кумачом флагов, в воздухе висел радостный гул и пахло чем-то таким, чем может пахнуть только канун большого праздника.

1 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

— Капла та аптрамасть, — терӗ Григорий, тул ҫутӑлас умӗнхи нӳрӗ сывлӑшра ҫӳҫенкелесе илсе.
— Обойдется, — сказал Григорий, ежась от предутренней сырости.

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика