Шырав

Шырав ĕçĕ:

ӳксе (тĕпĕ: ӳк) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Унӑн ӳксе вилеслех тенӗ пек лайӑх ресторанра ҫиесси тата пурҫӑн чӑлха илесси килнӗ.
Ей до зарезу захотелось пообедать в хорошем ресторане и купить себе шелковые чулки.

11 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Аптрамарӗ, ӳксе вилмерӗ.
Ничего обошелся.

10 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Пуласса акӑ мӗн пулнӑ: вӑрҫа илсе пынӑ ҫынсем вилӗм хирӗнче пӗр-пӗрне ҫитсе ҫапӑннӑ; хӑйсем евӗрлӗ этемсене вӗлерес ӗҫре аллисене хуҫма, хӑнӑхтарма ӗлкӗрейменскерсем, ҫитсе ҫапӑннӑ та, хӑраса хытсах кайса, пӗр-пӗринпе чикӗшӗнме, перӗшӗнме пуҫланӑ, пӗр-пӗрне нимӗн уйламасӑр каса-каса суранлатнӑ, хӑйсене те, учӗсене те шӑлтах амантса пӗтернӗ, унтан, ҫынла пӗрлӗхсӗр тунӑ пӑшал сассине илтнипе хӑраса ӳксе, тӗрлӗ ҫӗрелле пӑрахса тарнӑ, чун-чӗрисене, кӑмӑлӗсене суранлантарса, ик еннелле пӑрӑннӑ.
А было так: столкнулись на поле смерти люди, еще не успевшие наломать рук на уничтожении себе подобных, в объявшем их животном ужасе натыкались, сшибались, наносили слепые удары, уродовали себя и лошадей и разбежались, вспугнутые выстрелом, убившим человека, разъехались, нравственно искалеченные.

9 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Нимӗҫсен разъезчӗ сасартӑк сулахаялла пӑрӑнчӗ те, казаксем вӗсем хыҫҫӑн хӳтӗлесе, ӳксе юлнӑ нимӗҫрен пӗр хӗрӗх чалӑшран иртсе кайрӗҫ.
Немецкий разъезд под острым углом повернул влево, и казаки, преследуя их, проскакали саженях в сорока от упавшего немца.

8 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Крючков ӗҫме тытӑнчӗ, хӑйӗн аллисем йывӑр патье ҫӗклесе тӑнипе чӗтреҫҫӗ; хӗрлӗ лампасӗ ҫине шыв тумламӗсем, татӑла-татӑла ӳксе, юхса анчӗҫ.
Крючков пил, рука его, державшая на весу тяжелую бадью, дрожала от напряжения; на красную лампасину шлепали, дробясь и стекая, капли.

Унӑн хӗрарӑмӑнни пек ҫара пичӗ ҫине чӳрече хушӑкӗ витӗр вӗрсе тӑракан ҫилле хумханкалакан лампа ҫутинчен мӗлкесем ӳксе, авӑкӑн-авӑкӑн чӗтренкелеҫҫӗ.
На голом, бабьем лице его трепетали неровные тени от огня, колеблемого ветром, проникавшим в оконную щель.

6 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Кантӑк ҫине алмазпа касса йӗр тунӑ пек, ӗмӗр манмиех касӑлса кӗрсе юлчӗҫ Григорий пуҫне Прохор лашин йӗрсе пӑрахнӑ шӑлӗсем те, унӑн кӗрен шӑл тунийӗсем те, ҫӗре лаплатса ӳксе, хыҫалтан сиктерсе килнӗ казак ут чӗрнисем айне таптанса юлнӑ Прохор хӑй те Григорий кӑшкӑрнӑ сасса илтмерӗ, анчах та, ҫӗр ҫумне лапчӑтса лартнӑ Прохорӑн чалӑшса кайнӑ тутипе вырӑнӗнчен сиксе тухнӑ куҫӗсем ҫине пӑхрӗ те, вӑл этемле мар хӑрушлӑн кӑшкӑрса янине ӑнланчӗ.
Резцом, как алмазом на стекле, вырезала память Григория и удержала надолго розовые десны Прохорова коня с ощеренными плитами зубов, Прохора, упавшего плашмя, растоптанного копытами скакавшего сзади казака, Григорий не слышал крика, но понял по лицу Прохора, прижатому к земле с перекошенным ртом и вылезшими из орбит телячьими глазами, что крикнул тот нечеловечески дико.

5 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Сапёрнӑй капитан, авӑнса ӳксе, кӗпер еннелле темӗн тӗллесе кӑтартрӗ.
Саперный капитан, изгибаясь, на что-то указывал в сторону моста.

Тусан ӑшне таканпа касӑлса юлнӑ йӗр ҫине сарӑрах тӗслӗ кӑпӑк, тар кӑпӑкӗ татӑлса ӳксе юлчӗ.
На след, оставленный в пыли подковой его коня, упала желтоватая пена.

3 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Дуняшка пӗтӗм горницӑна шӑнкӑрав пек янӑратса кулса ячӗ, пуҫне ухса илчӗ; унӑн хиврен ҫивӗтлесе лартнӑ хура ҫивӗчӗсем хулпуҫҫийӗ урлӑ ӳксе, ҫурӑм тӑрӑх калта пек явӑнса анчӗҫ.
— Дуняшка бубенцами рассыпала смех по горнице, мотала головой, и черные, туго заплетенные косички ящерицами скользили по плечам ее и по спине.

1 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Лав ҫинчен мӗн ӳксе юлнӑ, вӑл ӗнтӗ ҫухалнӑ.
Что с возу упало, то пропало.

21 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Аксинья хумханса ӳксе каласа пачӗ те, Григорий пичӗ ҫине ҫӑткӑнӑн пӑхса, вӑл сасартӑк улшӑнасса кӗтрӗ, анчах лешӗ чӳрече еннелле ҫаврӑнса тӑчӗ те тарӑхнӑн ӳсӗркелесе илчӗ кӑна.
Волнуясь, Аксинья сказала и жадно искала в лице Григория перемены, но он, отвернувшись к окну, досадливо покашливал.

20 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ҫак вӑхӑтра тӗкне тӑкма ӗлкӗреймен пӗр вараланчӑк сӑрӑ кашкӑр, ҫӑмламас пӗҫхушшиллӗскер, хӑмӑшпала чакан кӑшласа ларакан тип ҫырман лачакаллӑ тӗпӗ урлӑ каҫрӗ те, урисемпе шӑва-шӑва ӳксе, ҫӗр ҫумнелле лӑпчӑнса, хӑвӑрт чупса кайрӗ.
Пересекая хлюпкое, заросшее кугой и камышаткой днище буерака, скользя и пригибаясь к земле, быстро бежал грязно-бурый, клочковатый в пахах, невылинявший волк.

17 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Офицерсем юланутпа ӑмӑртмалалла чупнӑ чухне вӑл, учӗ ҫинчен ӳксе, хули калакки тӗлӗнчен сулахай хулне хуҫса пӑрахнӑ.
На офицерских скачках разбился, переломил в предплечье левую руку.

14 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Йывӑр самантра макӑрни — ҫуллахи уяр ҫанталӑкри ҫумӑрпа пӗрех; амӑшӗ, хӑйӗн ухмах, яка мар, хӗрарӑм сӑмахӗсемпе ҫуйӑхашса, Натали пуҫне хӑйӗн путса кӗнӗ хырӑмӗ ҫумне чӑмӑртарӗ; Мирон Григорьевич, тарӑхса ӳксе, крыльца ҫине чупса тухрӗ.
Плач в тяжелую минуту — что дождь в майскую засуху; мать прижала к впалому животу Натальину голову, причитая нескладное, бабье, глупое; а Мирон Григорьевич, распалясь, — на крыльцо.

13 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Пӗшкӗнсе ӳксе, аллисемпе ҫӗре чава-чава, малти лав патне чупса ҫитрӗ те вӑл, ҫӑмӑллӑнах урапа туртине сӳтсе илчӗ.
Низко пригибаясь, чертя руками землю, тавричанин добежал до первой повозки и легко вывернул оглоблю.

Такан Яккӑвӗ (вӑл службӑра лаша таканланӑ; лаши, ӗрӗхсе ӳксе, пӗррех Яккӑва питӗнчен шартлаттарнӑ, унӑн сӑмса кимӗрчекне хуҫнӑ, тутине ҫурса пӑрахнӑ, пит ҫине такан йӗрӗ хӑварнӑ; тӑрӑхла ункӑ пек ҫаврашка суранӗ кӑвакарса ҫӗвӗкленсе ларнӑ, икӗ енчен, икӗ пӑнчӑ пек, шӗвӗр такан вӗҫӗ тивнӗ вырӑнсем сӑр илсе ларнӑ, ҫавӑнпа ӑна Такан тесе хушамат панӑ та) — маттур та кӗре кӗлеткеллӗ батареец, ҫаннисене тавӑрса, алӑкран чупса тухрӗ.
Яков Подкова (на службе ковал коня; взыграв, стукнул тот копытом по лицу Якова, и, проломив нос, разрезав губы, вылегла на лице подкова; овальный шрам зарос, посинел, пятнышками чернели следы острых шипов, от этого и прозвище — Подкова), бравый, плотно сбитый батареец, выбежал из дверей, подсучивая рукава.

Пепельници, урайӗнчен сиксе ӳксе, Митькӑна сулахай урин чӗркуҫҫи чашкинчен пырса тиврӗ.
Пепельница рикошетом ударила Митьку в чашечку левой ноги.

2 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Митька, вӑлтапала пулӑ тытма сайра кӑна ҫӳренӗскер, нихҫан та ҫав каҫхи пек вӗтӗнсе ӳксе хатӗрленмен-тӗр.
Митька, редко ходивший рыбалить удочками, никогда не собирался с таким рвением, как в этот вечер.

Арман карти пӗр кӗтессинче хӗсӗнсе ларакан тимӗрҫ лаҫҫинчен янӑравлӑн кӗвӗленсе, мӑлатук шаккани илтӗнчӗ: пӗрре тимӗр ҫине ҫапӑнать — ҫемҫе те хупӑ сасӑ пулать, икӗ хутчен — сиксе ӳксе — янӑравлӑн сунтал ҫине ҫапӑнать.
Из кузни, примостившейся в углу мельничного двора, слышался игривый перестук молотка: раз по железу — глухой и мягкий, два раза — с подскоком — по звенящей наковальне.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика