Шырав

Шырав ĕçĕ:

вӑхӑтра (тĕпĕ: вӑхӑт) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Ҫак вӑхӑтра Лизукпа Палюк малтинчен тухрӗҫ.
Куҫарса пулӑш

Пӗрремӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

— Шӑпах ҫав вӑхӑтра кам тухма хӑваланине ниепле те пуҫа илейместӗп.
Куҫарса пулӑш

Пӗрремӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

«Ав епле иккен, — шутлать Маюк, — пӗр лав нухрат парсан та сутуҫ пулмастӑп. Анне пек укҫа чури пулма ҫуралман эпӗ.» Ҫавӑнпах юлашки вӑхӑтра аллинчен вӗренӳ кӗнекисене ямасть.
Куҫарса пулӑш

Пӗрремӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Юрать-ха юлашки вӑхӑтра ӑна дискотекӑсенчен, клубран хӑйсен кассинчи Кавӗрле ӑсаткалать.
Куҫарса пулӑш

Пӗрремӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Ҫав вӑхӑтра Яхруҫ черккиисене тултарса хурать, Петруҫӑнни ҫине ҫывӑртакан эмел ярать.
Куҫарса пулӑш

Пӗрремӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Пушӑ вӑхӑтра букварьти саспаллисемпе паллашнӑ, пӗр такӑнми вулама хӑнӑхнӑ, арифметикӑри примерсене шутлама вӗреннӗ.
Куҫарса пулӑш

Пӗрремӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Ҫав вӑхӑтра Кавӗрле патакӗпе такӑнтарчӗ те эпӗ ҫӗре сӑмса ҫинех вӑйлӑ ӳкрӗм.
Куҫарса пулӑш

Пӗрремӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Ҫак вӑхӑтра пӳрте Ҫинук кӗрсе тӑчӗ.
Куҫарса пулӑш

Пӗрремӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Ҫак вӑхӑтра кукамӑш те лавккаран ҫитрӗ.
Куҫарса пулӑш

Пӗрремӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Ҫак вӑхӑтра алӑкран такам шӑкӑртаттарчӗ.
Куҫарса пулӑш

Пӗрремӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

— Хӑш вӑхӑтра вӑл пурне те курма ӗлкӗрет.
Куҫарса пулӑш

Пӗрремӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Сывлӑш тем вӑхӑтра улшӑнчӗ — ҫуркунне шӑрши сӑмсана кӳ кӗрет.
Куҫарса пулӑш

Пӗрремӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Вӑл ҫыру ҫырма ларчӗ, анчах ҫав вӑхӑтра вӑл чӳрече витӗр пӑхрӗ те ҫывхарса килекен хӗрлӗармееца курчӗ.
Он сел писать письмо, но через окно увидел идущего по дорожке красноармейца.

Тимурпа унӑн команди // Матвей Сакмаров. Гайдар, Аркадий Петрович. Тимурпа унӑн команди: повесть; вырӑсларан М.А.Сакмаров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 102 с.

Ҫав вӑхӑтра алӑк уҫӑлса хупӑнни илтӗнчӗ.
Вдруг наружная дверь хлопнула.

Ҫӳлӗк ҫинчен поездсем хӑш вӑхӑтра ҫӳренине кӑтартакан расписани илчӗ.
И схватил с полки расписание поездов.

Вӑл тапочка тынасне ҫыхнӑ вӑхӑтра пӳлӗме леш шурӑрах ҫӳҫлӗ пӗчӗкҫеҫ хӗрачан амӑшӗ кӗчӗ.
Она завязывала шнурок, когда в комнату вошла женщина — мать белокурой девчурки.

Тул ҫутӑлнӑ вӑхӑтра садра курнӑҫнисем мӗне пӗлтереҫҫӗ?
Что это за странные встречи в саду на рассвете?

Шалта ларакан Фигура ҫав вӑхӑтра, тимӗр алӑка чышкисемпе, ура кӗлисемпе шанлаттарма тытӑнчӗ.
В то время как запертый Фигура отчаянно колотил кулаками и пятками по железной двери.

— Ун аллисене тытса тӑнӑ вӑхӑтра ҫапрӑн эс ӑна.
— У него руки схвачены, а ты его бьешь.

Ҫак вӑхӑтра вӗсене, Кольӑпа иккӗшне те, хул-ҫурӑмпа ал-урасенчен ҫатӑрласа тытрӗҫ.
В ту же минуту он и Коля крепко были схвачены за плечи и за руки.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика