Шырав

Шырав ĕçĕ:

арӑмне (тĕпĕ: арӑм) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

— Хӑвӑртрах пӗҫеркеле-ха эсӗ апат-ҫимӗҫне, — васкатма тытӑнчӗ арӑмне тӑрмаланса пӗтнӗ Петро, табак туртса ӳсӗркелесе.
— Ты поскорей стряпайся, — торопил жену взлохмаченный Петро, закуривая и кашляя.

8 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

«Эк-кей арӑмне мӗнле начарлатса янӑ!» — тесе шутларӗ те, сак ҫинче пуҫне чиксе ларакан Наталйӑн тураса якатнӑ ҫӳҫӗ ҫине тата тепӗр хут пӑхрӗ.
«Эх, выхолил бабу!» — подумал, еще раз взглянув на склоненную над лавкой гладко причесанную голову Натальи.

Пасара, лӑпӑ ӑшне хупса, тӑрантарса самӑртнӑ тӑватӑ мӑшӑр кӑвакал илсе кайрӗ, вӗсене сутрӗ те, лавккана кӗрсе, арӑмне валли чечеклӗ ҫитсӑ илсе тухрӗ; киле кайнӑ тапраннӑччӗ ҫеҫ вӑл (урипеле урапа тукунне тӗренлесе тевӗрш хытарса тӑратчӗ), — ҫав самантра ун патне пӗр ют ҫын пырса тӑчӗ.
В кошелке отвез на базар четыре пары кормленых уток, продал; в лавке купил жене ситцу в цветочных загогулинах и совсем собрался уезжать (упираясь в обод ногой, затягивал супонь), — в этот момент подошел к нему человек, чужой, не станичный.

4 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Анкарти тӑрӑх, тимӗр сенӗксем тытса уткаласа ҫӳрет, ӗҫленӗ чух сарлака та усӑнчӑк хулпуҫҫийӗсене силлентерет, хутран ситрен арӑмне пӗр-пӗр кулӑшла сӑмах каласа хурать, вара Аксинья, тутӑр айӗн хура куҫӗсене вылянтарса, кулма тытӑнать.
Похаживал с вилами по гумну, шевелил в работе широкими вислыми плечами, изредка кидал жене шутливое словцо, и Аксинья смеялась, играя из-под платка черными глазами.

3 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Пӑхӑсӑн, ун пек пулмарӗ, халӗ, каҫсерен, хӑйӗн тивӗҫлӗхӗ тӑрӑх арӑмне ачашланӑ чух, Гришка хӑйне арӑмӗ именӳллӗ парӑнупа сивӗреххӗн йышӑннине туйса тӑрать.
А оно не так сложилось, и по ночам, по обязанности лаская жену, горяча ее молодой своей любовной ретивостью, встречал Гришка с ее стороны холодок, смущенную покорность.

Килте пурне те ҫирӗп тытакан Пантелей Прокофьевич та арӑмне пӗрре кӑна мар ҫапла каланӑ:
Строгий на дому Пантелей Прокофьевич и то говаривал жене:

Емельян Константинович арӑмне питҫӑмартинчен чуптуса илнӗ, унтан «Ч» саспаллине селӗппӗн кӑларса, ҫапла калаҫнӑ:
Емельян Константинович целовал жену в щеку, говорил, нетвердо выговаривая букву «ч»:

1 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Григорий, кӑмӑлсӑртарах пулса, арӑмне типӗ тутинчен чуптуса илчӗ, тинкерен кӑларнӑ куҫӗсемпе пӳртри халӑх ҫине ҫаврӑнса пӑхрӗ.
Хмурясь, Григорий целовал пресные губы жены, водил по сторонам затравленным взглядом.

23 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Успенинче Григорий хӑйӗн пулас арӑмне курма килчӗ.
На Успенье приезжал Григорий проведать невесту.

19 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ӑс панӑ та иккен турри! — «Сӑн-питӗнчен чиперскер»… — витленӗ вӑл арӑмне, — мӗн эс, унӑн чипер пичӗ ҫине тырпул акса пухса илӗп тетӗн-им?
То-то умом Бог обнес! «С лица красивенький»… — косноязычил он. — Что, ты с его морды урожай будешь сымать, что ли?..

18 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Тӑкӑрлӑка ҫитсе кӗме те ӗлкӗреймерӗ вӑл, кӳршӗ арӑмне кӑшкӑрса та ячӗ:
Не успела въехать в проулок, крикнула соседке:

17 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Хӑйӗн пуҫӗнче арӑмне асаплантармалли пин-пин тӗрлӗ май хатӗрлесе выртатчӗ вӑл, вара хӑйӗн шӑлӗ хушшине шултра кӗрпеклӗ хӑйӑр лекнӗ пек туйса илетчӗ.
Лежал, готовя в уме тысячи подробностей расправы, и было такое ощущенье, будто на зубах зернистый и крупный песок.

16 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Иртсе пыратчӗ хулсӑр Алеша Шамиль, ҫаврӑнса пӑхрӗ, куҫне хӗскелесе тӑчӗ те чӑртмах сухалне кулӑпа сирсе уҫрӗ: Степан хӑйӗн законнӑй арӑмне мӗншӗн эпеклени питех те паллӑ.
Шел мимо безрукий Алешка Шамиль, поглядел, поморгал и раздвинул кустистую бороденку улыбкой: очень даже понятно, за что жалует Степан свою законную.

14 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Степан пӗррех туртрӗ те арӑмне ҫӗре, арӑмӗ хӑй кӑмака ҫунса тухнӑ хыҫҫӑн кунран-кунах ҫатан ҫумне тӑкса пынӑ кӗл купи ҫине, ӳкерчӗ.
Степан рванул и повалил на землю, в золу — в ту золу, которую Аксинья, истопив печь, изо дня в день сыпала у плетня.

Ҫавӑн пирки Томилин арӑмне мар, пӗтӗм ҫут тӗнчене те курма пултарайман.
И не видел не только жены Томилина, но и всего белого света.

11 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Анчах старик шӑртланмаллипех шӑртланса ӳкнӗ: пӗррех ҫиҫсе ячӗ арӑмне, ҫӗвӗ машини ларакан сӗтеле тӗксе ӳпӗнтерчӗ, унтан, тӗрмешсе тӑрансан, картишне вӑркӑнса тухрӗ.
Но старик разошелся не на шутку: поднес раз жене, опрокинул столик со швейной машиной и, навоевавшись, вылетел на баз.

10 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ача ҫуралнӑ хыҫҫӑн вӑл кӑштах лӑпланнӑ, анчах та арӑмне савас-ачашлас енчен малтанхинчен нимӗн чухлӗ те тараватланман тата килте те, ӗлӗкхи пекех, сайра хутра кӑна ҫывӑркаласа пурӑннӑ.
После этого притих, но на ласку был скуп и по-прежнему редко ночевал дома.

7 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ҫав кунах кӗлетре Степан хӑйӗн ҫамрӑк арӑмне питӗ вирлӗ хӗненӗ.
В этот же день в амбаре Степан обдуманно и страшно избил молодую жену.

Унтан вӑл арӑмне васкамасӑр, кил хуҫи пек, чуптуса илчӗ, аллине нумайччен унӑн хулпуҫҫийӗ ҫинче тытса тӑчӗ: хӗвелпе тата ӗҫпе пиҫнӗ алӑ Аксинйӑн шурӑ кофти ҫинче кӑмрӑк пек хура курӑнать.
Он не спеша, по-хозяйски, поцеловал жену и долго не снимал руки с ее плеча, сожженная загаром и работой рука угольно чернела на белой Аксиньиной кофточке.

Хӑйӗн маттур арӑмне, тахҫан ӗлӗк илемлӗ пулнӑскерне, вӑл ҫавӑнпа вӑхӑтсӑрах ватӑлтарнӑ курӑнать.
И, как видно, этим раньше времени состарил свою когда-то красивую, дородную жену.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика