Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

чӗрине (тĕпĕ: чӗре) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Ох, ох! — чӗрине тытать Рейнсдорп.

— Ох, ох! — хватался за сердце Рейнсдорп.

Кобылин мучин юлашки сӑмахӗ // Георгий Ефимов. Сергей Алексеев. Гришатка Соколовӑн пурнӑҫӗпе вилӗмӗ: повесть. Георгий Ефимов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 83 с.

Кӑшкӑрса ярас пек тӑвӑнса ахлатать, анчах та куҫҫуль ҫукчӗ, ҫавӑнпа та икӗ хут ытларах пусатчӗ ун чӗрине чулланса ларнӑ йӳҫӗклӗх.

Рос в горле крик, но слез не было, и оттого каменная горечь давила вдвойне.

22 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ачи асапланса хӑрӑлтатни ҫурсах ярать унӑн чӗрине.

Булькающий хрип полосовал ее сердце.

22 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Акӑ вӑл — упӑшки пӑрахнӑ законнӑй арӑм, хуйхӑпа халтан кайнӑскер, ун умӗнче мӗскӗнленсе тӑрать: акӑ вӑл, Аксинйӑна вӗри куҫҫульпе ҫунтарнӑскер: ун айӑпӗпе Григорирен кашни уйрӑлмассеренех Аксинья чӗрине йывӑр суран юнлантарчӗ; тунсӑх пуснипе Аксинья вилес пек асапланнӑ самантсенче ак ҫак хӗрарӑм ӗнтӗ Григорие ҫупӑрласа ачашланӑ, тен, Аксинйӑран, пӑрахӑҫа юлнӑ ӑнӑҫсӑр юратуллӑ хӗрарӑмран, тӑрӑхласа кулнӑ пулӗ.

Вот она — законная брошенная жена — стоит перед ней приниженная, раздавленная горем; вот та, по милости которой исходила Аксинья слезами, расставаясь с Григорием, несла в сердце кровяную боль, и в то время, когда она, Аксинья, томилась в смертной тоске, вот эта ласкала Григория и, наверное, смеялась над нею, неудачливой, оставленной любовницей.

19 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Тихӑн хӑйӗн шатра еркӗнне ҫав-ҫавах Сашка ҫумне, Григорий ҫумне, рабочисем ҫумне, пан ҫумне хушса кӳлешет; картишӗнчи тӑрна ҫумне те хушать вӑл Лукерйӑна, мӗншӗн тесен лешӗ хӑйӗн чӗрине шӑнӑҫайми хусах арӑмла ачашлӑхӗпе тӑрнана та чыс тӑвать.

Так же ревновал Тихон рябую свою любовницу к Сашке, рабочим, Григорию, к пану и даже к журавлю, которому уделяла Лукерья избыток переливавшейся через края вдовьей нежности.

21 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ҫул ҫинче вӑл хӑйӗн чӗрине лӑплантарма пикенчӗ, праҫник ҫинчен тата ытти темӗн те пӗр ҫинчен татӑк-кӗсӗкӗн, тӗтреллӗн шухӑшласа пычӗ, анчах та шухӑшӗсем унӑн хӑйӗн кӑкри ҫумне пытарса хунӑ кӑвак хут татӑкӗ патне, Григорий патне тата унӑн телейлӗ ҫӗн мӑшӑрӗ патнех ҫаврӑнаҫҫӗ.

Дорогой пыталась она вернуть себе прежнее уравновешенное состояние духа, думала о празднике, обо всем отрывочно и туманно, но мысль упрямо возвращалась к синему клочку оберточной бумаги, спрятанной на груди, к Григорию и к его супруге.

18 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Темӗнле чӗрӗ ӳт пайӑркине турта-турта ҫурса, тӑватӑ тапхӑр унӑн чӗрине тире-тире ыраттарчӗ шӑллӑ-шӑллӑ ҫивӗч япала.

В четыре приема вошло в сердце зубчато-острое…

18 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Наталья ашшӗ патӗнче «халӑхран уйрӑм хохол» пек пурӑнать: ӑна шавах Григорий хӑй патне таврӑнассӑн туйӑнать, ӑс-хакӑлӗ уррӑн пӑшӑлтатса каланине итлемесӗр, пӗтӗм чун-чӗререн кӗтет; ҫӗрӗпе ӑша ҫунтаракан тунсӑх пуснипе асапланать вӑл, кӗтмен ҫӗртенех тивӗҫсӗр таптаса тӑкса кӳрентерни унӑн чӗрине шӗкӗлчет.

Наталья жила у отца, «как хохол на отживе»: ей все казалось, что Григорий вернется к ней, сердцем ждала, не вслушиваясь в трезвый нашепот разума; исходила ночами в жгучей тоске, крушилась, растоптанная нежданной, незаслуженной обидой.

15 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Григорий арлӑ-арӑмлӑ ҫӗнӗ пурнӑҫа кӑштах хӑнӑхрӗ, йӗркене кӗчӗ, анчах та пӗр виҫӗ эрнеренех Аксинйӑпа татӑклӑнах уйрӑлса ҫитменнине, ҫав хутшӑнуран хӑйӗн чӗрине шӑрпӑк тӑрӑннӑ пек, темӗн тӑрса юлнине хӑравҫӑллӑн та ҫилӗллӗн туйса илчӗ.

Григорий малость пообвык в новом своем, женатом положении, пообтерхался и недели через три со страхом и озлоблением осознал в душе, что не вконец порвано с Аксиньей, осталось что-то, как заноза в сердце.

3 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Вӑл Давыдка пичӗ ҫине чалпашшӑн пӑхса илчӗ те, хӑй каланӑ сӑмахсем йӗкӗтӗн чӗрине тивнине курса, тӗлӗнсех кайрӗ.

Он искоса взглянул на лицо Давыдки и поразился произведенным впечатлением.

1 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Унпала тӗл пулнӑ хыҫҫӑн Григорин чӗрине темӗн ыраттарать, ӑш вӑрканӑ пек туйӑнать.

Чувствовал Гришка после встречи с ней сосущую тоску.

20 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ытла та чӗрине кӗрсе ларнӑ унӑнне.

Дюже к сердцу пришелся.

18 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Аксинья пӳрте кӗчӗ, аллаппипе чӗрине тытса пӑртак тӑркаларӗ, унтан, пуҫӗ ҫине тутӑр уртса, Дон хӗррине тухса чупрӗ.

Аксинья вошла в дом, постояла, прижимая ладони к сердцу, и, накинув платок, побежала к Дону.

16 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ӑшчикре утса ҫӳрет пек вӑл, пысӑк мӑлатуксемпе чӗрине, шӑнӑрӗсене ҫапса кисретет пек…

И ходил внутри его и бил молотами по сердцу, по жилам… так страшно отдался в нем этот смех!

XV // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Унӑн чӗрине тимӗртен тунӑ; пӗр тухатмӑш карчӑк тамӑк вучахӗнче туптаса панӑ ӑна.

У него сердце из железа выковано; ему выковала одна ведьма на пекельном огне.

XIII // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Ҫак кулӑ самантрах чӗрине те, юн тымарӗсене те хускатнӑ пек пулчӗ, анчах ҫав хушӑрах вӑл хӑйне хӑй те тарӑхрӗ: ҫав тери кӑмӑллӑ кулакан сӑн-питлӗ хӗре тытса чуптума хал ҫитмест иккен унӑн.

Смех этот как будто разом отозвался в сердце и в тихо встрепенувших жилах, и со всем тем досада запала в его душу, что он не во власти расцеловать так приятно засмеявшееся лицо.

Раштав умӗнхи каҫ // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Кунта Ҫӗпӗртен ҫӗнӗ чаҫсем килнӗ тенине пӗлсен, гварди майорӗ Озеров, асаилӳсемпе чӗрине хускатнӑскер, хӑйӗн мухтавӗпе халь шӑппӑн савӑнса пычӗ.

Узнав, что сюда прибыли новые части из Сибири, гвардии майор Озеров, тронутый в сердце воспоминаниями, тихо продолжал радоваться своей гордостью.

XXIII // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Пирӗн ҫар ҫирӗплӗхӗнчен сехӗрленсе ӳкнӗ тӗшмӗшле гитлеровецсем ҫак салтак хӑйӗн хӑватлӑ танкӗ ҫинче мӗнле тӗлӗнмелле ӗҫсем туни ҫинчен хӑраса каласа кӑтартрӗҫ тата унӑн чӗрине нимле пульӑпа та витерме ҫукки ҫинчен тупа туса ӗнентерчӗҫ.

Тамошние гитлеровцы, испуганные твердостью нашей армии, с ужасом рассказывали, как этот солдат делал чудеса на своем сильном танке, и клялись в том, что никакие пули не могли попасть в его сердце.

XVII // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Ӗлӗк Андрейӑн гитлеровецсене курайман туйӑмне ытти туйӑмсем — Марийкӑна юратнӑ пек туйӑмсем сӳнме паман пулсан, халь ун чӗрине пӗтӗмпех ҫак курайманлӑх ҫавӑрса илчӗ.

Раньше ненависть к гитлеровцам не заглушала в Андрее другие чувства, тоже властные, такие, как любовь к Марийке, но теперь осталась одним-единственным властелином в его душе.

XVII // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Батальонти коммунистсем пӗрле тупа тунипе тата Мускав шӑпишӗн ҫав тери шикленнипе чӗрине хускатнӑ Матвей Юргин пуху хыҫҫӑнах хӑй ротинчи пур взводсенче те пулса вӗсем ҫапӑҫӑва мӗнле хатӗрленнине, малти ретре сыхлакансен отрячӗ мӗнле тӑнине тӗрӗслерӗ, салтаксемпе нумайӑшӗпе калаҫрӗ, вӗсене вӑрҫӑ пуҫланнӑранпа та тӳссе ирттерме тӗл килмен сехет килсе ҫитни ҫинчен пӗтӗм чӗререн туйтарса илтересшӗн тӑрӑшрӗ.

Сразу же после собрания, с чувством необычайной тревоги за судьбу Москвы, Матвей Юргин побывал во всех взводах своей роты, проверил их готовность к бою, проверил, как несет службу боевое охранение, поговорил со многими солдатами, стараясь, чтобы и они всей душой почувствовали приближение часа, какого еще не приходилось им пережить на войне.

XVII // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех