Шырав

Шырав ĕçĕ:

кӑшӑл сăмах пирĕн базăра пур.

кӑшӑл (тĕпĕ: кӑшӑл) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Тутӑрӗ айӗнчен кӑшӑл пек ҫавӑрса ҫыхнӑ ҫивӗчӗ курӑнать — Украинӑра хӗрсем ҫавӑн пек ҫивӗтлеҫҫӗ Мирониха, Марина Ивановнӑна палласа илсен, пите хавасланчӗ, анчах ҫийӗнчех хӑраса та ӳкрӗ.
Под платком были сложены веночком косы, как носят украинские девчата, Мирониха узнала Марину Ивановну, обрадовалась и испугалась:

45 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Хура ҫивӗчӗсене икӗ кӑшӑл туса тирпейленӗ, вӗсенче кӑвакарнӑ ҫӳҫсем кӗмӗл пек йӑлтӑртатаҫҫӗ, сенкер куҫӗсем ыйтуллӑн пӑхаҫҫӗ.
Темные косы, обернутые в два ряда на голове, серебрились сединой, голубые глаза смотрели вопросительно.

32 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Саша руль умне ларать, — мӑн ҫын пек курӑнасшӑн пулса, сӑмси ҫине вӑл аслашшӗн кивӗ куҫлӑхӗнчен юлнӑ пушӑ кӑшӑл лартнӑ.
Саша сидит за рулем, для солидности водрузив на нос оправу от старых дедушкиных очков.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Мӑйӗ, ҫурӑмӗ, хӳри ҫинче шултӑра, кӑшӑл ҫавӑрнӑ пек йӑрӑмӑн-йӑрӑмӑн курӑнаҫҫӗ!
А на шее, спине и хвосте — крупные, кольцеватые.

Уссури пантери // Александр Галкин. Арсеньев В.К. Тайгари тӗлпулусем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 178 с. — 23–26 с.

Текерлӗк, пӗтме маннӑскер, ҫӳлте халь те пулин ҫавра кӑшӑл хыва-хыва вӗҫет.
А неуемная пигалица — будь она трижды проклята! — так и летает над полем кругами.

I. Текерлӗк канӑҫне ҫухатнӑ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Ҫак сӑмахсемпе вӑл кӑшӑл ҫинчи мӑкӑле хӑпартрӗ те, ӑна пилӗк сехет тӗлне куҫарса лартрӗ.
— С этими словами он поднял выступ на ободке и перевел его на пять часов.

19. Тамӑк машини // Леонид Агаков. Матвеев Г.И. Симӗс вӑчӑрасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 112 с.

Ун ҫине тинкеререх пӑхсан, эсир ҫав кӑшӑл ҫинче, шӑпах вуниккӗ цифра айӗнче пӗчӗк мӑкӑль, урӑхла каласан шпенёк куратӑр.
Если вы внимательно посмотрите на него, то как раз под цифрой двенадцать на этом ободке есть маленький выступ, или шпенек.

17. Сехет чеелӗхӗ // Леонид Агаков. Матвеев Г.И. Симӗс вӑчӑрасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 112 с.

Сарӑ металран тунӑ кӑшӑл.
Ободок из желтого металла.

— Ну, Тухтар, — кулкаласа, сӑмах хушрӗ Елисса та, — пӳлӗх умӗнче калатӑп, ҫакӑн пек кӑшӑл мана та ҫыхса памасан, тусӑма памастӑп сана, илтетне?
— Ну, Тухтар, говорю перед пюлехом: если не сплетешь мне такой же венок, не отдам тебе мою подружку, слышишь? — смеясь, сказала Елисса.

Х. Чӗре сасси // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Кӳр, Тухтар, сана кӑшӑл вӗҫ питӗрме пулӑшам.
— Давай, Тухтар, помогу тебе завершить венок.

— Пӑх-ха, Тухтар, аван кӑшӑл пулчӗ-и?
— Взгляни, Тухтар, красивый венок получился?

Хӗрсем кӑшӑл ҫыхса пӗтерчӗҫ.
Ну вот и готовы венки у девушек.

Итлет те кӑшӑл ҫыхать.
Слушая, он плел венок.

Пӗтӗм халӑх тулли кӑмӑлтан хавасланса кӑшкӑрашнӑ хушӑра, Имете ҫӳле-ҫӳле сиктерсе, кӑшӑл тавра ҫаврӑнчӗҫ, унтан парне сӗтелӗ патне ал вӗҫҫӗнех ҫӗклесе ҫитерчӗҫ.
Под радостные крики его подбросили несколько раз, затем совершили круг почета с победителем на руках и поднесли к столу с подарками.

IX. Ятлӑ ҫынсем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Курса тӑракансенчен малти ретрисем карта тӑрӑх карнӑ пир айӗнчен шала кӗчӗҫ те кӑшӑл тавра тӑрса тухрӗҫ.
Люди, что были в первых рядах, переступили ограду и встали в круг.

Тӳресем кӑшӑл хӗррипе васкамасӑр ҫаврӑнаҫҫӗ.
— Судьи не спеша обошли по краю площадку.

Пӗр лутрарах кӑна ҫавра пит-куҫлӑ чипер каччӑ, аллинчи симӗс ҫӳҫеллӗ тутӑрне маттуррӑн вӗлкӗштерсе, ушкӑнтан уйрӑлчӗ те кӑшӑл варринелле ярӑнса кӗчӗ.
Вот от молодежи отделился невысокий круглощекий парень с зеленым платком в руке и направился в центр хоровода.

Ташлакансене пӑхса тӑракан йыш та ӳснӗҫем ӳсет, пысӑккисем кӑна мар, пӗчӗккисем те, темле майпа хӗсӗнкелесе, кӑшӑл варринелле кӗреҫҫӗ.
А уж сколько желающих посмотреть на танцоров — тут не только взрослые, но и ребятишки, сумевшие неизвестно каким образом пробиться чуть ли не на самую середину круга.

Таҫтан пӗр йӗкӗт пушӑ ещӗк, йӑтса килсе, сӑвӑ карти варрине лартать, ҫамрӑксем Етиккан вӑйҫӑпа Паҫҫие чӗнсе илеҫҫӗ те вӗсене кӑшӑл варрине вырнаҫтараҫҫӗ, — каччӑсем ташша илтере те пуҫлаҫҫӗ.
Какой-то парень принес невесть откуда пустой ящик, установил в центре круга и пригласил музыкантов Еттикана и Пасси, усадил на ящик, и начались пляски!

Канӑҫа пӗлмен чӗкеҫсем, ҫил ҫук ҫӗртен ҫил хускатса, ҫумранах вашлатса вӗҫсе иртеҫҫӗ те, йӑр-яр кӑшӑл хывса, куҫран ҫухалаҫҫӗ.
Беспокойные ласточки, разрезая крыльями воздух, проносятся над головой, обдавая струями прохлады, и, быстро очертя круг, исчезают с глаз.

III. Инкекпе куҫа-куҫӑн // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика