Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хӑйсен (тĕпĕ: хӑйсем) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫулпа иртсе пыракан хӗҫ-пӑшалсӑр ҫынна ҫапса пӑрахаҫҫӗ, ялсене ҫунтара-ҫунтара кӗл ҫине лартса хӑвараҫҫӗ, пурӑнакансене тыткӑна илсе, пур пек пурлӑхӗсене жандармсем хӑйсен хушшинче валеҫсе яраҫҫӗ.

Турки убивали безоружных путников, жгли деревни, брали в плен жителей и делили добычу с полицией.

XVIII. Ганко кофейнинче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Стара-Загорӑри авӑн уйӑхӗнчи пӑлхав хыҫҫӑн тӗрӗксен сехри чӑнласах хӑпа пуҫларӗ, вӗсем хӑйсен вӗччине пӑлхарсене юнлӑ асап кӑтартнипе каҫӑхтарма тӑрӑшрӗҫ.

Однако после неудачного сентябрьского восстания в Стара-Загоре турки не пугались не на шутку, и ярость их вылилась в кровавые расправы над болгарами.

XVIII. Ганко кофейнинче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Йышлӑ кил-йышӑн сумлӑ амӑшӗсемех хӑйсен килӗсенче пӗтӗм сасӑпа ҫакӑн пек юрлаҫҫӗ:

Или как почтенные матери многочисленных семей с жарой распевают во весь голос:

XVIII. Ганко кофейнинче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Австри сӑмах уҫмашкӑн та хӑяймасть, Горчаков ӑна Питӗрпуртан пӳрнине ҫеҫ кӑтартать те: «Чимӗр! Пӗр-пӗрне касаҫҫӗ пулсан, ҫапӑҫаҫҫӗ пулсан, вӗсен хӑйсен ӗҫӗ», тет.

— Австрия и пикнуть не посмеет, потому что Горчаков цыкнет на нее из Петербурга, скажет: «Стой! Режут ли там друг друга, дерутся ли, уж это их дело…»

XVIII. Ганко кофейнинче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Хӗҫ-пӑшал та пит нумай, тет, хӑйсен ирӗкӗпе ҫапӑҫма пынисем те темӗн чухлӗ, тет, Австрирен вӗсем ушкӑнӗ-ушкӑнӗпе капланса пыраҫҫӗ, тет.

— Оружия и добровольцев видимо-невидимо: валом валят из Австрии.

XVIII. Ганко кофейнинче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫак ҫунатлӑ чӗрчунсем кӑнтӑр кунӗнче канӑҫа пӗлмеҫҫӗ, халӗ тесен хӑйсен йӑвисене кӗре-кӗре пытаннӑ.

Крылатое племя, днем оглашавшее эту долину веселым шумом, теперь молча ютилось в своих гнездах, свитых на ветвях деревьев или прятавшихся под карнизами монастырских стен.

XV. Кӗтмен тӗл пулу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

«Пӑлхавҫӑсен утӑмӗ» хӗрарӑмсемпе ачасене хӑйсен хапхисем патне тухма илӗртрӗҫ.

Это мятежное шествие привлекало к воротам кучки женщин и детей.

XIV. Силистра-Йолу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Пурнӑҫпа мӗнле те пулин хирӗҫес мар тесен, пусмӑрти халӑхсен хӑйсен философине хывмалла.

Чтобы хоть как-нибудь мириться с жизнью, порабощенные народы создают свою философию.

XIV. Силистра-Йолу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Климент аслӑ учителӗн ыр кӑмӑллӑ та лӑпкӑ сӑнарӗ хӗрачасене хӑйсен пӗлӗвӗ енӗпе шанчӑклӑрах пулма ҫӗклентерчӗ.

Добродушное и спокойное лицо главного учителя Климента и его теплые слова внушили девочкам уверенность в своих силах.

XI. Рада пӑшӑрханӑвӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Кӗлӗ тӑвасси пӗтрӗ те, тахҫан хӑнӑхнӑ йӑла йӗркипе, ҫынсем хӑйсен хӗрачисем мӗнле вӗреннине пӗлесшӗн пулса, шкула пуҫтарӑнчӗҫ.

Богослужение окончилось, и, по заведенному обычаю, люди направились в школу узнать об успехах учениц.

XI. Рада пӑшӑрханӑвӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ашшӗ юратнине те, амӑшӗ артакласа хӳтӗленине те пӗлмен тӑлӑх хӗрачасен пурнӑҫ шӑпи ҫӑмӑл мар; вӗсен пӗтӗм кун-ҫулӗ ҫынсен ыр кӑмӑлӗнчен е хаярлӑхӗнчен килет: ют ҫынсен хушшинче-ҫке вӗсем, хӑйсен хутне кӗмен ҫынсем патӗнче ӳссе кун кураҫҫӗ, вӗсене никам та ачашласа ӑшӑтмасть, никам та кӑмӑлтан кулса хаваслантармасть.

Тяжела участь девушек-сирот; рано лишившиеся отцовской любви и защиты и материнской нежной заботливости, брошенные на произвол судьбы, они всецело зависят от людской милости или людского жестокосердия, они растут и расцветают среди чужих, равнодушных людей, не согретые ничьей ласковой, ободряющей улыбкой.

XI. Рада пӑшӑрханӑвӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Хӑйсен вӗсен пакартисем кӑна-ҫке.

Ведь у них самих ни кола, ни двора.

VIII. Юрдан чорбаджи патӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Хӑйсен мар.

Чужое.

VIII. Юрдан чорбаджи патӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Виҫҫӗшӗ те куштанла кулса ячӗҫ, хӑйсен енне ыттисене те илӗртрӗҫ.

Все три засмеялись лукавым смехом, заразив остальных гостей.

VIII. Юрдан чорбаджи патӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫав авалхи сехетӗн ӗҫлес ӗмӗрӗ тахҫанах иртнӗ ӗнтӗ: механизмӗ кивелнӗ, сиктӗрмисем хавшанӑ, циферблачӗн шурӑ пичӗ йӑлт ҫуркаланса пӗтнӗ, авӑна-авӑна кӗнӗ йӗпписем те хӑйсен вырӑнӗнче аран кӑна тытӑнкаласа тӑраҫҫӗ, ӑна сехет темелӗх те ҫук ӗнтӗ.

Эти старинные часы давно уже отслужили свою службу: их механизм износился, пружины ослабели, белая эмаль циферблата потрескалась, а погнутые стрелки еле держались на месте, — не часы, а развалина.

IV. Каллех Марко патӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вӗсем хӑйсен юнланнӑ тумтирӗсене ҫума тытӑнчӗҫ, ҫӗр ҫинчи юн тумламӗсене хӑйӑр сапса тухрӗҫ.

Они принялись замывать свою окровавленную одежду и засыпать песком пятна крови на земле.

II. Тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫиес екки вара хӑйсен «ҫӑкӑра тӑшмана тӗшӗрнӗ пек ватмалла» текен тӗрӗксен авалхи сӑмахне шӑпах тӳрре кӑларни ҫав ӗнтӗ.

вполне оправдывая турецкое выражение: «На хлеб кидаешься, как на врага».

I. Хӑна // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вӗсем хӑйсене пусмӑрта тытакан тӗрӗксене хирӗҫ кӑна мар, пусмӑр йӗркине тытма пулӑшакан хӑйсен буржуазине хирӗҫ те кӗрешеҫҫӗ, ҫав кӗрешӗве пӗтӗм халӑха хутшӑнтараҫҫӗ.

Куҫарса пулӑш

Иван Вазовӑн «Пусмӑрта» романӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 4 с.

Российӑри тӑванла халӑхсен писателӗсем Чернышевский шухӑшӗсен витӗмне пула хӑйсен демократилле шухӑшӗсене йӗркеленӗ.

Куҫарса пулӑш

«Мӗн тумалла?» роман ҫинчен // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 485–495 с.

Вӗсем — хастарлӑ та хӑюллӑ, активлӑ ҫынсем, хӑйсен телейӗшӗн ҫуннипе пӗрлех, халӑхпа общество ырлӑхӗшӗн тӑрӑшакан ҫынсем.

Куҫарса пулӑш

«Мӗн тумалла?» роман ҫинчен // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 485–495 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех