Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

пултаратӑп (тĕпĕ: пултар) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Улӑхсене эпӗ ӑсра сӑнарлама пултаратӑп, господин профессор.

А луга — я сам могу вообразить, господин профессор.

Улттӑмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

— Анчах халь чыхӑнса ан вилӗр, Лена, унсӑрӑн эпӗ пӗччен пӗтме пултаратӑп

— Ну, вы только сейчас не задохнитесь, Лена, а то тогда я один погибну…

Улттӑмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

— Калаҫу пӗтӗм чӗререн пулсан, — пуҫларӗ Аня, — сире эпӗ акӑ мӗн калама пултаратӑп: калас пулать, Германие эпӗ хам ирӗкпе кайрӑм.

— По душе если разговор, — начала Аня, — так я вот что вам скажу: я уехала в Германию, можно сказать, добровольно.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Тӗслӗхрен, эпӗ хам та пӗтӗм анкетӑна кӑларса хума пултаратӑп.

Я, к примеру, тоже с себя всю анкету сыму.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Ӑна эпӗ арендӑна пама пултаратӑп.

Этот могу в аренду сдать.

Пӗрремӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Сирӗн никам та ҫук пулсан, ачӑра эпӗ хам та пӑхма пултаратӑп, манӑн хамӑн та мӑнук пур.

Я бы вам и за маленьким присмотрела, конечно, если у вас никого нет, у меня ведь у самой внучка на руках.

Пӗрремӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

— Хваттер ӑҫтине эсӗ халь тесен халь калама пултаратӑп.

 — Квартиру я тебе хоть сейчас назову.

Пӗрремӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

— Эпӗ ӑна хӑҫан курма пултаратӑп?

— А когда я могу его увидеть?

X сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

— Эпӗ сире юрӑхлӑ проводник тупса пама пултаратӑп.

— Я могу вам как раз предложить подходящего.

X сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Ку документра чӑнах та тӗрӗссине ҫырнӑ тесе йышӑнма пултаратӑп.

Я допускаю даже, что документ представляет собою несомненный подлинник.

VI сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Проблемӑна ҫакӑн пек хастарлӑхпа татса парас тӗлӗшрен эпӗ лӑпланма та пултаратӑп.

Я мог успокоиться относительно этого героического способа разрешить проблему.

V сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Ун ҫине пӗрре куҫпа пӑхсанах вӑрттӑнлӑха ӑнланса илме пултаратӑп.

Мне достаточно было бросить один только взгляд на шифр, чтобы овладеть тайной.

IV сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Вӑл ҫывӑхра ҫукки маншӑн питех те кичем туйӑнать, — халӗ ӗнтӗ эпӗ нимӗн пытармасӑрах калама пултаратӑп, — профессорӑн маттур та илемлӗ усрав хӗрӗпе тӑванӗн ывӑлӗ, ҫамрӑк хӗрпе яш каччӑ, пӗрне-пӗри чӑнласах ӑшӑ кӑмӑлтан юратаҫҫӗ.

И я был очень опечален ее отсутствием, так как — теперь я могу в этом сознаться — хорошенькая питомица профессора и его племянник любили друг друга с истинным постоянством и чисто немецкой сдержанностью.

III сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Ҫавӑнпа эпӗ, нимӗн иккӗленсе тӑмасӑрах ку чӑнах та латин чӗлхи, тесе йышӑнма пултаратӑп.

Таким образом, я вправе признать не подлежащим сомнению, что это латынь.

III сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

— Эпӗ хаҫат салатса ҫӳрекенни пулнӑ, эпӗ утма пит лайӑх пултаратӑп.

— Я разносчиком газеты был, ходить я очень здоров.

XX // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Халӗ каллех ирӗклӗн пурӑнма пултаратӑп, вӗсемпе курнӑҫатӑп, вӗрентетӗп.

А теперь снова могу жить свободно, буду с ними видеться, заниматься.

XIX // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

— Эпӗ сана ҫапма пултаратӑп, анчах эсӗ мана тивме пултараймастӑн, хӑяймастӑн, — ухмах!

— Я тебя могу ударить, а ты меня нет, не можешь, не смеешь, болван!

XVI // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Килхушшинче урисене аран хускатса, пӗтӗм кӗлеткипе сулӑнса утса, Иван: — Нимех те мар, — эпӗ пултаратӑп… — тесе пычӗ.

С трудом переставляя ноги, качаясь всем телом, Иван шел по двору и говорил: — Ничего, — я могу…

XII // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Аманнӑ ҫамрӑк, ҫӑварне уҫса, кӑшт кулнӑ пекрех сасӑпа: — Ӑҫта сӗтӗрсе каятӑр эсир мана, юлташ? Эпӗ хам та утма пултаратӑп!.. — терӗ.

Освободив рот, он с усмешкой в голосе говорил: — Куда вы меня тащите, товарищ? Я сам могу идти!..

XII // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

— Эпӗ халӗ хам ҫинчен, ҫынсем ҫинчен епле те пулин калама пултаратӑп, мӗншӗн тесен — ӑнлана пуҫларӑм, танлаштарма пултаратӑп.

— Я вот теперь смогу сказать кое-как про себя, про людей, потому что — стала понимать, могу сравнить.

III // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех