Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

аса сăмах пирĕн базăра пур.
аса (тĕпĕ: аса) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ирхине вӑранчӗ те аса илчӗ:

А утром проснулся и вспомнил:

10 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ыйха путас умӗн, хӑйне асаплантаракан, ку вӑхӑтчен те аса килмен, темле япалана аса илме пикенсе, тертленсе выртрӗ.

Перед сном тщетно старался припомнить что-то гнетущее в мыслях, несловленное.

10 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Хӗрес умне ҫитсе тӑчӗ, унтан темиҫе тута сӗртӗннипе нӳрелсе кайнӑ кӗмӗле чуптунӑ хушӑрах Аксинйӑна аса илчӗ.

Подходил под крест и, целуя обслюнявленное многими ртами влажное серебро, думал об Аксинье, о жене.

10 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Э, чим, мӗнлеччӗ-ха ҫак, темле аса килмест-ха…

Э, да как его, дай бог памяти…

9 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Вӗсен атаманӗ Карла — вӑт аса илейместӗп хушаматне…

Атаман ихний Карла…» — вот, запамятовал прозвищу…

9 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Упӑшкин йӑпанӑвӗсене ухатах мар хӗрарӑм пулнӑ Наталья, ҫуралассах вӑл ҫавӑн пек ҫуралнӑ, ашшӗ-амӑшӗ ӑна шух мар чунлӑ ерипен ҫӳрекен юнлӑ туса янӑ, ҫавӑнпа та Григорий, юратура вӗресе тӑракан Аксинйӑна аса илсе, ассӑн-ассӑн сывлать:

Была Наталья до мужниных утех неохоча, при рождении наделила ее мать равнодушной, медлительной кровью, и Григорий, вспоминая исступленную в любви Аксинью, вздыхал:

3 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Пӑхӑсӑн, акӑ, манӑҫа юлмарӗ, кашни аса илмессеренех чӗрене юн пӳлӗнтерет.

А оно вот и не забылось, и кровоточит при воспоминаниях.

3 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Ан тив, малтанхи ҫул та пулин ыр куртӑр, — ассӑн сывласа илет Ильинична, хӑйӗн иртнӗ йывӑр пурнӑҫне аса илсе.

— Нехай хучь первый годок покохается, — вздыхала Ильинична, вспоминая свою горбатую в работе жизнь.

3 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Эпӗ армантан килеттӗм… — пуҫларӗ вӑл хаюсӑррӑн, анчах та Давыдкӑн куҫа шартарса яракан куллине аса илчӗ те, ашшӗн пӑчӑ-пӑчӑ тӗрӗллӗ жилеткӑпа туртӑнса тӑракан ҫаврака хырӑмӗ ҫине пӑхса, татӑклӑнах малалла каларӗ:

— Я шел с мельницы… — начал он нерешительно, но вспомнил слепящую Давыдкину усмешку и, глядя на круглый отцовский живот, обтянутый чесучовой жилеткой, уже решительно продолжал:

1 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Наталья, пилӗк чалӑш тарӑнӑшӗнчен кӑларнӑ пӑр пек сивӗ чунсӑр ҫӗре алӑпа сӗртӗнсе мӗнле туйӑннине ҫавӑнтах хӑвӑрт аса илнӗ те, аслашшӗн ватӑлнипе тӑм пек хӗрлӗ куктӗррисемпе витӗннӗ аллисем ҫине хӑраса, шикленсе пӑхнӑ.

Наталья живо восстанавливала в памяти ощущение, испытываемое руками от прикосновения к мертвой, леденистой земле, добытой с пятисаженной глубины, и уже со страхом смотрела на дедовы руки в коричневых, глиняного цвета, старческих веснушках.

19 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Наталья, аслашшӗ алли ҫинчи юн тымарӗсен эрмешки ҫине пӑхса, ҫакна аса илчӗ: картишӗнче пусӑ (ҫӑл) алтатчӗҫ те Наталья — вӑл ун чухне ача кӑначчӗ — патьепе нӳрӗ тӑм ӑсса кӑларса, ҫав тӑмран йывӑр пуканесем, хуҫӑлса ӳкекен мӑйракаллӑ ӗне кӗлеткисем тӑватчӗ.

Наталья смотрела на сетчатку жил на дедовой руке, вспоминала: во дворе рыли колодец, и она — тогда еще девчонка, — вычерпывая из бадьи влажную глину, делала тяжелых кукол и коров с рассыпчатыми рогами.

19 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Аса илчӗ те вӑл ун чух Степан ҫинчен, кирлӗ мар ҫӗртен ҫаврӑнса килнӗ шухӑша хӑваласа ярса, пуҫне ӳпремӗн сулкаларӗ.

Вспомнила тогда о Степане и норовисто мотнула головой, отгоняя некстати подвернувшуюся мысль.

16 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Кайран, ҫак тӗлпулӑва аса илмессеренех, ку чӑнах та куҫкӗретӗнех пулнине хӑйне ӗнентерес тесе, темӗн чухлӗ тертленме тиврӗ Аксинйӑна.

После, вспоминая эту встречу, ей стоило немалых усилий, чтобы уверить себя, что это было наяву.

16 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Пулни-иртнисем аса килеҫҫӗ.

Память подсовывала отрезки воспоминаний:

9 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Кӑвак шуҫӑмла, ӗнесене сума вӑрансанах, унӑн тутисем йӑл кулаҫҫӗ, унтан вӑл, мӗншӗн ҫапла иккенне чухламасӑрах, аса илет:

На заре, просыпаясь доить коров, она улыбалась и, еще не сознавая отчего, вспоминала:

7 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Григорий, пӗр виҫеллӗн ӗнӗрешекен сасӑ лӑпканипе тӗлӗрсе кайма пуҫласа, ҫакна аса илчӗ:

Григорий, засыпая под мерный баюкающий скрип, вспомнил:

3 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Турӑ пӗлет вӗсене, тахҫанхине те аса илеҫҫӗ.

Вспомянут бог знает когдашнее.

Тухатнӑ вырӑн // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Хула витӗр те тухрӑм, апчху та турӑм, тутӑра кӑларса сӑмса та шӑнкартрӑм, усси пулмарӗ: йӑлтах манса кайнӑ; заставӑран иртсен, пӗр ултӑ ҫухрӑма яхӑн кайсан тин, аса илтӗм.

Проехал чрез город, и чихнул, и высморкался в платок, а все позабыл; да уже вспомнил, как верст за шесть отъехал от заставы.

Иван Шпонькӑпа унӑн аппӑшӗ // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Ку сахал-ха: хама хам сӑмах патӑм тата, хулара ҫӳренӗ чух апчху тусанах тӗвве аса илетӗп, терӗм.

Этого мало: взял обещание с самого себя — как только чихну в городе, то чтобы при этом вспомнить о нем.

Иван Шпонькӑпа унӑн аппӑшӗ // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

«Кулӑшла истори аса килчӗ-ха мана: хам упӑшкана мӗнле пытарнине аса илтӗм.

— Мне пришла на ум забавная история: я вспомнила, как погребали моего мужа.

XIII // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех