Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

эс сăмах пирĕн базăра пур.
эс (тĕпĕ: эс) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫавна тупса параймӑн-ши эс мана?

Можешь найти её?

Самӑр хурт // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 73–78 с.

— Кама пӑхнӑ эс? — тет сӑмаха пач урӑх еннелле пӑрса.

— В кого ты только пошёл? — видать, он решил перевести разговор.

Партизан йысна // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 57–62 с.

Мӗншӗн месерле яла куҫса каясшӑн эс, пирӗн патри пурнӑҫа тиркерӗн-им?

Почему ты хочешь переехать к ним, разве у нас не нравится?

Партизан йысна // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 57–62 с.

Эс мана кӳршӗ яла хамӑн киле ҫавӑтса кайса килсен аван пулмалла та…

— Сводил бы ты меня домой в соседнюю деревню… вот бы было хорошо.

Партизан йысна // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 57–62 с.

Хам кӑна ват пуҫӑмпа тӗлӗнсе ларатӑп: ҫак хайлавпах килнӗ пуль эс ҫут тӗнчене…

Только удивляюсь своей старой головой: может, ты с этими строчками и пришёл на белый свет…

Партизан йысна // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 57–62 с.

— Ача мар эс — хилосӑх.

— Не ребёнок, а философ.

Партизан йысна // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 57–62 с.

Эс лайӑх итле, тулӗк ан кул.

— Ты внимательно слушай, и не смейся.

Партизан йысна // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 57–62 с.

Килтисене ан кала эс, тархасшӑн.

Пожалуйста, не говори домашним.

Партизан йысна // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 57–62 с.

— Ху пур-ҫке — эс кай, — тетӗп.

— Ты же есть — вот и езжай, — говорю.

Чатӑр // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 43–50 с.

Мӗнлерех-ши эс?

Какие они из себя?

Шӑвӑҫ чуман // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 38–42 с.

Сӗре ҫерйоснӑй ача пултӑн эс, — мана ӗненесшӗнех мар шакла пуҫли, Арӑслан ятлӑскер.

Больно уж серьёзный, — продолжает цепляться ко мне бритоголовый мальчишка, остальные зовут его Арслан.

Лешкас ачисем // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 19–22 с.

Курман та, Ваҫкӑ, эс килнӗ-ҫке.

Оказывается, Васька к нам пришёл, а я и не заметила.

Лайӑх аппа // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 14–18 с.

Эс пӳртӳнти леш хӑрнӑ йывӑҫна хуҫса тух — чухах пулать, — ӑс парать мана Ҫеруш.

— Сломай своё засохшее дерево, будет в самый раз, — учит меня Сергей уму-разуму.

Симӗс тус // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 3–8 с.

Мӗн-ха тата эс?!.

Да что же это ты?!

XVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Эпӗ ҫывӑрам, Ксюша, утсене асӑрха эс.

Я усну, Ксюша, а ты покарауль лошадей.

XVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Хӑпарт-ха йӗм пӗҫҫине, тульккӗш майӗпентерех эс — Бинт пур-и? — ыйтрӗ Чумаков, кӗсйисене хыпашласа.

— Стягивай штанину, только потихоньку — Бинт у тебя есть? — спросил Чумаков, ощупывая карманы.

XV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Эсӗ лайӑхрах пӑх, Яков Ефимыч, атту вӗсем хӗрлисем пулсан, пирӗн аяккалла чавтарма тивет, хӑвӑртрах эс!

— Ты гляди лучше, Яков Ефимыч, а то, ежели это красные, нам надо поворачивать, да поскорее!

XV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑран-ха эс, Мелехов.

Да проснись же ты, Мелехов!

XIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Кун йышши этем эс никама та кирлӗ мар.

Такой ты никому не нужен.

XIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Эпӗ тӑратӑп та халь Фомин курасран сана ҫурӑмпа картлатӑп, ҫав хушӑра эс наганна ман ура айне пӑрахатӑн.

Я зараз встану, заслоню тебя спиной, чтобы Фомин не видал, и ты кинешь наган мне под ноги.

XIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех