Шырав

Шырав ĕçĕ:

хӑйсен (тĕпĕ: хӑйсем) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Темиҫе эрне иртсен, хӑйсен тивӗҫлипех ырӑ ятне пула, вӗсем тӑлӑх арӑмӑн питӗрӗнсе ларан пӳртне кӗме пултарчӗҫ; вӑл вӗсене хӑйсем патне килсе ҫӳреме ирӗк пачӗ.
Несколько недель спустя благодаря доброй славе, которой они пользовались по праву, им удалось проникнуть в труднодоступный дом вдовы: она позволила им посещать ее.

II // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 64–83 с.

Паянтан эпӗ сире хамӑн пажӑм тӑватӑп; эсир ан манӑр, пажсен хӑйсен чаплӑ госпожинчен ниҫта та уйрӑлмалла мар.
Я вас с нынешнего же дня жалую к себе в пажи; а вы не забывайте, что пажи не должны отлучаться от своих госпож.

XV // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 3–63 с.

Ҫапах та ыттисем хӑйсен юратӑвне сӑмахпа ҫеҫ кӑтартаҫҫӗ, эпӗ вара — ӗҫпе кӑтартрӑм…
Зато другие только скажут, что сделают, а я сделал!

XIV // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 3–63 с.

Хӗрсем хӑйсен гимнне юрлама чарӑнаҫҫӗ — ӑна, тен, юрлама пултараймаҫҫӗ — анчах вӗсем хускалмаҫҫӗ: юханшыв вӗсене ҫыран хӗррине илсе пырать.
Девушки перестали петь свой гимн — они не могут его продолжать, — но они не шевелятся: река подносит их к берегу.

XI // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 3–63 с.

Ман вӗри питӗме ҫӗрлехи йывӑр нӳрӗк ҫапрӗ; тӑвӑл ҫывхарнӑ пек туйӑнчӗ; хура пӗлӗтсем пысӑкланса, хӑйсен кӳлеписене палӑрмаллах улӑштарса, тӳпе тӑрӑх шӑваҫҫӗ.
Ночь тяжело и сыро пахнула мне в разгоряченное лицо; казалось, готовилась гроза; черные тучи росли и ползли по небу, видимо меняя свои дымные очертания.

VII // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 3–63 с.

— Пӗрремӗшӗнчен, мана Зинаида Александровна тесе чӗнӗр, иккӗмӗшӗнчен, мӗнле йӑла вӑл ачасен (вӑл йӑнӑшне тӳрлетрӗ) — ҫамрӑк ҫынсен — хӑйсен туйӑмне пытарасси?
— Во-первых, называйте меня Зинаидой Александровной, а во-вторых, — что это за привычка у детей (она поправилась) — у молодых людей — не говорить прямо то, что они чувствуют?

IV // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 3–63 с.

Ҫамрӑк ҫынсем хӑйсен ҫамкисене ҫав тери тӑрӑшсах малалла тӑсса параҫҫӗ — хӗр хусканӑвӗсем (эпӗ ӑна айккинчен куратӑп) ҫав тери темле вӑйпа илӗртеҫҫӗ, хушаҫҫӗ, ачашлаҫҫӗ, мӑшкӑлласа кулаҫҫӗ те кӑмӑла килеҫҫӗ, — эпӗ тӗлӗннипе те киленнипе кӑшт ҫеҫ кӑшкӑрса ямарӑм; ҫав илемлӗ пӳрнесем ман ҫамкаран тата пӗр мана ҫеҫ ҫатлаттарнӑшӑн эпӗ ҫавӑнтах тӗнчере мӗн пуррине йӑлтах пама хатӗрччӗ!
Молодые люди так охотно подставляли свои лбы — а в движениях девушки (я ее видел сбоку) было что-то такое очаровательное, повелительное, ласкающее, насмешливое и милое, что я чуть не вскрикнул от удивления и удовольствия и, кажется, тут же бы отдал все на свете, чтобы только и меня эти прелестные пальчики хлопнули по лбу.

II // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 3–63 с.

— Виҫӗ извозчикпа килчӗҫ, — терӗ дворецкий, турилккене чыслӑн лартса парса, — хӑйсен экипажӗ ҫук, сӗтел-пуканӗ те ним тӗшне тӑмасть.
— На трех извозчиках приехали-с, — заметил, почтительно подавая блюдо, дворецкий, — своего экипажа не имеют-с, и мебель самая пустая.

I // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 3–63 с.

Пирӗн дача улпутӑн икӗ колоннӑллӑ, икӗ лутра флигеллӗ йывӑҫ ҫуртӗнчеччӗ; сулахайри флигелӗнче обойсем тӑвакан пӗчӗкҫеҫ фабрикӑччӗ, эпӗ унта пӗрре мар кӗрсе курнӑ: ырхан та тӑрмаланчӑк ҫӳҫ-пуҫлӑ вунӑ ача йывӑҫ рычаксем ҫине сиксе хӑпараҫҫӗ те тӑватӑ кӗтеслӗ прессене пусараҫҫӗ, ҫапла вӗсем хӑйсен кӑптӑрмӑш кӗлеткисен йывӑрӑшпе тӗрӗллӗ хут листисем ҫапса кӑлараҫҫӗ.
Дача наша состояла из деревянного барского дома с колоннами и двух низеньких флигельков; во флигеле налево помещалась крохотная фабрика дешевых обоев… я не раз хаживал туда смотреть, как десяток худых и взъерошенных мальчишек в засаленных халатах и с испитыми лицами то и дело вскакивали на деревянные рычаги, нажимавшие четырехугольные обрубки пресса, и таким образом тяжестью своих тщедушных тел вытискивали пестрые узоры обоев.

Эпӗ ухмаха ернӗ ҫынсене яланах сӑнаса тӑратӑп, манӑн вӗсем хӑйсен аллипе ҫырнӑ хутсем те пур, терӗм ӑна, вара хӑвӑр произведенине ҫыриччен эсир ҫавӑн пек хутсене вуламан-и тесе ыйтрӑм.
Куҫарса пулӑш

Н. В. Гоголь ҫырнӑ «Петербург повеҫӗсем» // Михаил Рубцов. Николай Гоголь. Повеҫсем; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 147–158 с.

«Сирӗн умӑрта вараланса пӗтнӗ ҫӗтӗк тумтир тӑхӑннӑ чухӑн художник тӑрать, вӑл ҫӑлтӑрсемпе хӗрессем, тӗрлӗрен советниксем хушшинче ҫухалса кайнӑ: художник вӗсем хушшинче тӗрткелешсе ҫӳрет, вӑл чаплӑ ҫынсен таврашӗнче курӑнмасть те, хӑй пике патне туртӑнать, вӗсем ӑна пике патне ҫывхарма памаҫҫӗ, вӗсем, ҫак хӗрессемпе ҫӑлтӑрсем, пике ҫине пӗр хавхаланусӑр, сиввӗн, хӑйсен ылтӑн табакеркисем ҫине пӑхнӑ пек пӑхаҫҫӗ…»
Куҫарса пулӑш

— Мӗнпур ҫамрӑк талантсем ун ҫулӗпе кайрӗҫ, ку ҫеҫ мар, халиччен палӑрма ӗлкӗрнӗ хӑш-пӗр писательсем те, хӑйсен ҫулӗнчен пӑрӑнса, ун ҫулӗпе утрӗҫ.
Куҫарса пулӑш

Учительсен хӑйсен ушкӑнӗ, актерсен хӑйсен ушкӑнӗ пур; ку ҫеҫ мар, литераторсем те ыттисенчен пачах уйрӑм тӑраҫҫӗ».
Куҫарса пулӑш

Столоначальник пулӑшаканӗсем пулса ӗҫлекен ҫамрӑксен хӑйсен ушкӑнӗ пур, отделени начальникӗ ку ушкӑна нимпе те хутшӑнмасть Столоначальник канцеляри чиновникӗ умӗнче хӑйӗн прическине ҫӳлерех ҫӗклет.
Куҫарса пулӑш

Петер6ургра кӑшт пурӑннӑ хыҫҫӑнах, 1829 ҫулхи апрелӗн 30-мӗшӗнче, писатель хӑйӗн амӑшӗ патне ҫырнӑ ҫырӑвӗнче хулана кайран повеҫсенче тӗл пулакан сӑмахсемпе характеристика парать: «Кунта пур ҫӗрте те шӑп, халӑх ним ҫинчен те шутламасть, кашни утӑмрах служащисемпе вырӑнта тӑракан ҫынсем тӗл пулаҫҫӗ, вӗсем пурте хӑйсен департаменчӗсемпе коллегийӗсем ҫинчен калаҫаҫҫӗ, нимле хавхалану та ҫук, пурте ӗмӗре куллен-кунхи ӑҫти-ҫук ӗҫсемпе ирттереҫҫӗ».
Куҫарса пулӑш

Гоголь — вырӑс литературинчи чи чаплӑ реалистсенчен пӗри, ун произведенийӗсем пире кивӗ тӗнчене тӗплӗрех пӗлме пулӑшаҫҫӗ, хӑйсен художествӑллӑ вӑйӗпе сатирӑллӑ ҫивӗчлӗхне пула пирӗн алӑра хамӑр тӑшмансене хирӗҫ, социализмпа демократишӗн кӗрешес ӗҫре вӑйлӑ хӗҫпӑшал пулса тӑраҫҫӗ.
Куҫарса пулӑш

Вӑл хӑй тӗллӗн вӗреннӗ художник пулнӑ, художник ӗҫӗн правилисемпе законӗсене учительсӗр, шкулта вӗренмесӗр, хӑй тӗллӗн, хӑйӗн чунӗпе кӑна пӗлсе ҫитнӗ, ӗмӗрех картинӑсене лайӑхрах тӑвас кӑмӑлпа пурӑннӑ, хӑй ӑҫталла кайнине пӗлмесӗр чӗри кӑтартнӑ ҫулпа малалла пынӑ; вӑл хӑй тӗллӗнех ӗҫлеме вӗреннӗ тӗлӗнмелле ҫынсенчен пӗри пулнӑ, ун пеккисене хӑйсен ӗмӗрӗнче пурӑнакансем «ним пӗлмен ҫын» тесе вӑрҫаҫҫӗ, анчах вӗсем хӑйсене хурланӑшӑн тата ӗҫ ӑнманнишӗн кӳренсе тӑмаҫҫӗ, ҫӗнӗ вӑйпа тата хавхаланарах ӗҫлеме тытӑнаҫҫӗ, чӗрисемпе вара «ним пӗлмен ҫын» тесе хурлама май панӑ произведенисенчен нумай аякрине кураҫҫӗ.
Художник-самоучка, отыскавший сам в душе своей, без учителей и школы, правила и законы, увлеченный только одною жаждою усовершенствованья и шедший по причинам, может быть, неизвестным ему самому, одною только указанною из души дорогою; одно из тех самородных чуд, которых часто современники честят обидным словом «невежи» и которые не охлаждаются от охулений и собственных неудач, получают только новые рвенья и силы и уже далеко в душе своей уходят от тех произведений, за которые получили титло невежи.

Иккӗмӗш пай // Михаил Рубцов. Николай Гоголь. Повеҫсем; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 96–146 с.

Хӑйсен чунӗсене тӗп тӑвиччен хӑйсене выҫӑпа вӗлерекен карчӑксем те пулнӑ.
Находили даже умерших от голода старух, которые лучше соглашались умертвить свое тело, нежели погубить душу.

Ҫак пуянах мар ростовщиксем пуян ростовщиксемпе танлаштарсан темиҫе хут чунсӑр пулаҫҫӗ, мӗншӗн тесен вӗсем хӑйсен начар тумтирне уҫҫӑнах кӑтартакан чухӑнсем хушшинче суту-илӳ тума пуҫлаҫҫӗ, пуян ростовщиксем вара вӗсене курмаҫҫӗ, вӗсем каретӑпа ҫӳрекенсемпе кӑна ҫыхӑнса тӑраҫҫӗ.
Эти небольшие ростовщики бывают в несколько раз бесчувственней всяких больших, потому что возникают среди бедности и ярко выказываемых нищенских лохмотьев, которых не видит богатый ростовщик, имеющий дело только с приезжающими в каретах.

Хӑйсен киленӗвӗшӗн пурӑнакан ытти артистсем пекех, вӗсем хӑйсене ирӗклӗн тытаҫҫӗ.
Народ свободный, как все артисты, живущие для наслажденья.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика