Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

кӑшкӑрать (тĕпĕ: кӑшкӑр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Есть! — хавассӑн кӑшкӑрать отряд.

— Есть! — радостно откликается отряд.

52 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

— Елизавета Дмитриевӑн сывлӑхӗ мӗнле тетӗн-и? — кӑшкӑрать телефон трубкине тытнӑ Тимофеев.

— Как здоровье Елизаветы Дмитриевны, спрашиваешь? — кричал в трубку Тимофеев.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

— Тыт, Марьюшка, ывӑлунтан! — хаваслӑн кӑшкӑрать Михеич, ҫыру тытнӑ аллипе хӑлаҫланса.

— Получай, Марьюшка, от сына! — весело кричал Михеич, размахивая письмом.

Иккӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

— А-а-а!.. — хӗрсе кайнӑскер, пыр тӗпӗпе кӑшкӑрать Саша.

— А-а-а!.. — не помня себя, хрипло кричал Саша.

Пӗрремӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Унӑн хӗстерсе лартнӑ чӗрнисем хушшинче чавка кӑшкӑрать.

В цепких когтях хищника билась и жалобно кричала галка.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Атту киле леҫсе яратӑп! — кӑшкӑрать ӑна Валя.

А то домой отведу! — кричит на него Валя.

49 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Михайло мучи ҫине кӑшкӑрать — кулӑшла япаласем туса кӑтартать, денщиксем унтан кулаҫҫӗ анчах.

На деда Михайла кричит и такие штуки выделывает — денщики над ним хохочут.

41 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

— Нюрӑпа Павлик ман ҫумра тӑраҫҫӗ, Лида чунтанах: «Кайрӑмӑр, кайрӑмӑр каялла! Унта темскер пулчӗ пулас!» тесе кӑшкӑрать.

— И Нюра с Павликом стоят надо мной, а Лида кричит: «Пойдемте, пойдемте назад! Там что-то случилось!»

40 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Урӑр-аллӑр хӑрса татӑлтӑр сирӗн, куҫӑрсем сике-сике тухчӑр! — кӑшкӑрать вӑл урайӗнчи ванчӑксене пуҫтарса е кӑмакари ҫунса кайнӑ сӗте кӑларса.

Щоб вам руки-ноги повыкручивало, очи повылазили! — кричала она, подбирая разбитые черепки или вытаскивая из печи пригоревшее молоко.

26 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Лаша ҫинче ӳпӗнсе ларса пыракан ача уҫӑ сасӑпа темскер кӑшкӑрать.

Пригнувшись к гриве, седок что-то кричал звонким, мальчишеским голосом.

22 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

«Кантӑксене хупӑрлӑр, ниҫта та пӗр ҫутӑ ан «курӑнтӑр!» тесе кӑшкӑрать хӑй!

А такого крику наробив: «Затемняйтесь, та щоб я ниде свиту не бачив!»

15 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Матвеич Сергей Николаевич еннелле ҫаврӑна-ҫаврӑна кӑшкӑрать:

Матвеич, поминутно оборачиваясь к Сергею Николаевичу, кричал:

14 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

— Ут ӗнтӗ, кутӑн шуйттан, ут, мур илесшӗ! — кӑшкӑрать ача ун ҫине.

— Та иди, бисова душа, иди, щоб ты здох! — покраснев от натуги, кричал на него мальчишка.

12 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Тата акӑ ҫамрӑк ачан ҫинҫе сасси илтӗнет те юрлать вӑл, те кӑшкӑрать.

Высокий мальчишеский голос не то пел, не то кричал что-то.

12 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Кунӗ пирӗн канӑҫсӑр пулчӗ, каҫ пуласпа вара йӑлтах пӑсӑлса кайрӗ, халӗ акӑ Митя мана хунар ан ҫут, ҫывӑрма вырт, тесе кӑшкӑрать.

День у нас был тревожный, а к вечеру и совсем испортился, и сейчас Митя кричит, чтобы я не жег фонарика, а ложился спать.

11 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Николай Григорьевич, ҫаврӑна-ҫаврӑна пӑхса, ачасене кӑшкӑрать:

Николай Григорьевич то и дело поворачивал назад голову и кричал ребятам:

9 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

— Кунта пӗчӗккисен пӳлӗмӗ, вӑл пур — кӑшкӑрать!

— Тут детская, а он орет!

6 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Ҫитсе пыратпӑр! — кӑшкӑрать Ваҫҫук Трубачев, сапаланнӑ хӗрлӗ ҫӳҫӗсене якатса, — хытӑрах юрлӑр!

Подъезжаем! — кричал Васек Трубачев, придерживая разлетающийся рыжий чуб, — пойте громче!

1 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Вӑл лахтарьсен ҫарӗнче сехӗрленсе ӳкнипе нимӗн тума пӗлмесӗр таракан хӑйӗн салтакӗсене кӑшкӑрать, вӗсене вӑл тытса чарасшӑн.

Он кричит на бегущих в панике солдат своей лахтарской армии, он пытается остановить их.

Хушса кӗртнӗ сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Фиш Г.С. Кимас-кӳлли ялӗ парӑнни: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 140 с.

— Ильмаринен, табак туртӑпӑр! — шӳт туса кӑшкӑрать Антикайнен Пуялкона.

— Давай закурим, Ильмаринен! — шутя кричит обращаясь к Пуялко, Антикайнен.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Фиш Г.С. Кимас-кӳлли ялӗ парӑнни: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 140 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех