Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

канӑҫ сăмах пирĕн базăра пур.
канӑҫ (тĕпĕ: канӑҫ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Эпӗ хамӑр ҫӗнтерессе шанса калани капитана та канӑҫ кӳчӗ, вара пурте ӗҫе хӗрӳллӗн тытӑнтӑмӑр.

Моя уверенность в победе передалась капитану, и мы горячо принялись за дело.

Ҫирӗм ҫиччӗмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Ҫав шухӑш манӑн чӗрене пӗтӗмпех ҫавӑрса илчӗ: ҫав карап ҫине кайса килмесен, манӑн кӑнтӑрла та, каҫ та канӑҫ пулас ҫуккине туйсах тӑтӑм.

Эта мысль овладела всем моим сердцем: я чувствовал, что ни днем ни ночью не буду знать покоя, пока не побываю на разбившемся судне.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Ҫавӑнпа мана пушшех канӑҫ ҫук.

Эта неизвестность томила меня.

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Малтанхи кунтан пуҫласах мана пӗр ыйту канӑҫ памарӗ.

Один вопрос тревожил меня с первого дня.

Улттӑмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Тинӗсре пулса иртнӗ инкек ӑна канӑҫ памасть.

Случившееся бедствие угнетало его.

Иккӗмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Шухӑшӗсем ӑна ҫаплах канӑҫ памарӗҫ, вӗсен йӗрки те майӗ те ҫук, таҫта вӗҫнӗ, ыйхи те килмест.

Но мысли его, как потревоженный пчелиный рой, беспорядочно витали в пространстве, и сон бежал от него.

ХХХIII. Каҫ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вӑл вара, чӗрине канӑҫ кӳрес тесе, куҫпа курмасӑрах тӑвӑл ашӑмне ҫакланчӗ, тӑван ҫӗршыва ирӗке кӑларас кӗрешӳре хӑй вилӗмне те тупасшӑнччӗ вӑл.

Это случилось как раз тогда, когда Огнянов испытывал невыносимые душевные муки, и он слепо ринулся в пучину мятежа, чтобы в вихре борьбы заглушить душевную боль и найти смерть в рядах борцов за освобождение родины.

XXX. Стрем айлӑмӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Хӗллехи вӑхӑтра Клисурӑ, хай, пур енчен те хупӑрланса тӑнӑ май, кичем те салху кӗтес, анчах ҫуркунне ӑна ытарма ҫук — сулхӑнӗ те чуна канӑҫ кӳрет, уҫлӑхӗ те, ырӑ шӑрши те чӗрене ҫемҫетет.

Замкнутая со всех сторон и необычайно унылая зимой, Клисура в эту весеннюю пору была прелестным уголком, полным тени, прохлады и аромата.

XXIV. Аслати умӗнхи тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Эппин камах вара вӑл, мӗншӗн ун ман ӑша вӗҫӗ-хӗррисӗр вӑркатмалла, мӗншӗн ҫӗрсерен канӑҫ пӗлмелле мар?

Да кто же она такая, к чему мои бесконечные мученья, мои долгие бессонные ночи?

XXII. Философипе ҫерҫи мӑшӑрӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Радӑна савас кӑмӑлӗ ӑна намӑса пӗлмен ҫынна кӑларас пек туйӑнчӗ, — хӑйӗн ҫывӑх тусӗнчен, Огняновран, намӑс, тӑван Болгаришӗн кӗрешес тенӗ чух Кандов хӑравҫӑ пек пулать, вӑл кирек мӗнле пулсан та хӑйне канӑҫ паман туйӑмран хӑвӑртрах хӑтӑлма, йӑлтах тасалса ҫитме шухӑш тытрӗ.

Страсть к Раде стала казаться ему подлостью, подлостью по отношению к Огнянову, его другу, и преступлением против Болгарии, которой он обязан был посвятить себя всецело, Кандов испугался самого себя и решил как можно скорее заглушить, смыть, вытравить из своей души это чувство.

XVIII. Кандов // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Канӑҫ пар ӗнтӗ ҫав Задекӑна.

Оставь в покое Задеку.

XIV. Кӗпҫе патӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Турӑ канӑҫ кӳтӗрех унӑн таса чунне, пире вара хӗрӳллӗ чӗре валли пил патӑр, ҫав Христос тӑшманӗсемпе кӗрешме алла вӑй патӑр, пӗрне вӗлернӗшӗн ҫӗрӗшне пӗтермелле пултӑр…

Упокой, господи, его праведную душу, а нам даруй мужественное сердце и сильную десницу, чтобы бороться с басурманами и за одного убить сотню…

XXXV. Хӗл каҫмалли вырӑнта // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Халь мана канӑҫ памасть: «Атте, ман «Геновева» курас килет, «Геновева» курас килет!» тесе тек аптратать.

А теперь только и твердит: «Папа, хочу «Геновеву», «Геновеву» хочу!»

XIX. Ламри сӑмах // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Любобратич вӗсене канӑҫ кӑтартмасӑр аркатать!..

Любобратич их бил и разбил!..

XVIII. Ганко кофейнинче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ун чӗрине йывӑр аса илӳсем канӑҫ памарӗҫ.

Душу его тревожили тяжелые воспоминания.

III. Мӑнастир // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Чунӑмҫӑм, эпӗ сана калас теменччӗ; ҫичӗ сехетре, чунӑмҫӑм, шухӑшсем канӑҫ памарӗҫ; ҫук, иртерех, улттӑра.

— Миленький, я не хотела тебе сказать; в семь часов, миленький, а то все думала; нет, раньше, в шесть.

XXI // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

«Эпӗ сире канӑҫ памарӑм.

«Я смущал ваше спокойствие.

II. Ухмахла ӗҫе пӗрремӗш хут йӗрлени // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Паян та акӑ Чэнь Ши-чэна тимӗр ҫути тепӗр хут астарса ячӗ, ниепле те канӑҫ памасть вӑл.

Вот и сегодня металлический блеск искушал Чэня и что-то нежно ему внушал.

Йӑлтӑр ҫутӑ // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 67–76 стр.

Ыратать-ҫке путсӗр чӗрем, кунӗн-ҫӗрӗн ыратать, ним канӑҫ та памасть вӑл мана! — тенӗ вӑл Разметнова.

И щемит проклятое сердце день и ночь, и никакого мне покою от него нету! — говорил он Размётнову.

XXIX сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Ҫавӑн чухлӗ паттӑрлӑх ӑҫтан тухать-ха санӑн, эсӗ мана пӗр ҫекундлӑха та канӑҫ памастӑн вӗт.

Откуда в тебе столько удали, что ты мне ни один секунд спуска не даешь?

XXVIII сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех