Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Пӗчӗк сăмах пирĕн базăра пур.
Пӗчӗк (тĕпĕ: пӗчӗк) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Акӑ, пирӗн пӗчӗк ача ҫуралчӗ те.

И вот родился он, наш малыш.

Татах килте // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Ҫак вӑхӑтра ӗнтӗ патак ҫырса ывӑннӑ пӗчӗк ачасем патне пыратӑп, вӗсем вара сӑмах сыпӑкӗсене пӗтӗм вӑйран кӑшкӑрса вулама тытӑнаҫҫӗ.

Тем временем малыши уставали выводить свои палочки, я возвращалась к ним, и они начинали читать, во все горло выкликая по складам.

Ҫӗнӗ пурнӑҫ // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Чӳрече енчи рете лартса тухнӑ партӑсем хушшине пӗрремӗш класра вӗренекен пӗчӗк ачасем, варринче — иккӗмӗш ҫул вӗренекенсем, тепӗр енчи стена ҫумӗнчи ретре, чи аслисем — вунтӑватӑ ҫула ҫитнисем, вӗсем пурӗ тӑваттӑн.

В крайнем ряду, у окон, сидели малыши — первоклассники, в среднем ряду — ученики второго класса, с другого края, у стены, — самые старшие, четырнадцатилетние, их было всего четверо.

Ҫӗнӗ пурнӑҫ // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

1910 ҫулта, виҫҫӗмӗш класран вӗренсе тухнӑ хыҫҫӑн, мана атте Кирсанов ятлӑ пӗчӗк хулари хӗрарӑмсен гимназине илсе кайрӗ.

Три зимы я ходила в земскую школу, а осенью 1910 года отец отвез меня в город Кирсанов, в женскую гимназию.

Осиновые Гаи // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Пӗчӗк кӳлӗ йӑлкӑшса курӑнать.

Маленькое озерцо таинственно поблескивало в свете луны.

XXXI. Йӗпетнӗ ҫул // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Килнӗ ҫын ни малалла, ни каялла иртеймесӗр аптраса тӑчӗ, тӗпелерехрен кӑна тӗнӗ пысӑкӑш пӗчӗк чӳречерен ҫӗрлехи тӗксӗм ҫутӑ сӑрхӑнать.

Он как сделал два-три шага от порога, так и застыл, не проходя ни вперед, ни назад; сквозь маленькое, величиной с продух, оконце еле-еле пробивался неверный вечерний свет.

XXVIII. Таптанми йӗр // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Вара тӳрех пӗчӗк пӳрт патнелле пычӗ.

И прямиком направился к маленькой избенке.

XXVIII. Таптанми йӗр // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Сетриван Ваҫҫукӗн пахчине ҫурса кӗрекен варанкӑ кунта пӗчӗк канав пек кӑна.

Вот он миновал овраг, что рассекает огород Васюка Сетривана пополам.

XXVIII. Таптанми йӗр // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Пулин? — шӳтлес ӗмӗтпе ҫӑмӑллӑн кулкаласа илчӗ Шинкӗл, — пӗчӗк куркасӑр пысӑк кӗреке патне ҫитме ҫук темен-и?

— Ну! — Шингель настроился на шутливый лад, — без малой чарки и до большого застолья не дойдешь, не так ли?

XXVII. Шӑпа // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ӑна пула вӑл пурнӑҫ илемне чухлама вӗренчӗ, хӑй таврашӗнчи ҫутҫанталӑкӑн асамлӑ хӑвачӗпе улшӑнакан ӳсентӑрана курнипе те вӑл, тавҫӑрма хӑнӑхан пӗчӗк ача пек, хӗпӗртекен пулнӑччӗ, чун хавалӗпе ҫӗкленнӗччӗ вӑл, ӗнтӗ уншӑн ура ярса пусас курӑк та шелччӗ.

Благодаря ей, он учился познавать красоту жизни; как ребенок, постигал и радовался волшебной силе окружающей природы, жалел и оберегал ее, иногда даже обходил пышную зелень, щадя ее красоту.

XXVII. Шӑпа // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Элентей хӑй аллипе тупӑк турӗ, вилтӑпри тавра пӗчӗк карта тытмашкӑн тӗкме хатӗрлерӗ, Тухтара, йӑлт аптраса ӳкнӗскере, юман юпа якаттарчӗ, ӑна вӗретнӗ ҫу ҫинче ирнӗ ҫилӗмлӗ хӑрӑмпа сӑрлаттарчӗ.

Элендей сам смастерил для племянницы гроб, приготовил невысокую ограду вкруг могилы, чтобы хоть как-то отвлечь Тухтара от горя, заставил его остругать дубовое бревно и покрасить сажей, заваренной в кипящем масле.

XXVII. Шӑпа // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ларнӑ маях аяккинелле тӗшӗрӗлсе хутланчӗ, ҫав вӑхӑтра вӑл ытла пӗчӗк те мӗскӗннӗн курӑнчӗ.

Сейчас он казался маленьким и жалким.

XXVI. Пӳкле вилӗм // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Пӳртре хӑйӑ ҫутмарӗҫ, пӗчӗк кантӑкран кӑвак ҫутӑ кӗре пуҫларӗ.

Огня зажигать не стали, потому что сквозь маленькие оконца уже начал пробиваться рассвет.

XXVI. Пӳкле вилӗм // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Хӑмӑш хӗррипе иртсе, лачакаллӑ пӗчӗк канав урлӑ сиксе каҫрӗҫ, хайхи тӗм патне ҫитрӗҫ, пӑхкаларӗҫ — кунта нимӗн те ҫук.

Обошли камыш, перепрыгнули через неглубокую канавку и наконец достигли тех самых кустов, оглядели кругом — ничего и никого.

XXV. Ҫӗр варринчи шуйхану // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Палюк килӗнче ҫук тесе, вӑл Элентее калама ҫеҫ ӗлкӗрнӗччӗ — ҫав вӑхӑтра шӑпах пӳрт алӑкӗ уҫӑлчӗ, Палюк хӑй пырса кӗчӗ: ҫӳхе кӑвак пиншакпа, выртма карттуспа, шӑлавар пӗҫҫисене пушмакӗ ҫийӗн кӑларса янӑ, аллинче пӗчӗк хӑмӑр чӑматан.

Едва он сказал Элендею про то, что не застал Палюка дома, как отворилась дверь, и на пороге выросла знакомая фигура, Палюк был одет по-городскому: в сером из тонкого сукна костюме, в форменном картузе; в руках — небольшой коричневый чемодан.

XXV. Ҫӗр варринчи шуйхану // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Пӗчӗк пӳртрисем картишне пуҫтарӑнчӗҫ, уҫӑ хапхаран урамалла тухрӗҫ.

Все трое быстрым шагом прошли к воротам, вышли на улицу.

XXIV. Ашшӗпе хӗрӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Шерккей ӑна салтаймасӑр чылайччен хӑшкӑлчӗ, алчӑраса капса, пӗрре урайӗнче выртакан хӗрӗ ҫине, тепре сӗтел ҫинчи сӳнес пек пӗчӗк курӑнакан чӗпкуҫ ҫутине пӑхкаларӗ.

Шерккей провозился долго, пока развязал, а Селиме все лежала недвижно на полу, мигалка на столе вот-вот догорит и погаснет, Шерккею почему-то взбрело в голову вернуться и прибавить фитилек.

XXIV. Ашшӗпе хӗрӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Сӗтел ҫинче пӗчӗк чӗпкуҫ ҫунать.

На столе теплилась крошечная мигалка.

XXIV. Ашшӗпе хӗрӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Алӑк ытларах тайӑлчӗ, Шерккей хӗсӗне-хӗсӗне пӗчӗк пӳртелле кӗрсе кайрӗ.

Дверь приоткрылась, и Шерккей бочком влез в маленькую избенку.

XXIV. Ашшӗпе хӗрӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Пӳртсен хушши тӗттӗм, тӑвӑр, темле арӑш-пирӗш япала нумай, Шерккей лутра пусмапа пит сыхланса анчӗ, пӗчӗк пӳртӗн алӑкӗ умне ҫитсе чарӑнса тӑчӗ, унтан тӑкӑр-тӑкӑр шаккарӗ.

Шерккей осторожно сошел по ступенькам, что вели к двери, остановился и, тихо постучав, проговорил:

XXIV. Ашшӗпе хӗрӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех