Шырав

Шырав ĕçĕ:

ӑшӗнче (тĕпĕ: ӑш) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Ҫӗр ӑшӗнче, унӑн хытӑ хуппи айӗнче мӗн пур-ши?
Что находится в недрах Земли, под твердой земной корой?

Ҫӗр чӑмӑрӗ мӗн пысӑкӑш? // Лина Агеносова. Волков А.Л. Ҫӗрпе пӗлӗт: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 188 с.

Чухӑнсем ҫуран утнӑ; тепӗр чух вӗсем ҫулран аташса кайнӑ та юр ӑшӗнче шӑнса вилнӗ е тӗпсӗр ҫырсенче пӗтнӗ.
Бедняки шли пешком; иногда они сбивались с пути и замерзали в снегах или гибли в пропастях.

Джордано Бруно // Лина Агеносова. Волков А.Л. Ҫӗрпе пӗлӗт: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 188 с.

Ҫитменнине тата ещӗксене йӗкехӳре шӑтара-шӑтара пӗтернӗ, ӑшӗнче мӗн пуррине ҫисе янӑ.
В довершение беды ящики прогрызли крысы и пожирали их содержимое.

Тӗнче тавра пӗрремӗш хут ҫаврӑнни // Лина Агеносова. Волков А.Л. Ҫӗрпе пӗлӗт: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 188 с.

Ҫавӑнтан вара Магеллана хирӗҫ тухма уҫҫӑнах никам та хӑяйман, анчах Испани офицерӗсем адмирал ҫине хӑйсен ӑшӗнче пушшех те тӑшманла пӑхнӑ.
С тех пор никто не осмеливался открыто выступать против Магеллана, но испанские офицеры затаили вражду и еще больше возненавидели адмирала.

Таҫта инҫетре, тӗттӗмлӗх ӑшӗнче, йытӑсем ӳлесе вӗреҫҫӗ.
Где-то далеко, в пропастях тьмы, воют и лают собаки.

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

Таврара пӗр тӗттӗмлӗх хуллен шуса пыни кӑна курӑнать, вӑл ҫырансене курӑнми тунӑ, пӗтӗм ҫӗр ун ӑшӗнче ирӗлсе кайнӑ пек, вӑл тӗтӗмле шӗвӗ япала пулса, пӗтӗм талккишӗпе таттисӗр, вӗҫӗмсӗр таҫта аялалла, пушӑ, пӗр сассӑр ҫӗре, хӗвел те, уйӑх та, ҫӑлтӑрсем те ҫук ҫӗрелле юхнӑ пек туйӑнать.
Всё вокруг — только медленное движение тьмы, она стёрла берега, кажется, что вся земля растаяла в ней, превращена в дымное и жидкое, непрерывно, бесконечно, всею массой текущее куда-то вниз, в пустынное, немое пространство, где нет ни солнца, ни луны, ни звёзд.

Ҫав вӑхӑтра тӗтӗм пӗлӗчӗ ӑшӗнче ҫаплах-ха пирӗн кӗнекесен страницисем кӑвакарчӑнсем пек вӗҫсе ҫӳреҫҫӗ.
А в туче дыма всё ещё летали, точно голуби, страницы наших книг.

Ҫырмара, тӗтӗм ӑшӗнче, шур хут листисем вӗҫсе ҫӳретчӗҫ.
В дыму под оврагом летали белые куски бумаги.

Эпӗ сарайне тепӗр хут чупса кӗрсен, вӑл лаках ҫӑра тӗтӗмпе тулса ларнӑччӗ; тӗтӗм ӑшӗнче темскер кӗрлерӗ, шатӑртатрӗ, сарай тӑрӗнчен, авкаланса, хӗрлӗ хӑюсем усӑнса анчӗҫ, стена хӗрсе ҫитнӗ решутка пулса тӑчӗ.
Снова вбежав в сарай, я нашёл его полным густейшего дыма, в дыму гудело, трещало, с крыши свешивались, извиваясь, красные ленты, а стена уже превратилась в раскалённую решётку.

Мана Ромаҫ лартнӑ кашни ыйту, хӑватлӑ йывӑҫ хӑйӗн тымарӗсене пурӑнӑҫ ӑшнелле янӑ пек, унта вара, пурӑнӑҫ ӑшӗнче, ҫав тымарсем хӑйсем пекех ӗмӗрхи тепӗр йывӑҫ тымарӗсемпе ҫыхланса ларнӑ пек, вӗсен кашни туратти ҫинчех шухӑшсем илемлӗн чечекленнӗ пек, янӑравлӑ сӑмахсен ҫулҫисем вӑйлӑн сарӑлса пынӑ пек туйӑнатчӗ.
Мне казалось, что каждый вопрос, поставленный Ромасём, пустил, как мощное дерево, корни свои в плоть жизни, а там, в недрах её, корни сплелись с корнями другого, такого же векового дерева, и на каждой ветви их ярко цветут мысли, пышно распускаются листья звучных слов.

Тӗтӗм ӑшӗнче шыв витри хыпашласа тупса эпӗ урайӗнчи ҫулӑма сӳнтертӗм те, пуленккесене кӑмакана каялла ывӑтма тытӑнтӑм.
Нащупав в дыму ведро воды, я залил огонь на полу и стал швырять поленья обратно в печь.

Ҫак вывеска пӗчӗк магазинӑн ансӑр алӑкӗ ҫинче ҫакӑнса тӑрать, алӑкӑн икӗ енче — тусанлӑ алӑксем, пӗрин умӗнче Ф. Калугин ларать, — вӑл кукша, унӑн сарӑ пуҫӗ ҫинче мӑкӑль, куҫӗ ҫине лупа тӑхӑнтарнӑ; ҫаврака питлӗ, патвар ҫын, вӑл пӗчӗк хыпкӑчпа сехет механизмӗ ӑшӗнче чакаланса пӗр чарӑнмасӑр тенӗ пекех кулать, е кӑвак шӑрт пек уссисем айне пытаннӑ ҫаврака ҫӑварне уҫса мӗн те пулин юрлать.
Эта вывеска помещается над узенькой дверью маленького магазина, по сторонам двери пыльные окна, у одного сидит Ф. Калугин, лысый, с шишкой на жёлтом черепе и с лупой в глазу; круглолицый, плотный, он почти непрерывно улыбается, ковыряя тонкими щипчиками в механизме часов, или что-то распевает, открыв круглый рот, спрятанный под седою щёткой усов.

Ҫав куна пурте кӗтеҫҫӗ, анчах кашниех хӑрать, хӑйӗн ӑшӗнче кашниех асӑрханса пурӑнать: ҫав пӗтӗмӗшлӗ валеҫӳ кунне епле те пулсан сисмесӗр юлас марччӗ, тет.
Этого дня все хотят и каждый — боится, каждый живёт настороже внутри себя: не прозевать бы решительный день всеобщей делёжки.

Ун патӗнче кастрюль тупнӑ, — ун ӑшӗнче вӑл государе хирӗҫ листовкӑсем кӑларма краска пӗҫернӗ.
Нашли у него кастрюлю, он в ней краску варил для листков против государя.

Кӗскен каласан — эпӗ темле йывӑр тӗтре ӑшӗнче ишсе ҫӳрерӗм.
Кратко говоря — я плавал в чадном тумане.

Унтан вӑл сасартӑк малалла ыткӑнса вӗресе тӑракан юр пӑтти ӑшӗнче ҫухалчӗ.
Вдруг бросился вперед и утонул в кипящей кашице.

Юр ӑшӗнче выртакан ҫӗлӗкне тупса силлерӗм те ӑна унӑн шӑртлӑ пуҫӗ ҫине тӑхӑнтартрӑм, анчах вӑл ҫӗлӗкне каллех хывса, унпа сулкаласа, икӗ чӗлхепе ятлаҫрӗ, мана хӑваларӗ:
Найдя в снегу шапку, я встряхнул ее, надел на его ершистую голову, но он сорвал шапку и, махая ею на меня, ругался на двух языках, гнал меня:

Ун ӑшӗнче темле куҫа ҫиекен йӳҫӗ шӑршӑсем кӗретчӗҫ, кӗтессенче пур ҫӗрте те этемшӗн тӑшманла ҫӑра тӗттӗм мӗлке пытанса тӑратчӗ.
В нём стояли какие-то кислые, едкие запахи и всюду по углам прятались густые, враждебные людям тени.

Василий Георгиевич Лена вырӑнӗ патӗнче сехечӗ-сехечӗпе ларнӑ, алӑ тымарне хутран хут хыпала-хыпала пӑхнӑ, вӗри ҫамкине алӑпа тытса ларнӑ, тӗксӗмленнӗ мӑйӑхӗсене шӑртлантарса сиктеркеленӗ тата илтӗни-илтӗнми хӑй ӑшӗнче вӑрҫкаланӑ.
Василий Георгиевич часами просиживал у её постели. Он снова и снова щупал её пульс, пробовал рукой горячий лоб, хмурился, шевелил усами и чуть слышно, про себя, чертыхался.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Рысс Е. Хӗрача ашшӗне шырать: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 140 с.

Хӑй вара ӑшӗнче — «ӑҫтан ман таврӑнас-ха?», тесе шутласа илнӗ.
А сама думала: «Где уж мне вернуться».

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Рысс Е. Хӗрача ашшӗне шырать: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 140 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика