Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Тахҫан сăмах пирĕн базăра пур.
Тахҫан (тĕпĕ: тахҫан) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫакӑ пӗтӗмпех: лӑпкӑ пӳлӗм те, ҫывӑракан пӗчӗк ывӑлӗ те, чӳрече леш енчи ҫӑлтӑрлӑ каҫ та ҫакӑн пек хумханнӑ, лӑпкӑ, питҫӑмартисене тӗксӗм сарӑ алтупанӗсемпе хупӑрланӑ Авдотья та, ҫакӑн пек лайӑх кӑмӑлпа чун-чӗре ҫуталса кайни те тахҫан пӗрре пулнӑ пек туйӑннӑ Василие.

На миг Василию показалось, что все это уже было когда-то: и тихая комната, и спящий маленький сын, и звездный вечер за окном, и Авдотья — вот такая, взволнованная, притихшая, с прижатыми к щекам коричневыми руками, и такая полнота, и такой свет в душе.

7. Алеша сӑрчӗ ҫинче // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Тахҫан иртнӗ хӗллехи ире, хӑй, ҫул юппинчен юпаран пуҫласа хыр патне ҫитиччен хунарпа ҫӳресе, кая юлнӑ колхозниксене кӗтнине тата сехет ҫине тунсӑхлӑн пӑхнине аса илет.

Ему вспомнилось то давнее зимнее утро, когда он с фонарем ходил у развилины дорог от столба к сосне, ожидая запоздавших колхозников, и с тоской смотрел на часы.

6. Виҫҫӗмӗш хӑвӑртлӑхпа // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Ача амӑшӗ юратни-шеллени мар, упӑшкине тахҫан хӗр чухнехи пек тӗлӗнсе те телейлӗн юратни, мухтавлӑ юрату нумай ҫул иртнӗ хыҫҫӑн тепӗр хут килчӗ Дуня патне.

И уже не материнская любовь-жалость, а давняя девичья, удивленно-счастливая любовь к мужу, любовь-гордость, снова через многие годы возвращалась к Дуне.

6. Виҫҫӗмӗш хӑвӑртлӑхпа // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

«Акӑ вӑл, манӑн Вася!» — шухӑшланӑ вӑл, савӑнса та хумханса, леш Василе, хӑй тахҫан юратнӑ леш «хӗрлӗ ялав айӗнчи тракториста» ҫӗнӗрен палласа илсе.

«Вот он, Вася мой! — думала она с радостью и волнением, вновь узнавая в нем того Василия, того «тракториста под красным знаменем», которого она полюбила когда-то.

6. Виҫҫӗмӗш хӑвӑртлӑхпа // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Тахҫан ӑна савӑнтарса килентернӗ ҫак статьясене халӗ вӑл ҫиленсе вуланӑ, хӑйне мухтакан корреспондентсем ҫине кӑштах йӗрӗнерех пӑхнӑ, вара, вӗсене ӑсатсан, каҫсенче, ҫывӑрма выртсан, ҫиленсе мӑкӑртатнӑ:

Статьи эти, когда-то доставлявшие ему самолюбивое удовольствие, он теперь читал сердито, с некоторым пренебрежением поглядывая на корреспондентов, расточавших ему похвалы, и, проводив их, вечерами, укладываясь спать, сердито бурчал:

6. Виҫҫӗмӗш хӑвӑртлӑхпа // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Мунча умӗнче тахҫан ирттернӗ каҫ хыҫҫӑн, Петр пирвайхи хут унӑн ҫирӗп хулпуҫҫине ыталарӗ.

И впервые после давнего вечера в предбаннике Петр обнял ее тугие плечи.

2. Ҫӗнӗ ҫӗрте // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Тахҫан тирпейлӗ пулнӑ, ача-пӑча сассипе тулнӑ пӳлӗмсенчен тирпейсӗрлӗх, пӗчченлӗх, темле аван мар шӑплӑх кӗтсе илчӗ ӑна.

Запустением, одиночеством, нехорошей тишиной повеяло на нее от комнат, когда-то уютных, наполненных детскими голосами.

1. «Кивви ҫӗнӗлле» // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Тахҫан ӗлӗк эпӗ те унтер пулнӑ вӗт.

А ведь я когда-то унтером был.

5 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Фроловпа Драницын тахҫан чул ҫуртӑн никӗсӗпе тӗп-сакайӗ пулнӑ пысӑк лакӑма кӗрсе вырнаҫса ларчӗҫ.

Фролов и Драницын пристроились в большой яме, где когда-то был фундамент и подполье каменного строения.

9 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Тахҫан ӗлӗкрех вӑл Шурӑ тинӗсре капитанра ҫӳресеччӗ…

Ходил когда-то в капитанах на Белое море…

1 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Тахҫан ӗлӗкрех вӑрманти катрашкаллӑ пӗренесем кӑна Василишӗн пӗртен-пӗр чӑн япаласем пек туйӑннӑ пулсан, вӗсене вӑл хӗллехи тӗттӗм ир хунар ҫутипе сӑнаса пӑхатчӗ пулсан, халӗ ӗнтӗ ҫав хуппине сӳнӗ яп-яка пӗренесем сӑрт хӗрринче купаланса выртнӑ пекех, кунта складра та электромоторсем лараҫҫӗ.

Когда-то единственной реальностью были те шероховатые бревна па лесосеке, которые Василий темным зимним утром рассматривал при свете фонаря, теперь эти бревна, уже ошкуренные и гладкие, штабелем лежали у холма, а здесь, на складе, стояли электромоторы.

2. Хӑвӑртлӑх // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Тепӗр кун каҫхине тахҫан йӗтӗн тылланӑ пушӑ пӳртре панулми ӳкмелӗх те вырӑн пулмарӗ: комсомолецсем те, Ленӑпа пӗрле шкул ачисем те, Валентина та, Прасковьйӑпа Василиса та килчӗҫ унта.

На следующий вечер в пустой избе, в которой когда-то обрабатывали лен, негде было упасть яблоку: пришли и комсомольцы, и школьники с Леной во главе, и Валентина, и Прасковья с Василисой.

1. «Пирӗн колхозшӑн чи кирли» // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Тахҫан ҫакӑн пек туйӑм пулсаччӗ, анчах мӗн пулнине ниепле те аса илейместӗп.

 — Было когда-то давно похожее, а что, — никак не припомню.

11. «Путарман хум» // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Тахҫан иртнӗ ҫулсенче те ҫакӑн пек нянька пуласси унӑн кӑмӑлне тивӗҫтереймен, анчах халӗ вӑл Степана пӗлнӗ, чӑн-чӑн юратӑвӑн тулли туйӑмне пӗлнӗ, вара хӑйӗн хальхи пурнӑҫне ирӗксӗрех ӗлӗкхипе, Степана Василипе танлаштарса пӑхнӑ та Степаншӑн татах хытӑрах тунсӑхланӑ.

Даже в давние годы эта роль не удовлетворяла ее, теперь же она знала Степана, знала всю полноту истинной любви и невольно сравнивала свою теперешнюю жизнь с прежней, Степана с Василием и все сильнее тосковала о Степане.

8. Степан ҫуртӗнче // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Василиса чарӑнчӗ, хӑй умӗнче пӗренерен купаланӑ стенана мар, тахҫан авал пулнине курнӑ пек, ҫутӑ куҫӗсемпе пӗр сиктермесӗр малалла пӑхрӗ.

Василиса смолкла и остановившимся, прозрачным взглядом смотрела вперед, словно видела перед собой не бревенчатую стену дома, а далекое прошлое.

7. Пинтен те хаклӑрах // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Чи йывӑр ӗҫре те вӑл, тахҫан каҫхине ӗшнере вучах умӗнче вылянӑ пекех, савӑнӑҫлӑ пулнӑ.

Самую тяжелую работу она выполняла с той же радостью, с какой играла когда-то вечером у костра, на поляне.

4. «Калта» // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Темты ҫыннисем хӑйсем староверсенчен мар, Пӗрремӗш Петр чухнех пулнӑ стрелецсен пӑлхавӗ хыҫҫӑн Угрень вӑрманӗсене янӑ стрелецсенчен пулса кайнӑ тесе тахҫан авал мухтаннӑ.

Когда-то темтовцы гордились тем, что происходили якобы не от староверов, а от стрельцов, сосланных в Угренские леса после стрелецкого бунта еще при Петре Первом.

3. Вӗрен-кантра // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Тахҫан авалтанпах, Пӗрремӗш Петр вӑхӑтӗнчех, кунти вӑрмансенче ссылкӑна янӑ ҫынсем, таркӑнҫӑ-раскольниксем пурӑнма пуҫланӑ, ҫавӑнтанпа та кунта пурӑнакан ватӑ ҫынсем, тӗрлӗ турра ӗненекенсем, шутсӑр нумай пулнине астӑваҫҫӗ.

Издавна, еще во времена Петра Первого, заселялись здешние леса ссыльными, беглыми раскольниками, и бесчисленными были названия разных сект в памяти старожилов.

2. Ирхине // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Тахҫан вӑл «Незабудка» ятлӑ пулнӑ, анчах малтанхи тӑватӑ саспаллийӗ хуралса пӗтнӗ те, унӑн хӗрринче «будка» тесе ҫырни ҫеҫ илемленсе тӑнӑ.

Когда-то она называлась «Незабудка», но первые четыре буквы уже стерлись, и на борту красовалась надпись «будка».

Вӑтӑр тӑваттӑмӗш сыпӑк // Николай Пиктемир. Голубева, Антонина Георгиевна. Уржум ачи: повесть; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 194 с.

Тула тухмалли вырӑнӗ, кивӗ ҫуртӗнчи пекех, сивӗ те тӗттӗм ҫенӗхре пулнӑ; кухньӑпа юнашар стена ҫинче ҫав ҫавах тахҫан палланӑ рукомойниксем ҫакӑнса тӑнӑ.

Уборная, как и в старом доме, помещалась в холодных и темных сенях; рядом с кухней, на стене, висели всё те же, давно знакомые, рукомойники.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Николай Пиктемир. Голубева, Антонина Георгиевна. Уржум ачи: повесть; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 194 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех