Шырав

Шырав ĕçĕ:

тусем (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Кӑвак сӑнлӑ тусем, хула ҫийӗн аялтан иртекен аслатиллӗ ҫумӑр пӗлӗчӗсем пек, тӗлӗнмелле илемлӗн ҫакӑнса тӑнӑн курӑнаҫҫӗ.
Отливая всеми оттенками синего, они необыкновенно картинно висели над городом, похожие на низкие грозовые тучи.

Пӗрремӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

— Ҫапла, сӑнаса пӗлмен тусем, пӑрсем, вулкансем темӗн чухлех юлнӑ-ха.
— О да! сколько еще остается исследовать гор, ледников, вулканов, почти совсем неизученных!

X сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Вӑл, эпӗ халӗ ҫеҫ асӑннӑ металсем нумайрах илсе, пирӗн ҫӗр евӗрлӗ пӗр шар турӗ; ун ҫине сывлӑм пек шыв пӗрхӗнтерсе сапсан шыв ҫийӗ хӑмпӑланать, йӳҫет, унта пӗчӗкҫӗ тусем пулса тӑраҫҫӗ: тӑвӗ тӑрринче кратер уҫӑлать те вӗри пӑс сирпӗнсе тухать; шар ҫав тери вӗриленсе кайнипе ӑна алӑпа тытма та ҫук.
Он изготовил металлический шар, главным образом из тех металлов, о которых я только что говорил, как бы полное подобие нашей планеты; когда этот шар слегка обрызгивали водой, поверхность его вздувалась, окислялась и на ней появлялась небольшая выпуклость; на ее вершине открывался кратер, происходило извержение, и шар до того раскалялся, что его нельзя было удержать в руке.

VI сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Шыҫмак та ӑссӑр пингвин пытанать те халь чӑнкӑ тусем хушшине…
Глупый пингвин робко прячет тело жирное в утесах…

Вӑтӑр саккӑрмӗш сыпӑк // Николай Пиктемир. Голубева, Антонина Георгиевна. Уржум ачи: повесть; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 194 с.

Хушӑран вагон кантӑкӗсенче ылханлӑ хулан ҫурчӗсем курӑнкаланӑ, унтан чугун ҫулпа юнашарах кӑваккӑн йӑлтӑртатса выртакан шыв курӑнса кайнӑ, кӗҫех йывӑҫсем хушшине дачӑсем лартса тултарнӑ симӗс тусем тӑсӑлма пуҫланӑ, пысӑк шыв ҫинче кӑтра утравсем курӑннӑ, кӑвак тӳпе… пӗлӗтсем… унтан вара пысӑк уйӑх ӗнер тинӗс хӗрринче ларнӑ чухне хӑпарнӑ пекех ярӑнса хӑпарнӑ та тӑп тӑракан шыв тӗлӗнче кӑвак тӗтрелӗхре ҫакӑнса тӑнӑ…
Некоторое время в окнах вагона еще мелькали дома проклятого города, потом засинела у самой насыпи вода, потом потянулись зеленые горы, с дачами среди деревьев, кудрявые острова на большой реке, синее небо, облака… потом большая луна, как вчера на взморье, всплыла и повисла в голубоватой мгле над речною гладью…

XXVI // Николай Иванов, Евстафий Владимиров. Короленко В.Г. Чӗлхесӗр: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 108 с.

Вӗсем пыракан ҫул сасартӑк айккинелле пӑрӑнчӗ те тусем хушшине кӗрсе кайрӗ.
Дорожка, по которой они выступали, внезапно повернула в сторону и вдалась в довольно тесное ущелье.

XLII // Николай Сандров. Тургенев И.С. Ҫурхи шывсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1952. — 142 с.

Юханшыв кӑна тӗксӗм тусем хушшипе тухӑҫалла юхать те юхать.
Только родная река их одна убегала все дальше к восходу, струилась меж темных гор.

XXII // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Филька питне пӗркелентерчӗ, пӗр тӗлӗнсе, пӗр ӗненес килмесӗр, вӑл йӗри-тавралла: вӗри хӑйӑра, тусем хушшинче ылтӑн айлӑм евӗрлӗ ҫуталса выртакан юханшыва пӑхса илчӗ.
Филька нахмурил лицо, в недоумении обвел глазами вокруг и горячий песок, и реку, сверкавшую среди гор подобно золотой долине.

Вӑл хӗвел ҫине, тусем тӗлӗнчи сывлӑшра ӑрша выляса тӑнине пӑхрӗ, унтан Филькӑн пушӑ аллисене хӑй еннелле ҫавӑрчӗ.
Она взглянула на солнце, на блеск, рассеянный в воздухе над горами, и повернула пустые руки Фильки к себе.

Вӑл таҫта ҫитиех чакнӑ пулӗччӗ, яланлӑхах тусем хушшине кӗрсе кайнӑ пулӗччӗ, анчах хыҫалта юханшыв хурал тӑрать.
Он отступил бы очень далеко, совсем ушел бы в горы, но позади стерегла его река.

Унтан вӗсен янравӗ тусем хушшинче илтӗнчӗ.
Потом в горах был отзвук.

XXI // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Тусем йӑлтӑртатаҫҫӗ.
Стыли и блестели горы.

XVIII // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Вӑл, стена пек ҫӗкленсе, шалкӑм ҫумӑр евӗр хуралса килчӗ, тусем хушшинчи аслати евӗр кӗмсӗртетрӗ.
Она шла стеной, как ливень, поглощая свет и звеня, как гром меж скал.

XV // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Хура инҫет ҫывӑхах ҫитсе тӑнӑ, вӑл чул тусем хыҫӗнчех.
И черная даль была близка, стояла за скалами рядом.

Ан тив, ҫил-тӑвӑл унӑн куҫӗсене юр тултартӑр, катока та, чӑрӑш лӑссисен ярӑмне те хӗвсе кайтӑр, юханшывне те йӑлтах, тусем таранах, шӑлса ларттӑр.
И пусть буран засыплет ей глаза, засыплет и каток, и гирлянды из еловых веток, до самых гор пусть он покроет всю реку снегом.

Хуп-хура та сӑрт пек капмарскер, пурпӗр ку юханшывшӑн пӗчӗккӗ пек туйӑнать вӑл, унӑн хӑватлӑ сасси тусем ҫинчи кедрсене ҫил-тӑвӑл пек чӗтретет пулин те, хӑй вӑл кас-кас палӑрми пулать.
Черный, кряжистый, точно скала, он все же казался малым для этой реки, терялся в ее светлой равнине, хотя рев его, подобно урагану, сотрясал кедры на горах.

IV // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Сывлӑш ҫутӑ-ха, тусем хушшине хӗсӗннӗ пысӑк пӗлӗт, анакан хӗвелӗн ҫутипе кӗренленнӗскер, тӳремлӗх пек курӑнать.
Воздух был еще светел, и небо, стесненное горами, казалось среди них равниной, чуть озаренной закатом.

I // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Ҫиҫӗм ҫиҫсе илнӗ вӑхӑтра хамӑр умра сарлака тӳрӗ юханшыв выртнине куратпӑр, икӗ енче — хысаклӑ чул тусем.
Когда вспыхивала молния, нам видна была широкая прямая река впереди и высокие скалистые утесы по обеим ее сторонам.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Вуннӑмӗшӗнче те, вунпӗрмӗшӗнче те, вуниккӗмӗшӗнче те, вунвиҫҫӗмӗшӗнче те эпир тусем ҫинчи вӑрмансене тӑшманран тасатса ҫӳрерӗмӗр.
Десятого, и одиннадцатого, и двенадцатого, и тринадцатого мая мы прочесывали горные леса.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

— Тусем ҫине!..
— В горы!..

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика