Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тавӑрса (тĕпĕ: тавӑр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Хӑҫан та пулин вӑл ӑна кунта хисеп кӑтартнине тавӑрса ҫитерӗ-ши, пулмӗ-ши ун пек вӑхӑт, вӑл хӑй те ҫавна халь тӳррӗн калаймасть.

Сумеет ли Тимрук когда-нибудь отблагодарить его за оказанную ему сегодня помощь?..

X. Янташ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Хуҫине тав сӑмахӗ те ҫитмӗ, хӑналаннине тавӑрса та пӗтерес ҫук…

Слов недостанет, чтоб хозяина за все отблагодарить…

V. Ӑшаланӑ ӑсан хака ларать // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Мӗншӗн… — ниҫтан тавӑрса калаймасӑр аптраса тӑчӗ ашшӗ.

— Почему… — замялся Шерккей, не находя оправдания своим словам.

IV. «Харам пыр» // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Шерккее хирӗҫ сӑмах тавӑрса каланӑ пек, пӑлтӑрта йӗтӗр пек мӑнтӑр хура кушак, хӑйне кӗтмен ҫӗртен чӑрмантарнӑшӑн кӑмӑлсӑрланса, алӑк патӗнчен васкамасӑр йӑпшӑнса иртрӗ, хулӑн сасӑпа вӑрӑммӑн макӑрса илчӗ, хунар пек йӑлтӑркка куҫпа Шерккее асӑрхаса пӑхрӗ, унтан, тепӗр кӗтесри пуш ещӗксем хушшине кӗрсе, куҫран ҫухалчӗ.

Будто в ответ на мысли Шерккея мимо него неторопливо прошла черная, округлая и длинная, как скалка, кошка; потревоженная неожиданным гостем, она недовольно мяукнула, обдала Шерккея недобрым блеском желтых глаз-фонарей и скрылась за ящиками.

III. Ют хӳте ӑшӑтас ҫук // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Кӗнеке тавӑрса паманни укҫа парӑмӗпе пӗрех, кӗнеке вӑл ҫав укҫах, анчах кӗнеке тусӗсемшӗн ҫав кӗнеке укҫаран темиҫе хут хаклӑрах.

Это хуже, чем не вернуть денежный долг, т. к. книга — это те же деньги, помноженные на нечто неизмеримо большее, особенно для книголюба.

Выставкӑра, музейре, библиотекӑра // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Хӑшпӗр ҫынсем ҫын кӗнекине тавӑрса памасан та юрать, ку темех мар, теҫҫӗ.

Есть люди, которые «зачитывают» чужие книги, считая, что это не грех, а ведь, если вдуматься, присвоить чужую книгу.

Выставкӑра, музейре, библиотекӑра // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Эпӗ ӑна хирӗҫ темӗн тавӑрса каласшӑнччӗ, анчах вӑл татах татӑклӑн та йӑвашшӑн калама пуҫларӗ:

Я хотела что-то ответить, но она снова заговорила, просто и деловито:

Уйрӑлу // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Анчах хирӗҫ тавӑрса каламаллаччӗ, мӗншӗн тесен савӑнӑҫлӑ Зоя мана куҫран пӑхса мӗн те пулин каласса кӗтет.

А надо было ответить, Зоя смотрела мне в лицо блестящими, радостными и ожидающими глазами.

Уйрӑлу // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Зоя хирӗҫ тавӑрса каласшӑнччӗ, анчах кукамӑшӗ вӑл калас сӑмахсене маларах каласа ӗлкӗрчӗ:

Зоя хотела ответить, но бабушка опередила ее:

«Шурӑ патак» // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Судьяна тӑшман сисиччен тавӑрса пама пултарсан, команда икӗ очко выляса илет.

Если удастся передать палочку судье незаметно, команда получает два очка.

«Шурӑ патак» // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Анчах патака хӑвӑн тӑшманусем курман чухне тавӑрса парас пулать.

Но сделать это надо было хитро, незаметно, чтобы не увидел противник.

«Шурӑ патак» // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Тупаканнин ӑна ҫийӗнчех судьяна тавӑрса памалла.

Кто найдет, сразу бежит отдавать судье.

«Шурӑ патак» // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Йӑлӑнса каланӑ сӑмахӑмӑра, тархасшӑн, ан пӳлсем, лапкӑ хумупа илтсе, шӑнкӑр чӗлхӳпе тавӑрса каласамччӗ пире, хисеплесе килнӗ тарҫусене.

Не перечь ты нашему слову, молим тебя, умоляем, а послушай нас своею ласковой волной да скажи нам, почитающим тебя рабам твоим, своим звонким языком.

XXXI. Йӗпетнӗ ҫул // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Лешсем ӑна пӗр сӑмах та тавӑрса каламарӗҫ.

Никто ему не ответил.

XXXI. Йӗпетнӗ ҫул // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ҫывӑрсах кайнӑ мар-и эпӗ? — хӑйне кам та пулин тавӑрса калассӑн пӑхрӗ вӑл Кантюка.

Заснул я, что ли? — будто не веря себе, удивился Шингель.

XXX. Ҫураҫу // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

«Епле апла?.. Епле апла?..» — хӑй ӑшӗнче ҫине-ҫине ыйтрӗ вӑл, анчах путлӗн нимӗн те тавӑрса калаймарӗ.

«Как же так? Как же так?» — повторял он про себя, но ничего путного в голове его не родилось.

XXVIII. Таптанми йӗр // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ӑна никам та тавӑрса калакан пулмарӗ.

Ей никто не ответил.

XXIV. Ашшӗпе хӗрӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Селиме, ҫаннисене тавӑрса, ал тунинчи юнлӑ суранне кӑтартрӗ.

— Селиме завернула рукав платья, и Шерккей увидел на запястьях дочери кровавые рубцы.

XXIV. Ашшӗпе хӗрӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ҫаплах тавӑрса калани ашшӗне тӗлӗнтерчӗ те ҫиллентерчӗ те, — ҫӗркаҫ Элентей ӑна икӗ хутчен ҫупса ячӗ: пичӗ-куҫӗ халь те пӗҫерсе тӑрать.

Дерзость сына и удивила, и разозлила отца, он вспомнил две оплеухи, которые отвесил ему Элендей.

XXII. Амӑшӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Алиме, сӑмах тавӑрса калас вырӑнне, сӗтел варринчи ҫавра ҫӑкӑра ҫӗклесе чуптурӗ.

Алиме вместо ответа схватила со стола непочатый калач и поцеловала.

XXI. Вӑхӑтсӑр татӑлнӑ юрӑ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех