Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

пӗтнӗ (тĕпĕ: пӗт) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Пӗтӗмпех пӗтнӗ, — ахрӑм пек хуравларӗ хӗрарӑм.

— Все кончено, — как эхо, отозвалась женщина.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 291–297 с.

— Эппин, пирӗн хушӑмӑрта пӗтӗмпех пӗтнӗ?

— Итак, между нами все кончено?

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 291–297 с.

Акӑ сире виҫ ҫӗр — ӗҫӗ те пӗтнӗ!

Берите триста, и дело кончено!

Вӑрӑ вӑрманта // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 243–251 с.

Эпӗ выҫӑхса ҫитрӗм, хӑрама пуҫларӑм; манӑн урасем ывӑннӑ тата аманса пӗтнӗ.

Я изголодалась и напугалась; ноги мои устали и изранены.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 216–225 с.

Чирлӗскере пӑхса ывӑннӑран тарҫисем туха-туха кайса пӗтнӗ.

Его прислуга ушла, тяготясь жить с больным.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 216–225 с.

Тӑваттӑмӗш кун акӑ мӗнпе палӑрса юлчӗ: эпӗ авӑнса-шӑтса пӗтнӗ рыцарь шлемне тупрӑм, маларах кайсан вара тискер кайӑксен сукмакӗ анлӑланнӑ ҫӗрте курӑкпа витӗннӗ йывӑҫ хӗрес куртӑм.

Четвертый день ознаменовался тем, что я поднял искалеченный рыцарский шлем, а подальше, на расширении звериной тропы, встретил заросший травой деревянный крест.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 174–191 с.

Ҫапла пӗр кунхине, сывлӑш хусханусӑрлӑхӗпе тата вӗрипе вӑй-халӗ пӗтнӗ шӑрӑх кун, Эсборн — вилме кайнӑн Алиса Ренгольд пурӑнакан ҫурт еннелле ҫул тытрӗ.

И в один день, в жаркий, изнемогающий от жары и неподвижности воздуха день, он поехал, как на казнь, к дому, где жила Алиса Ренгольд.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 153–160 с.

Кист теветкеллӗ шанӑҫ пӗтнӗ чухнехилле сикнин тӳпинче Род ӑшӗнче, каҫакана пӗтӗм чун-чӗрин хавалӗпе пулӑшас пек, вӑйӑмлӑн «Ух-х!» тени те пулчех-тӗр.

В зените этого отчаянного прыжка Род сделал внутреннее усилие, как бы помогая прыгнувшему всем своим существом.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 141–146 с.

Пӗтӗм вӑйран карӑннипе алли-урин ӳчӗ хӑйпӑнса-ҫурӑлса пӗтнӗ; ӑш-чикӗпе мӑйӗн юн тымарӗсем татӑлнӑ.

От непосильного напряжения у него лопнула на руках и ногах кожа; лопнули жилы шеи и внутренностей.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 119–131 с.

Илемлӗ-паха виҫӗ натура — пӗтнӗ виҫӗ чун; тавлашса тӑмӑпӑр — талантлӑ, анчах тӗшше туйма пӑрахнӑскерсем.

три художественные натуры, — три погибшие души, несомненно талантливые, но переставшие видеть зерно.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 98–108 с.

Унӑн арҫын туйӑмӗ — «хӗр ачасем» тӗлӗшпе йӗрӗнӳ ҫӑл куҫӗ, — сӑмсинчен чӑмӑр лекнӗрен тӗшӗрӗлсе ӳксе пӗтнӗ.

Его мужское чувство, источник презрения к «девчонкам», было опрокинуто и уничтожено ударом кулака в нос.

Хушу — ҫар валли // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 81–84 с.

Вӑл тӑнне ҫухатрӗ; тӑна кӗрсен кӗретех туйрӗ: малтанхи пурнӑҫ пӗтнӗ, тӗлӗнмелле темӗн ҫӗнни пуҫланнӑ.

Она лишилась сознания, а очнувшись, почувствовала, что прежней жизни конец. Началось нечто изумительно новое.

Йӑр-йӑр // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 10–14 с.

Чӑн та, тытса пӑрахасси ватлӑх еннелле пӗтнӗ, моряк пулас тени халӗ кӑмӑл екки кӑна ӗнтӗ.

Припадки к старости хотя исчезли, но моряком он остался только в воображении.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 405–414 с.

Ӑна пӗр михӗ сухари, ӗҫмелли пӗр пичке шыв пачӗҫ, шлюпкӑпа тинӗсе антарчӗҫ; анчах ҫакӑншӑнах тӑвӑл, паллах, чарӑнмарӗ, пач урӑхла — тата пилӗк кун тӑсӑлчӗ, ҫакӑн хыҫҫӑн ҫурма арканчӑк мачтисемпе ытти хатӗр-хӗтӗрӗ хуҫӑлса пӗтнӗ «Ӗнче» Мейч утравӗ ҫывӑхӗнчи риф ҫине кӑларса печӗ.

Ему дали мешок сухарей, бочонок пресной воды и спустили на шлюпке в открытое море, но от этого буря, конечно, не прекратилась, а продолжалась еще пять дней, после чего наполовину разбитый, с оборванными снастями «Жемчуг» выбросило на рифы вблизи острова Мейч.

Тӑватӑ гинея // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 392–397 с.

Пӑхса ҫаврӑнсам — маччапа стенасем шӑтса-ҫӗрӗшсе пӗтнӗ.

Оглянись — дыры в потолке и стенах.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 371–376 с.

Вӑл хӑйне аса илӳпе тӗреклетрӗ; шанӑҫ пӗтнӗ кунсем Ашри вил тӑпринчен ҫӗкленсе Гнора хаяр вӑйӑ картипе ҫавӑрса хуптӗрлерӗҫ; тӗрӗслӗх ун енче.

Он укрепил себя воспоминаниями; бледные дни отчаяния, поднявшись из могилы Аша, грозным хороводом окружали Гнора; прав он.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

— Телейсӗрскерӗн кӑмӑла-мӗне хускатасси хухса пӗтнӗ, — ҫӑмӑлттайла каласа хучӗ Энниок.

— Несчастный отвык производить впечатление, — легкомысленно заявил Энниок.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Ут-пӗвӗ итлесшӗн мар, — пӗтӗмпех ҫапӑнса тата чӗркеленсе пӗтнӗ.

Тело отказалось работать, оно было разбито и исцарапано.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Унта пӗтӗмпех ӳксе пӗтнӗ.

Там все опрокинуто.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

«Паллах, — шухӑшне хуйхӑллӑн тӑсрӗ Дюк, — халӗ пурте ман ҫине пӗтнӗ ҫын ҫине пӑхнӑн пӑхаҫҫӗ.

«Разумеется, — горестно продолжал размышлять Дюк, — все смотрят теперь на меня, как на отпетого.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 187–210 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех