Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хӗвелпе (тĕпĕ: хӗвел) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Халӗ те акӑ, сарай тӑррине витсе пӗтерсен, вӑл ҫӗре анса яка хунӑ улӑм хӗвелпе йӑлтӑртатнине тахҫанччен савӑнса пӑхса тӑчӗ.

Вот и теперь, покончив с крышей, он слез на землю и долго стоял, любуясь тем, как поблескивает на солнце гладко причесанная солома.

VII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ун умӗнче хӗвелпе пиҫнӗ лавҫӑ-хӗр, полустанокран килнӗ чухне ҫул ҫинче курнӑ хӗр тӑрать.

перед ним была смуглолицая девушка, которую он встретил по дороге с полустанка.

VI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Вӑкӑрсем курӑк ҫисе ҫӳреҫҫӗ, лавҫӑ урапа айне сулхӑна бурка сарса ларчӗ, хӗвелпе пиҫсе хуралнӑ урисене тӑсрӗ, юбкине тирпейлерӗ.

Быки паслись, а возница разостлала в тени под бричкой бурку, села и оправила юбку на загорелых ногах.

I сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Сергей урапапа юнашар утса, ҫӗр ҫине йӑмӑх хӗрлӗ мӑкӑнь ҫеҫкисем ӳкнине курса пычӗ, темшӗн ӑна ҫак хура куҫлӑ хӗр ӑнсӑртран, ахаль тӗл пулнӑ хӗр пек туйӑнмарӗ, фронтра чухнех, тӑван тавралӑх, тӑван станица ҫинчен шухӑша каймассерен, ун умне хӗвелпе пиҫнӗ ҫакӑн пек ятсӑр хӗр тухса тӑнӑ, ӑна кӗтнӗ пек, ӑна юратнӑ пек туйӑннӑ, халӗ ӗнтӗ пулас арӑмӗ пек туйӑнчӗ…

Сергей шел рядом с бричкой, видел, как падали на землю ярко-красные лепестки, и ему казалось, что встреча с этой черноглазой девушкой вовсе не случайна, что еще там, на фронте, когда он мечтал о родном крае, в воображении его вставала именно такая смуглолицая безымянка, которая давно ждала его, тосковала по нем…

I сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Хӗр, хӑрах урипе урапа ӳречи ҫине тӑрса, аллинчи чӑпӑрккине сывлӑшра ҫавӑрса илчӗ те ун хӗвелпе хуралнӑ пичӗ сасартӑк савӑнӑҫлӑн ҫуталса кайрӗ.

Девушка поставила одну ногу на грядку, взмахнула кнутом, и смуглое ее лицо вдруг повеселело.

I сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Хӗр те ҫар ҫыннисене асӑрхарӗ, хӑвӑрт тӑрса, хӗвелпе пиҫнӗ урисене кӑшт анчах витекен юбкине юсарӗ, темле ун аллине вӑкӑр куҫӗ пысӑкӑш тӗкӗр пырса лекрӗ, пӗр самантрах вӑл хӑйӗн кӑштах ыйхӑллӑ куҫӗсене пӑхса илчӗ, хӑпартласа ҫыхнӑ тутӑрне куҫхаршисем тӗлӗнче юсарӗ те ҫамки ҫине, темле асӑрхаман пек, йӑмӑх хура ҫӳҫ пайӑркине кӑларса ячӗ.

Девушка тоже увидела военных — это было заметно уже по тому, как она быстро встала, оправила юбку, чуть прикрывавшую бронзовые колени, как затем в руке у нее каким-то чудом оказалось круглое зеркальце величиной с бычий глаз и как она в одну минуту успела увидеть в нем и свои черные немного сонные глаза, и поправить над бровями косынку, повязанную в виде шатра, и выпустить на лоб, как бы невзначай, непокорный завиток блестяще-черных волос.

I сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

— Епле апла? — ыйтрӗ Петро, кӗпине хывса хӗвелпе хӗрелсе кайнӑ мӑй сыппинчен аялалла шап-шур шуралса анакан ҫан-ҫурӑмне ҫарамаслантарса.

— Как оно? — спросил Петро, стягивая рубаху, обнажая белое тело с ровно надрезанной полосой загара на шее.

10 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Нумайранпа курмасӑр пурӑннӑ хушӑра унӑн пичӗ тӗлӗнмелле улшӑннӑ, хӗвелпе пиҫсе хӑмӑрланса кайнӑ, шурӑ тулӑ тӗслӗ мӑйӑхӗсене хачӑпа касса кӗскетнӗ, кӗмӗл евӗр куҫхаршийӗсене хӗвел ӗнтсе янӑ.

Странно измененное давностью последнего свидания, загорелое, с подрезанными усами пшеничного цвета и обожженными солнцем серебристыми бровями.

10 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Хӗвелпеле уйӑх ҫутӑ пулаҫҫӗ, ҫавнашкалах эпӗ те, туррӑн чури, хӗвелпе уйӑх ҫутипе ҫирӗплентӗм.

Солнце и месяц светлы бывают, так и я, раб Божий, ими укреплен.

6 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Хӗвелпе ӗнсе кайнӑ сӑрт тӳпине вахмистр, ун хыҫӗнчен казаксем пӗрерӗн-пӗрерӗн улӑхса тӑчӗҫ, тинкерсе пӑхма тытӑнчӗҫ.

Вахмистр, за ним казаки по одному въезжали на выжженную солнцем вершину, всматривались.

5 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Хӑй вӑл хӗвелпе пиҫсе кайнӑ аллисемпе ытам тулли шыв чечӗкӗсем тытнӑ та кӑкри ҫумне хӗстерсе пырать.

Загорелыми руками прижимала к груди ворох желтых водяных кувшинок.

2 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Сывлӑшпа, хӗвелпе ҫӗкленет ҫӗре таптаса лӳчӗркенӗ тырӑ туни; малтан авӑнать, вӑй ҫитейми йывӑр ҫӗклесе лутӑрканнӑ ҫын манерлӗн, унтан тӳрленет, пуҫне ҫӗклет, вара яланхи пекех ӑна кун ҫути ҫутатать, яланхи пекех хумхантарать шухӑ ҫил…

От росы, от солнца поднимается втолоченный в землю стебель; сначала гнется, как человек, надорвавшийся непосильной тяжестью, потом прямится, поднимает голову, и так же светит ему день, и тот же качает ветер…

20 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ҫурӑмӗ ҫинче, хул калакки айӗнче, халь кӑна чӗрӗлсе кайнӑ хура кӗпе лӑстӑкӗ лӑстӑртатать, ун айӗнчен хӗвелпе саралнӑ ӳт лаптӑкӗ виҫкӗтеслӗн курӑнать.

На спине его, возле лопатки, трепыхался клочок свежепорванной грязной рубахи, желтел смуглый треугольник оголенного тела.

16 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Хӗвелпе хӑмӑрланнӑ пӳрнисемпе саппун хуртине хыпашлакаласа, алӑкран хӑюсӑррӑн Наталья кӗрсе тӑчӗ.

В дверях несмело стала невеста, смуглыми пальцами суетливо перебирая оборку фартука.

15 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Унӑн хӗвелпе пиҫсе хӑмӑрланнӑ савӑнӑҫлӑ пичӗ, ик куҫ хушшипе куктӗррипе чӑпарланнӑскер, ак ҫапла каланӑннах туйӑнать: «Мана паян савӑнӑҫлӑ та ырӑ, мӗншӗн тесен пӗр лӑстӑк пӗлӗтсӗр тӳпепе сенкерленекен кун та савӑнӑҫлӑ, ырӑ; мӗншӗн тесен манӑн чунӑмра та ҫакӑн пекех сенкер шӑплӑхпа тасалӑх; мана питӗ савӑк, урӑх мана нимӗн те кирлӗ мар».

Лицо ее, веселое, тронутое загаром и у переносицы веснушками, словно говорило: «Мне весело и хорошо оттого, что день, подсиненный безоблачным небом, тоже весел и хорош; оттого, что на душе вот такой же синий покой и чистота. Мне радостно, и больше я ничего не хочу».

9 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Унтан вӑл арӑмне васкамасӑр, кил хуҫи пек, чуптуса илчӗ, аллине нумайччен унӑн хулпуҫҫийӗ ҫинче тытса тӑчӗ: хӗвелпе тата ӗҫпе пиҫнӗ алӑ Аксинйӑн шурӑ кофти ҫинче кӑмрӑк пек хура курӑнать.

Он не спеша, по-хозяйски, поцеловал жену и долго не снимал руки с ее плеча, сожженная загаром и работой рука угольно чернела на белой Аксиньиной кофточке.

3 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Днепр варрине пӑхма хӑяймаҫҫӗ вӗсем: хӗвелпе кӑвак тӳпесӗр пуҫне никам та пӑхмасть унта; сайра кайӑк вӗҫсе ҫитме пултарать Днепр варрине.

В середину же Днепра они не смеют глянуть: никто, кроме солнца и голубого неба, не глядит в него; редкая птица долетит до середины Днепра.

X // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Ҫак тӗксӗмрех хӑмӑр сӑхман, эхер те ун ҫумне перӗнес-тӑвас пулсан, вӑл тусан пулса вӗҫессӗн туйӑнать; хулпуҫҫийӗсем ҫине усӑна-усӑна аннӑ вӑрӑм та хура ҫӳҫӗсем, хӗвелпе пиҫсе тӗксӗмленнӗ ҫара урисем ҫине тӑхӑнса янӑ пушмакӗсем, — ҫаксем пурте унпа нихҫан уйрӑлми пӗтӗҫсе кайнӑн туйӑнаҫҫӗ, ҫаплипех ҫуралнӑ тейӗн ӑна.

Этот темно-коричневый кафтан, прикосновение к которому, казалось, превратило бы его в пыль; длинные, валившиеся по плечам охлопьями черные волосы; башмаки, надетые на босые загорелые ноги, — все это, казалось, приросло к нему и составляло его природу.

V // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

«Мӗн пирки хуйӑха ӳкрӗн, Грицько? — кӑшкӑрса илчӗ хӗвелпе пиҫсе тӗксӗмленнӗ сӑн-питлӗ вӑрӑм цыган, пирӗн йӗкӗте хулпуҫҫийӗнчен хаплаттарса.

— О чем загорюнился, Грицько? — вскричал высокий загоревший цыган, ударив по плечу нашего парубка.

V // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Чипер хӗр, паллах ӗнтӗ, унӑн хӗвелпе пиҫсе тӗксӗмленнӗ сӑн-питне асӑрхамасӑр иртме пултарайман.

Красавица не могла не заметить его загоревшего, но исполненного приятности лица

I // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех