Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

каснӑ (тĕпĕ: кас) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Пӗр канашлура карапсем тӑвакан заводра металлсене каснӑ чух газпа усӑ курасси ҫинчен сӑмах пынӑ.

На одном ответственном совещании говорили о применении газовой резки на судостроительном заводе.

Ҫирӗм пиллӗкмӗш пай // Галина Матвеева. Яновская, Жозефина Исаковна. Карап ӑсти: повесть; вырӑсларан Г. Матвеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2012. — 205 с.

Симӗс пурҫӑн абажур пурччӗ, ун ҫумне Иван Иваныч хулӑн хутран ӑста тӗрлесе каснӑ шуйттан ҫурисене тире-тире лартнӑччӗ — ҫав абажур сӗтел тӗлӗнчех ҫакӑнса тӑратчӗ, Катьӑпа иксӗмӗре ҫав асран кайми каҫхине мӗн курни халӗ те куҫ умӗнче ункӑн-ункӑн курӑннӑ пек симӗс абажурӑн хӗрри палӑрнӑ евӗрлӗ, хамӑра мӗн тарӑхтарнӑ та мӗн тертлентернӗ, ҫавсем пурте инҫетри тӗттӗм кӗтессене кӗрсе пытанаҫҫӗ.

Зелёный шёлковый абажур, к которому были приколоты чёртики, искусно вырезанные Иваном Иванычем из плотной бумаги, висел над этим столом. И всё, что радовало нас с Катей в ту памятную зиму, рисуется мне в светлом кругу, очерченном границами зелёного абажура, и всё, что заботило и огорчало, прячется в далёких, тёмных углах.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Арҫын ачанни пек каснӑ ҫӳҫлӗ Мотя пахчари ҫимӗҫсене шӑварать, йывӑр лейкине вӑл икӗ аллипе тытса хырӑмӗ ҫумне хӗстернӗ.

Мотя с волосами, как у мальчика, поливала огород, обеими руками прижимая к животу большую лейку.

XLIII. Парус // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Пӳрнескине каснӑ ҫип перчетке тӑхӑннӑскер, вӑл аллипе яка чул тытса пырать.

Ее рука в нитяных перчатках с отрезанными пальцами крепко держала увесистый голыш.

XXXIX. Аркату // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Пӗр самантлӑха унӑн ыратнипе тискерленнӗ, чалӑшшӑн каснӑ сухаллӑ пичӗ курӑнчӗ.

На один миг мелькнуло его искаженное болью лицо с косо подрубленными бачками.

XXXVIII. Боевиксен штабӗ // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Унӑн извеҫпе шуралнӑ пӗчӗк сӑмсаллӑ, хӗрсе кайнӑ йӑваш пичӗ ҫинче вӗҫкӗн каснӑ майӑхӗсем питех килӗшмеҫҫӗ те.

Его франтоватые усики и бородка совершенно не соответствовали воспаленному простому, курносому лицу, осыпанному известкой.

XXXVIII. Боевиксен штабӗ // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Шыва путнӑ чухне те вӑл, пӳрни вӗҫӗсем курӑнми пуличченех, пӳрнисемпе хачӑпа каснӑ пек туса кӑтартнӑ, тет.

Уже утопая, он продолжал показывать пальцами над водой, что стрижено.

XXVIII. Кутӑн аппа // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Арҫынни тӗрӗс мар ҫӗртенех «каснӑ» тесе ҫав тери хытӑ тавлашнӑ, ҫавӑнпа та ӑна ҫилленсе кайнӑ арӑмӗ шыва пӑрахнӑ.

Мужчина против всякой очевидности кричал «стрижено» до тех пор, пока разъяренная жена не кинула его в речку.

XXVIII. Кутӑн аппа // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Вӑл арӑмӗпе вулӑс писарӗ сухалне е хырнӑ, е каснӑ тесе тавлашнӑ.

Он поспорил с женой: стрижена или брита борода у волостного писаря.

XXVIII. Кутӑн аппа // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

— Эпӗ ӑна — хырнӑ тетӗп, вӑл мана — каснӑ, тет.

— Я ему — брито, а он мне — стрижено.

XXVIII. Кутӑн аппа // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Мотя ӑна хӑйӗн кровачӗ ҫине вырттарнӑ тирпейлӗ пуканисене, пӗчӗк плитана тата ашшӗ шӑвӑҫ таткисенчен туса панӑ каструлькисене кӑтартма пуҫласан, каструлькисем Петя кӑмӑлне питех те килчӗҫ пулсан та, вӑл шӑл витӗр йерӗннӗ пек сурчӗ те мӑшкӑлласа кулса: — Мотька, сан ҫӳҫне мӗншӗн каснӑ? — тесе ыйтрӗ .

Едва Мотя вежливо стала ему показывать своих кукол, аккуратно уложенных по кроваткам, и маленькую плиту с всамделишными, но только маленькими кастрюльками, сделанными отцом из обрезков цинка — что, если правду сказать, Пете ужасно понравилось, — как мальчик презрительно сплюнул сквозь зубы и, оскорбительно хихикая, спросил: — Мотька, чего ты такая стриженая?

XXIV. Юрату // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Терентий хӗрачана хулпуҫҫинчен ачашларӗ, унӑн кӗске каснӑ ҫӳҫӗ ҫинчи пӗрмеллӗ калпакне тӳрлетрӗ те:

Терентий погладил дочку по плечику, поправил на ее стриженной под нуль голове беленький чепчик с оборочкой и сказал:

XXIII. Гаврик пичче // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Вӑл пысӑк хачӑ хулӑн цинка, хута каснӑ пекех, каснине куҫне илмесӗр пӑхса тӑрать.

Он не отрываясь следил за движением громадных ножниц, режущих толстый цинк, как бумагу.

XXIII. Гаврик пичче // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Тусанлӑ сывлӑш вӑл пайӑркапа, ҫӳлтен аялалла пӑчӑкӑпа каснӑ пекех, икӗ пая уйӑрӑлать.

Пыльный воздух был как бы косо распилен сверху донизу на две части.

XX. Ирхине // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Вӑл ҫӳҫне чалӑш каснӑ, кукӑр ураллӑ, кӗпи витӗр ҫӑмлӑ кӑкӑрӗ курӑнакан ҫынна, ытти ачасем пекех, питӗ юратнӑ.

Он, как и все другие дети, почему-то очень любил этого человека с косо подрезанными бачками, с кривыми, как у таксы, ногами, с волосатой грудью, просвечивавшей сквозь сетчатый тельник густой татуировкой.

XVII. Тир хуҫи // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Эсӗ манӑн тикӗслесе каснӑ, изумруд чулӗ пек симӗс газонсем тӑрӑх, унта ҫӳреме чараҫҫӗ пулсан та, ҫӳреме юрататтӑн!

Ты так любил ходить по моим великолепно выстриженным изумрудным газонам, хотя это строжайше воспрещалось!

VIII. «Ҫын шыва сикрӗ!» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Унӑн ҫаврака, ҫӳҫне кӗске каснӑ пуҫӗ ҫинче пиртен ҫӗленӗ тӳмеллӗ ҫӗнӗ картуз, ун пек картузсене мастерсем праҫниксенче тӑхӑнаҫҫӗ.

На его круглой, ежом стриженной большой голове неловко сидел новенький люстриновый картузик с пуговкой, вроде тех, какие носят мастеровые в праздник.

V. Таркӑн // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Шӗлепки айӗнчен ҫамки ҫине илемлӗ каснӑ ҫӳҫ пайӑрки ӳсӑнса тӑнӑ.

На лобик спускалась из-под шляпки аккуратно подстриженная челка.

III. Ҫеҫенхирте // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ӑҫта кӑна пӑхатӑн, пур ҫӗрте те йывӑҫ ҫине йывӑҫ тултарнӑ, патмар николаевски ҫуртсенче халӗ госпитальсемпе шкулсем вырнаҫнӑ, ҫав ҫуртсене тӑрӑх тӑвӑр йывӑҫ кӗперсем пур, урама та йывӑҫпа сарса тухнӑ, шыв хӗрринче вара темӗн чухлӗ тин каснӑ хӑма купала-купала хунӑ.

Куда ни взглянешь, везде было дерево и дерево: узкие деревянные мостки вдоль приземистых николаевских зданий, в которых были разбиты теперь госпитали и школы, деревянные мостовые, а на берегах целые фантастические здания из штабелей свежераспиленных досок.

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Сӗтелсем ҫине ҫитӗсем витнӗччӗ, ҫӳлӗксене чӗнтӗрлесе каснӑ хутпа ҫыпӑҫтарнӑччӗ.

Стол покрыт скатертью, белая, вырезанная узорами бумага висела на полках.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех