Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫити (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Селимен шуралнӑ йӗпе ҫӳҫӗ ҫамки ҫине пайӑркан-пайӑркан ҫыпӑҫнӑ, урайне ҫити усӑнса аннӑ.

Седые мокрые пряди Селиме прилипли ко лбу, некоторые опустились до самого пола.

XXVI. Пӳкле вилӗм // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ял ҫамрӑкӗсем паҫӑрах вӑййа тухнӑ, вӗсем сӑвӑ калани таҫта ҫити илтӗнет.

Молодежь все еще водит хоровод, с луга доносятся песни, шутки, частушки.

XXV. Ҫӗр варринчи шуйхану // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Шӑлӗпе шӑмма ҫити витернӗ, тет.

До самой кости, говорит, прокусила.

XXI. Вӑхӑтсӑр татӑлнӑ юрӑ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Вӑрӑм-вӑрӑм мӗлкесем урайӗнчен пуҫласа маччана ҫити тӑсӑлаҫҫӗ.

Длинные тени от лампы начинаются на полу и упираются в потолок.

XIX. Каҫхи сасӑ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ҫынсем пурте вӑл каланӑ еннелле пӑрӑнса тӑчӗҫ; каснӑ йывӑҫ васкамасӑр ытти йывӑҫ хушшипе ҫӗрелле тӳнчӗ, ун сасси вӑрмана таҫта ҫити янӑратрӗ.

Люди перебежали в сторону, куда он указал; спиленная сосна медленно прошла меж деревьев и гулко ухнула на землю.

XVIII. Харсӑр алӑсем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Сантӑр тилянккӑ ӑҫтан пуҫланнине кайса пӑхрӗ, хӗрринчи йывӑҫа пуртӑ сӑмсипе паллӑ туса хӑварчӗ, унтан ирӗкрех вырӑналла иртрӗ те, пӗр яхта йывӑҫне, ҫӳлтен аяла ҫити пӑхса, чылайччен тинкерсе тӑчӗ.

Сандор отметил зарубкой дерево, где начиналась делянка, потом вышел на более просторное место, оглядел снизу доверху одну из сосен.

XVIII. Харсӑр алӑсем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Шаларах кайнӑҫемӗн чӑтлӑх пуҫланать, чӑрӑшпа яхта хушшинче чечен хурӑн курӑнать, вӑл шурӑ шупӑрне ури тупанне ҫити пӗрсе лартнӑ сарпике пек, лӑпкӑ ҫил унӑн ешӗл ҫӳҫне васкамасӑр турать.

Глубже начинается чащоба, где меж соснами и елями изредка промелькнет береза, одетая, будто девушка, в длинный белый шубыр; ласковый ветерок нежно перебирает ее зеленые пряди.

XVIII. Харсӑр алӑсем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Эс курман-ха вӗсене, хам тӗрлерӗм, яраписем урайне ҫити усӑнса анаҫҫӗ.

Ты их еще не видел, я сама вышивала, кисти у них до самого пола спускаются.

XVII. Тунсӑхланӑ ҫуртра // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Тухтара чи малтанхи хут курнӑ пек уринчен пуҫласа пуҫ тӳпине ҫити пӑхрӗ, унтан икӗ чӑмӑрне ҫӳлелле ҫӗклерӗ те: — Тух-хса-тухса кай ман ҫуртӑмран, кӗлӗмҫӗ, хӑртӑк, саплӑк!.. — сурчӑкне сирпӗтсе кӑшкӑрашрӗ вӑл.

Оглядел Тухтара с головы до ног, будто впервые его видел, и, подняв кверху сжатые кулаки, завопил истошным голосом: — Во-он из моего дома! Во-он, попрошайка, босяк, заплатник! — слюни так и летели вокруг.

XVI. Пӗртӑвансем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Вон, ял курӑнать, — Куршанкӑ еннелле тӑсрӗ вӑл татӑк пӳрнеллӗ аллине, — ҫавӑнта ҫити пулать ун сарлакӑш…

Во-о-он деревню видишь? — Миша указал в сторону Коршанги, — вот как раз отсюда до нее и будет ширина Волги.

XIII. Тимӗр хӗрсе шӑранать // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Каҫхи лӑпланнӑ ҫантӑлӑкра кулли таҫта ҫити ян каять.

В ночной тишине неурочный смех звучал раскатами грома.

XI. «Шерккейӗн те ӑс ҫук мар» // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Пурнӑҫ майне кӳрес тесен, пӗр сум ҫумне тепӗрне хушмалла, пӗр пӗрчӗрен ҫӗр пӗрче ҫити ӗрчетме пӗлмелле, тӗпренчӗк те сая ан кайтӑр.

Ведь хочешь сытно жить, к богатству надо множить богатство, из одного зерна надо уметь делать сто и даже мусор пускать в дело.

XI. «Шерккейӗн те ӑс ҫук мар» // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Такмакӗ пысӑк: «Пӗр чикен сӑвап, виҫ чикен сӑвап», — тесе тӑххӑра ҫити ытӑ хисеплесе каять те унтан ҫапла майпах кутӑнла хисеплесе килет, кайран: «Пӗр чикен сӑвӑп — пӗртте ан пултӑр», — тесе пӗтерет.

— О-о, он очень длинный, надо сначала с одного до девяти раз сказать: «Один синеголовник люблю, два синеголовника люблю…» и так до девяти, а потом — обратно от девяти до одного так же.

Х. Чӗре сасси // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Пуҫ тӳпинчен пуҫласа ура тупанне ҫити чаплӑ тумлантармалла!

Вы должы одеть победителя всего, с ног до головы!

VIII. Кӗрекеҫра // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Пӑлтӑрӑн пӗр енче вӗҫе-вӗҫӗн тенӗ пек темиҫе алӑк — чӑлансем ӗнтӗ, кӗтесре маччана ҫити улӑхмалли ҫавра пусма пур, тул енчен ӑна хӑмапа чалӑшшӑн ҫапса витнӗ.

С одной стороны сеней Шерккей увидел множество дверей — это были, наверно, чуланы, а в углу на чердак вела винтовая лестница, обитая снаружи косыми дощечками.

VI. Кантюк кӗреки // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Ан хӑра тетӗп-ҫке сана, эп вӗсене таҫта ҫити хӑваласа ятӑм.

— Говорю же тебе, не бойся — ушли, я их прогнал бог знает куда!

IV. Ҫӑлӑнӑҫ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Шурута ниҫтан пӗтерме ҫук, тымарӗ татӑлать те юлать; йытпырши те ҫавах — таҫта ҫити тӑсӑлать.

Ох уж этот пырей, никак с ним не справиться: обрывается его длинный корень, и все тут; и вьюнок ему под стать — тянется, как веревка, бог знает докуда.

III. Инкекпе куҫа-куҫӑн // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Лерелле, Макка лупашкинчен пуҫласа Тарӑнвар ҫырмине ҫити, ыраш пусси сарӑлать.

За оврагом раскинулось ржаное поле.

III. Инкекпе куҫа-куҫӑн // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ҫынни тӗреклӗ те патвар, утнӑ май шултӑран яра-яра пусать; выртма карттуспа хӑй, шурӑ кӗпи ҫаннине чавса таран тавӑрнӑ, пуртенккине чӗркуҫҫине ҫити чӗркенӗ.

Это был рослый и крепкий мужик, широко и мерно откладывающий шаги, на голове его сидел простецкий картуз; рукава белой полотняной рубахи закатаны по локоть; ноги, несмотря на жару, до колен обмотаны портянками.

II. Кӗтмен парне // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

«Кашан килет кашлатса, Кашан туртать вашлатса…» — тесе, такмак каласа, ӑна ял хӗрринчи васана ҫити туртса каяҫҫӗ.

Громко над самым ухом спящего грянут частушку-дразнилку: Идет чудище с шумом, Тащит чудище шубу… а потом подхватят за руки, за ноги да и отнесут бедолагу чуть ли не до самой деревни.

II. Кӗтмен парне // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех