Шырав

Шырав ĕçĕ:

пӗчӗкҫӗ сăмах пирĕн базăра пур.

пӗчӗкҫӗ (тĕпĕ: пӗчӗкҫӗ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Пурҫӑн хурчӗ ҫӑмартисем чи пӗчӗкҫӗ йӗп ҫӑртинчен те вакрах.
Они меньше самой маленькой булавочной головки.

Пурҫӑн хурчӗ // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Вӑл урамра пӗр пӗчӗкҫӗ йытӑ тытнӑ та тискер кайӑксене кӑтартакан ҫӗре илсе кӗнӗ.
Он ухватил на улице собачонку и принёс её в зверинец.

Арӑсланпа йытӑ // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Пӗр енчен шуса пычӗ пӗчӗкҫӗ катер.
Подплыл катерок с одного бочка̀.

Сифилис // Аркадий Ӗҫхӗл. Маяковский В.В. Пӗтӗм сасӑпа: сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 158 с. — 134–142 с.

Ун пек чухне ишӗлсе аннӑ ҫурт-йӗрсем, тӗттӗмри хула, ҫынсен аллинче мӗлтлетекен пӗчӗкҫӗ хунарсем уншӑн халапри пек анчах туйӑннӑ.
Развороченные дома, темный город, мелькающие в руках людей маленькие фонарики — все ей казалось невесомым, несуществующим, небывалым.

6. Хӗр // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Тихонов, Н. Совет ҫыннин сӑн-сӑпачӗ: Ленинград калавӗсем / Николай Тихонов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1942. — 54 с.

Тепӗр тесен, Сан-Фелисе асьендӑна кайнӑ чух пӗчӗкҫӗ ушкӑна кирлӗ апат-ҫимӗҫ анчах илмеллеччӗ, урӑхла каласан, пӗр вунӑ-вуникӗ купа.
Впрочем, позаботиться надо было только о продовольствии для маленькой группы на время пути до асьенды Сан-Фелисе, то есть всего на десять — двенадцать дней.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Дик Сэнд халь трисель те лартма пултараймарӗ, ҫак пӗчӗкҫӗ тӗреклӗ ҫирӗп пир татӑкӗ карапа тытса пырассине питех те ҫӑмӑллатнӑ пулӗччӗ.
Дик Сэнд не мог поставить даже трисель, этот маленький кусок прочной парусины, который так облегчил бы управление судном.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

— Анчах вӗсем ҫав тери пӗчӗкҫӗ, вӗсене тинӗс хурт-кӑпшанки теме те май пур.
— Но они такие крохотные, что их, пожалуй, можно назвать морскими насекомыми!

Улттӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

— Ҫук, Уэлдон миссис, — хуравларӗ Дик Сэнд, — пысӑк чӗрчунсем тӑранса пурӑнакан пӗчӗкҫӗ раксем хисепсӗр ӗрчесе кайни ӑна хӗрлӗн кӑтартать.
— Нет, миссис Уэлдон, — ответил Дик Сэнд, — эту окраску воде придают мириады крохотных рачков, которые обычно служат пищей крупным морским млекопитающим.

Яра куна хӑйӗн пӗчӗкҫӗ камбузӗнче, унӑн пысӑк пайне кухня плити йышӑнакан пӳлӗмре ирттерчӗ.
Весь день он обычно проводил в своем крохотном камбузе, большую часть которого занимала кухонная плита.

Иккӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Уэлдон миссисӑн карап хӳринчи пӗчӗкҫӗ каютӑна ҫырлахма тиврӗ.
Миссис Уэлдон должна была удовольствоваться крошечной каютой капитана Халла, расположенной на корме.

Сашӑна площадьри пӗчӗкҫӗ пахчана, хурама ҫывӑхне пытарчӗҫ.
Сашу похоронили у вяза, на площади в маленьком огороде.

Ҫирӗм саккӑрмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Тӗксӗмрех пӳртре, аран кӑна ҫунса ларакан пӗчӗкҫӗ лампа ҫутинче, ҫӗр питӗ кичем иртрӗ.
Тоскливо прошел вечер в полутемной избе, при тусклом, мерцавшем свете ночника.

Ҫирӗм пиллӗкмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Унпа юнашар пуҫне мулкач тирӗнчен ҫӗлетнӗ кӑвак ҫӗлӗк тӑхӑннӑ пӗчӗкҫӗ ача утса пырать.
Рядом с ней шел парнишка в серой заячьей шапке.

Пӗчӗкҫӗ те имшеркке, хура сухаллӑ староста, кӑшкӑрашма тата нумай калаҫма юратаканскер, килте пӗччен пулмарӗ.
Маленький, хрупкий, чернобородый староста, любивший кричать и много говорить, дома оказался не один.

Ҫирӗм тӑваттӑмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Ҫӑра ӳсекен хыр йывӑҫҫисен чӑтлӑхӗнче темӗнле кӑварпа ылтӑн тӗслӗ курӑнакан пӗчӗкҫӗ кайӑк хӗрсе кайсах янӑравлӑн таклаттарать, аялта сукмак тӑрӑх пыракан ҫынсем ҫине туратсемпе йӗкелсем тӑкать.
В зарослях густого ельника задорно цокали огненно-золотистые векши, роняя вниз на людей сучки и еловые шишки.

Акӑ вӗсен кил вырӑнӗ, чӗренче хӑмапа витнӗ пӗчӗкҫӗ сарай, крыжовник тӗмисем.
Вот и усадьба, маленький сарайчик под драночной крышей, кусты крыжовника.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Кӑмакари ҫулӑм йӑлтӑрккисем унӑн кӑвайт умӗнче хӗрелнӗ питне, кӑвак та пысӑк куҫӗсене, пӗчӗкҫӗ турпаллиллӗ тата кӑштах каҫӑртарах сӑмсине, илемлӗ тутисене самантлӑха ҫутатса кӑтартрӗҫ.
Отблески пламени осветили ее раскрасневшееся лицо, большие серые глаза, чуть вздернутый нос с черной родинкой, пухлые, яркие губы.

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Ҫӗрпӳртре тӗттӗм, мачча ҫумне ҫакнӑ пӗчӗкҫӗ лампа ҫути кӑшт кӑна мӑчлатса ҫунать.
Темно в землянке, только под потолком еще заметно чадит желтоватый огонек лампочки.

Пӗчӗкҫӗ чугун кӑмакара чӗрӗ вутӑ хуллен шатӑртатса ҫунать.
Звонко потрескивают горящие дрова в маленькой чугунной печке.

Йывӑҫсем чӗриклетнӗ тата ҫиелтен ҫӳхе пӑр витӗннӗ пӗчӗкҫӗ кӳлленчӗксемпе ҫулҫӑсем шӑтӑртатнӑ пирки ирхи ҫанталӑк темӗнле питӗ янӑравлӑ пек туйӑнать.
Звонкое от скрипа деревьев, от хруста скованных морозом лужиц и листьев.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика