Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

санран (тĕпĕ: эсӗ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Санран хӑрамалла-и, сан умран пӑрӑнса каймалла-и е санпа туслӑ пулма тӑрӑшмалла?

Бояться тебя надо, заискивать перед тобой или добиваться дружбы?

8 // Василий Алентей. Авдеенко А.С. Тисса хӗрринче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 196 с.

Ан вӗрилен, санран эпӗ самантрах сосиска тума пултаратӑп, — терӗ ҫав ҫынах чӑркӑшса та тарӑхтармалла, хӑй вара тата хытӑрах кулса ячӗ.

Ну, не волнуйся только, я из тебя котлету сделаю… — издевательски и вызывающе повторил арестант и еще громче засмеялся.

19 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Санран ыйтмаҫҫӗ!

— Я тебя не спрашиваю!

19 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Санран ыйтатӑп эпӗ: хӑйне ҫавӑн пек кам тытма пултартӑр?

Ты скажи, кто бы мог так держаться?

18 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

— Кала, санран ыйтаҫҫӗ вӗт!

— Казувай, кад ти викам!

14 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Санран эпӗ пӗртте тӗлӗнместӗп, — хуравларӗ Зухин, нар ҫине унпа юнашар ларнӑ май; вӑл епле ларни тухтӑр чирлӗ ҫын вырӑнӗ ҫине ларнине аса илтерчӗ, — эхер эсӗ экзамен тытма пынӑ пулсан, ку вара мана тӗлӗнтеретчӗ-тӗлӗнтеретчех, ҫапла, ҫапла.

— Ничего меня от тебя не удивило, — отвечал Зухин, усаживаясь подле него на нары, немножко с тем выражением, с каким доктор садится на постель больного, — меня бы удивило, коли бы ты на экзамены пришел, вот так-так.

ХLIV сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Эпӗ санран мӗн шухӑшлани, мӗншӗн кулянни ҫинчен нихҫан та ыйтса анӑратмастӑп-ҫке.

Я к тебе не пристаю с твоими чувствами и страданиями.

V сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Аннӳ санран пӗр япала кӑна ыйтать, — калатчӗ вӑл мана, — лайӑхрах вӗрен, яланах тӳрӗ кӑмӑллӑ пул, вара турӑ пӑрахмӗ сана!

Об одном тебя просит твоя маменька, — говорила она мне, — учись хорошенько и будь всегда честным человеком, бог не оставит тебя!

VIII сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Пӗлместӗп, килӗшӗн-ши эсӗ манпа, савнӑ тусӑм, анчах кирек епле пулсан та, санран тархасласа ыйтатӑп: ху мана юратнине хисепе хурса, эпӗ чӗре чухне те, эпӗ вилсен те (турӑ пире уйӑрма шут тытас-тӑк) — нихҫан та апла тумӑп, тесе сӑмах пар.

Не знаю, милый друг, согласишься ли ты со мною; но, во всяком случае, умоляю тебя, из любви ко мне, дать мне обещание, что, покуда я жива и после моей смерти, если богу угодно будет разлучить нас, этого никогда не будет.

XXV сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Эпӗ санран кукӑль илсе пама ыйтрӑм, — тепӗр хут каларӗ анне, аллине тӑсса.

— Я тебя просила передать мне пирожок, — повторила она, протягивая руку.

V сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Эпӗ аванах ӑнланатӑп, — ответлерӗ анне, — вӑл мана пӗр темле сунарҫӑ хӑйне юриех йытӑсемпе вӗслетни ҫинчен каласа пачӗ, халь вӑл ак мӗн калать: «Йытӑсемпе туллаттарса тӑктарасшӑнччӗ, анчах турӑ ямарӗ», — тет, ҫакӑншӑн сунарҫа айӑпламасӑр хӑварма ыйтать санран.

— А я понимаю, — отвечала maman, — он мне рассказывал, что какой-то охотник нарочно на него пускал собак, так он и говорит: «Хотел, чтобы загрызли, но бог не попустил», — и просит тебя, чтобы ты за это не наказывал его.

V сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Чӑнах та, мана ку пуринчен те ытла аптӑратать, кӑна эпӗ санран пытарса тӑма шутламастӑп.

Скажу тебе откровенно, я считаю спасение раненых нашей самым главным.

8 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Нимӗҫсемпе четниксем сана тӳремлӗхре хӑвалас пулсан, вара эпӗ санран мӗн тума кирли ҫинчен ыйтнӑ пулӑттӑм, — ответлерӗ хӗрлӗ ҫӳҫли.

Вот поджарили бы тебя немцы и четники на равнине, тогда я спросил бы тебя, куда идти, — заметил рыжий.

6 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Санран опытлӑрах салтак Уча яланах тӗрӗс туман-и вара?

 Разве Уча — он лучший солдат, чем ты, — не был всегда прав?

4 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Упа тусан мӑкӑрланнине курсан, санран ҫапла ыйтӗ: «Мӗн амакӗ ку, мӗншӗн капла тусан мӑкӑрланать» — тейӗ.

Увидит медведь пыль, спросит у тебя: «Что за диво, отчего такая пыль?»

Тилӗпе упа тата кӗтӳҫӗ // Михаил Андреев. Казах юмахӗсем: юмахсем. — Шупашкар: Чӑвашсен государство издательстви, 1938. — 60 с. — 51–55 с.

Санран ҫакна кӑна ыйтатӑп: ыратнипе ҫухӑрасран, малтан чӗлхене татса илсемччӗ, тархасшӑн, — тесе йӑлӑннӑ Арӑслан.

— Прошу тебя об одном, — взмолился лев, — откуси прежде всего мой язык, чтобы я не мог кричать от боли.

Тилӗ, тӗве, кашкӑр, арӑслан тата путене // Михаил Андреев. Казах юмахӗсем: юмахсем. — Шупашкар: Чӑвашсен государство издательстви, 1938. — 60 с. — 45–50 с.

Санран, кам сана ун ҫинчен каласа пачӗ, тесе ыйта пуҫласан, ҫапла тавӑрса кала: эпӗ — витӗр куракан ҫын, тӗнчере мӗн пулса иртнине пурне те пӗлетӗп те, — тенӗ.

А начнут тебя спрашивать, кто тебе рассказал правду, ты отвечай: «Я — ясновидящий, мне все известно, что делается на свете».

Витӗр куракан // Михаил Андреев. Казах юмахӗсем: юмахсем. — Шупашкар: Чӑвашсен государство издательстви, 1938. — 60 с. — 33–39 с.

Уншӑн эпӗр санран нимӗн те илместпӗр, тенӗ.

И платы нам за это никакой не надо.

Витӗр куракан // Михаил Андреев. Казах юмахӗсем: юмахсем. — Шупашкар: Чӑвашсен государство издательстви, 1938. — 60 с. — 33–39 с.

Ҫапла тусан, усал сывлӑш санран тухӗ, тет.

В этом случае нечистый дух выйдет из тебя.

Xӳре // Михаил Андреев. Казах юмахӗсем: юмахсем. — Шупашкар: Чӑвашсен государство издательстви, 1938. — 60 с. — 27–32 с.

Санран!.. — кӑшкӑрса пӑрахрӗ Мелик.

Тебя! — крикнул Веник.

Кӗтмен экзамен // Аркадий Петров. Алексин А.Г. Сашӑпа Шура: повесть; А.Петров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 92 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех