Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

шуса (тĕпĕ: шу) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫак ирхи кӳлӗм эпӗ икӗ чалӑша яхӑн шуса кайрӑм та хам малтан выртнӑ ҫӗре ҫитсе вырнаҫрӑм.

В это утро я отполз-таки сажени на две и очутился на прежнем месте.

Тӑватӑ кун // Ярукка Сантри. Гаршин В.М. Тӑватӑ кун: калав. — Шупашкар: Республикӑри чӑваш кӗнеки кӑларакан уйрӑм, 1924. — 38 с.

Пӗтӗм ире эпӗ асапланса шуса ирттертӗм.

Все утро проходит у меня в этом передвижении.

Тӑватӑ кун // Ярукка Сантри. Гаршин В.М. Тӑватӑ кун: калав. — Шупашкар: Республикӑри чӑваш кӗнеки кӑларакан уйрӑм, 1924. — 38 с.

Мӗн пур вӑя пуҫтарса, манӑн хӑш еннелле те пулсан шуса каяс пулать.

Я должен отползти во что бы то ни стало.

Тӑватӑ кун // Ярукка Сантри. Гаршин В.М. Тӑватӑ кун: калав. — Шупашкар: Республикӑри чӑваш кӗнеки кӑларакан уйрӑм, 1924. — 38 с.

Алӑ ӗне ҫиллинчен хӑвӑрт шуса тухса каять витре ҫумне пырса ҫапӑнать, ыраттарать…

Куҫарса пулӑш

Аннепех пурнӑҫ лайӑхчӗ // Валентина Элиме. Килти архив

Каллех айккипе вӑрманлӑ ҫырансем, ылттӑн хӑйӑрлӑ вӗри пляжсем шуса юлаҫҫӗ, Костьӑна хирӗҫ чупать те чупать ялтӑртатса таракан яп-яка та кӑн-кӑвак ҫул.

Снова плывут мимо заросшие тенистые берега, жаркие золотые отмели, и бежит-бежит навстречу Косте сверкающая гладь, голубая дорога.

Эпир курнӑҫӑпӑр-ха // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Карлӑкран тытнӑ та каялла шуса юлакан ҫыран ҫине пӑхать вӑл.

Вцепившись в поручни, он смотрит на уплывающий берег.

Эпир курнӑҫӑпӑр-ха // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Пӳлӗм тӑрӑх каҫса пыракан хӗвел ҫути унӑн пичӗ патне шуса ҫитет, Костя куҫӗсене хӗскелесе, питне пӗркелентеркелесе илет те — вӑранса каять.

Ползущий по комнате солнечный луч подбирается к его лицу, Костя жмурится, морщится — и просыпается.

Эпир курнӑҫӑпӑр-ха // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Пӗрӗхсе юхакан шывра Костьӑна тӑрмаланса кайнӑ юханшыв тӑрӑх, хыпашласа шуса пынӑ пек, — сыхлануллӑн пыракан пысӑк та шурӑ пӑрахут курӑннӑн туйӑнать.

В бегучих, брызжущих потоках Косте видится огромный белый пароход, который осторожно, словно ощупью, идет по взлохмаченной реке.

Ҫирӗп пул, Константин! // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Шуса ан кайтӑр тесе, ӑна Костя ҫиелтен ҫинҫе кантрапа ҫыхать.

Чтобы повязка не сползла, Костя перевязывает ее бечевкой.

Ҫирӗп пул, Константин! // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Унтан хӳри сылтӑмалла ҫаврӑнать, хӑрушӑскер хӑйӑр ҫинчен шуса анать те ишсе каять; ҫиҫӗм тепре ҫиҫсессӗн, Костя вӑл пӗрене иккенне курса, тӗлӗнсе ҫӑмӑллӑн сывласа ярать.

Потом хвост поворачивается вправо, чудовище сползает с песка, отплывает, и при новой вспышке молний Костя с восторгом и облегчением видит, что это обыкновенное бревно.

Ҫирӗп пул, Константин! // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Хӗвеланӑҫӗ енчен, ҫӗрпе пӗлӗт пӗрлешнӗ тӗлтен, тӗксӗм пӗлӗт шуса килет.

С запада, от горизонта, ползет угрюмая туча.

Ҫирӗп пул, Константин! // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Унтан нимӗн те пулманнине, пурте лӑпкӑн хӑйсем вырӑнӗнче ларнине кура, хуллен каялла ларкӑч ҫине шуса хӑпарать, анчах та ӑнсӑртран инкек пуласран Елена Ивановна ҫывӑхнерех пулма тӑрӑшать.

Потом, видя, что ничего не случается, все сидят спокойно, он вползает обратно на банку, но на всякий случай старается держаться как можно ближе к Елене Ивановне.

Ятарласа хушнӑ ӗҫ // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Вӑл хуллен ларкӑч ҫинчен шуса анса кимӗ тӗпне ларать — кунта шывран инҫерех те хӑрушах мар.

Он потихоньку сползает с банки и садится на дно лодки — там от воды подальше и не так страшно.

Ятарласа хушнӑ ӗҫ // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Йӗмне пиҫиххийӗнчен ҫатӑрласа тытать те вӑл тӳмине илме шуса анать, кӗсйисем ҫук унӑн, тӳмине ниҫта та хума ҫук, алӑра чӑрмантарать ҫеҫ.

Зажав в кулаке пояс штанов, он сползает вниз за пуговицей, карманов у него нет, девать ее некуда, в руке она мешает.

Ятарласа хушнӑ ӗҫ // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Костя аякранах ҫакна асӑрхать: Кӗрлекен варӑн леш евчи ҫыранӗнче пӗчӗкҫӗ мӗлке курӑнать, вӑл хӑвӑрттӑн варалла шуса анса каять.

Издали Костя замечает, как на противоположном откосе Гремячего яра показывается маленькая фигурка, быстро сползает, скатывается вниз.

Ятарласа хушнӑ ӗҫ // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Анчах Нюра вӗсене хирӗҫ те йывӑҫ тӑррисем ҫине, те вӗсем ҫийӗн шуса иртекен кӗмӗл пӗлӗтсем ҫине киленсе пӑхса пырать.

Но Нюра уже идет им навстречу, старательно любуясь не то верхушками деревьев, не то плывущим над ними перламутровым облаком.

Кам пулма туртӑм пур санӑн? // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Шуйттан шӑлӗ ҫинчи тайлӑкрах хӗрлӗ бакен хыҫала тӑрса юлать — ӑна вӗсем каялла таврӑннӑ чух сӳнтереҫҫӗ, — утрав та хыҫалалла шуса юлать.

Кланяющийся красный бакен Чертова зуба остается позади — они погасят его на обратном пути, — уплывает назад остров.

Кам пулма туртӑм пур санӑн? // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Ефим Кондратьевич хӑватлӑн авӑсать, шыв кимӗ айккисем ҫумӗнче ҫиллессӗн шӑпӑлтатать, кимӗ талпӑнса малалла шуса каять те, темӗнле ҫемҫе, анчах та каҫса каймалла мар япала ҫине пырса тӑрӑннӑ евӗр, чарӑннӑ пек пулать; тата кӑштах тӑрсанах — ӑна каялла юхтарса кайӗ.

Ефим Кондратьевич гребет сильно, вода сердито гулькает у бортов, лодка рывками устремляется вперед и тут же, будто наткнувшись на мягкую, но непреодолимую стену, замедляет движение; еще немного — и ее понесет назад.

Эсӗ вӗренсе ҫитӗн // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Чӑнах та, кӗсмен халӗ те Костьӑна итлесех каймасть — пӗрре шыва анса каять, тепре ҫиелтен шуса иртет, кимӗ вара сылтӑмалла та сулахаялла пӑркаланать, анчах Ефим Кондратьевич сайра хутран хӳре тытса пымалли кӗсменпе авӑскаласа илет, кимӗ вара малалла хӑвӑрттӑн шуса каять.

Правда, и сейчас весло не очень слушается Костю — оно то глубоко зарывается в воду, то скользит по поверхности, и лодка виляет то вправо, то влево, но Ефим Кондратьевич время от времени подгребает кормовым веслом, и она ходко идет вперед.

Эсӗ вӗренсе ҫитӗн // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Пӗрре вӑл ҫӳхе ҫеҫ турпас хӑйпӑтса шуса каять те каска ҫине тӳнклетет, тепре шалча ҫине тӑрӑнса ларать те ӑна туртса кӑларма та ҫук.

Он то скользит и, сняв тоненькую стружку, тяпает по чурбаку, то так увязает в лесине, что с трудом вытащишь.

Эсӗ вӗренсе ҫитӗн // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех