Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Хулӑн вӗрен кӳпчемӗ, куҫӗ умне уҫӑмлӑн тухса тӑнӑскер, пуҫӗнчен чӗтренчӗк ватӑ ӳсӗрлӗхе хӑваласа кӑларчӗ; Тильс халӗ лӑпкӑ та ӗшенчӗк.

Толщина массивных канатов, ясно представленная, выгнала из его головы дребезжащий старческий хмель; он остыл и устал.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 405–414 с.

Карап тӗттӗмре вӑранчӗ, парӑссем ҫатлатаҫҫӗ; рейӑсен хушшинче ҫӑлтӑрсем сисӗнмеллех сахалланчӗҫ; брашпиль шатӑртата-шатӑртата ҫаврӑнать, кӗҫех хулӑн трос карапа кӑштах тайӑлтарса юшкӑнри яккӑра ҫӗклесе кӑларчӗ.

Судно просыпалось впотьмах, хлопая парусами; все меньше звезд мелькало меж рей; треща, совершал круги брашпиль, и якорный трос, медленно подтягивая корабль, освобождал якорь из ила.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 347–370 с.

Ну, ну, хулӑн ҫунатлӑскер!

Ну, ну, толстокрылый!

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 347–370 с.

Битт-Бой ҫинче — лоцман карттусӗ, ҫыхса тунӑ хурарах хӗрлӗ фуфайка, кӑвак пиҫиххи, хулӑн пушмак, аллинчен ҫумӑртан хӳтӗленмелли плащ уртса янӑ.

На Битт-Бое была лоцманская фуражка, вязаная коричневая фуфайка, голубой пояс и толстые башмаки, через руку перекинут был дождевой плащ.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 347–370 с.

Кунта ӗнтрӗк ҫапнӑ; хулӑн пусмапа карнӑ лутра кантӑксем ҫутӑ кӗртмеҫҫӗпе пӗрех; мӑйӑр йывӑҫӗнчен тунӑ пысӑках мар бильярд пушӑ класри ачасем вӗренмелли пурӑ хӑмилле тӗксӗммӗн курӑнать.

Здесь были сумерки; низкие окна, завешанные плотной материей, почти не давали света; небольшой ореховый биллиард выглядел хмуро, как ученическая меловая доска в пустом классе.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Анчах тыткӑчисем хулӑн, — айванла хушса хучӗ вӑл.

Только ручки у них толстые, — наивно прибавила она.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Ҫапах та кӗсменсен алӑран вӗҫерӗнсе тухаслах йывӑр, хулӑн тыткӑчисем — самантсерен тенӗ пек тухса ӳкесле.

Гелли еле удерживала весла, толстые концы которых ежеминутно грозили вырваться из ее рук.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Вӑл хытанка, ҫав вӑхӑтрах ҫирӗп, йӑрӑс пӳллӗ, ҫинҫе пилӗклӗ, бронза сӗмӗллӗ тӗксӗм хулӑн ҫӳҫлӗ; юмарт, ҫутӑ пичӗ сывӑ сӑнлӑ.

Она была худощава, но стройного и здорового сложения, с тонкой талией, тяжелыми темными волосами бронзового оттенка, свежим цветом ясного, простодушного лица.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Варнава тачӑ тӳмеленӗ хура сюртукпа, хулӑн кӗлеллӗ пушмакпа, хура шӑлаварпа.

Варнава носил черный, наглухо застегнутый сюртук, башмаки с толстыми подошвами и черные брюки.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 187–210 с.

Кӗсменӗсене хурать те вӑл — карланкӑран тухакан хулӑн нотӑсемпе сасӑпах шухӑшлать.

Он складывает весла и думает вслух низкими, гортанными нотами.

VII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Шалта пысӑк хура йывӑҫ ешчӗк пулнӑ-мӗн, уҫҫи шӑтӑкӗнчен кӑнтарса тӑрать, вӑл хӗр ӑна ярса тытичченех шаклатрӗ те — ҫав самантрах хулӑн хут тӗрки ешчӗк хупӑлчине тӗртрӗ — Аян урисем патне саралнӑ ҫырусен ҫумӑрӗ сапаланса ӳкрӗ.

Внутри был большой, темный деревянный ящик, ключ торчал в скважине и щелкнул, казалось, прежде, чем девушка схватила его, в тот же момент толстая бумажная пачка подтолкнула крышку ящика, и град пожелтевших писем разлетелся под ногами Аяна.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Ванькка, унӑн хусканӑвӗсене сӑнасах тӑраканскер, хулӑн хӑмаран тунӑ сӗтел хыҫне ыткӑнчӗ, пытанса ӗлкӗреймерӗ, сылтӑм хулпуҫҫине тем пӗҫертсе илнине туйрӗ.

Куҫарса пулӑш

3 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Утарҫӑ кунта пӗччен мар пулас, касмӑкри йытӑ ҫав-ҫавах-ха талпӑнса хулӑн сасӑпа вӗрни витӗр вӗлле пӳртӗнче арҫынсем ӗрлешни илтӗнет.

Куҫарса пулӑш

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Пуҫне хӑяккӑнрах пӑрнӑ чухне кӑшт каҫӑртарах сӑмси, мӑкӑрӑларах тӑракан тути, кӗмӗлпе эрешленӗ хулӑн ҫивӗчӗ уҫҫӑн палӑраҫҫӗ.

Куҫарса пулӑш

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Хыр-чӑрӑш лӑссипе ытти йывӑҫ ҫулҫисем чӑлханнӑран пулнӑ хулӑн тӑрӑ та чараймасть унӑн пайӑркисене.

Куҫарса пулӑш

3 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Тарт ҫӗҫҫине кӑларчӗ те пакетӑн хулӑн хутне касрӗ.

Тарт вынул нож и разрезал толстую бумагу пакета.

IV. «Гарнаш, Автан урамӗ» // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 91–116 с.

Анчах эсир, ытти чылай ҫын майлах, хайласӑр мӗн пур чӑнлӑх сассине пурнӑҫӑн хулӑн кӗленчи витӗр итлетӗр; чӑнлӑх кӑшкӑрать, эсир вара ӑна илтейместӗр.

Но вы, как и большинство, слушаете голоса всех нехитрых истин сквозь толстое стекло жизни; они кричат, но, вы не услышите.

VII. Хӗрлӗ «Вӑрттӑнлӑх» // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Таврара халӗ — унӑн чӑн-чӑн тусӗсем, вӗсем хулӑн сасӑпа пупленине Ассоль унчченех пӗлет.

Но окруженная теперь истинными своими друзьями, которые — Ассоль знала это — говорят басом.

IV. Пӗр кун маларах // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Кун тӑршшӗнче ҫынна мӗн чухлӗ шухӑш, мӗн чухлӗ туйӑм тата мӗн чухлӗ сӑмах-юмах аптӑратмасть-ши, — ҫаксем пурте пӗрле темиҫе хулӑн кӗнекене вырнаҫӗччӗҫ.

В течение дня человек внимает такому множеству мыслей, впечатлений, речей и слов, что все это составило бы не одну толстую книгу.

III. Шурӑмпуҫ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Унта — шалти хутламӗсем тухса ӳкнӗ уҫӑ альбом; лере — ылтӑн ҫиппе ҫыхса хунӑ тӗркесем, салху сӑнлӑ кӗнеке куписем, ал ҫырӑвӗсен хулӑн ҫыххисем, уҫнӑ чух йывӑҫ хуппилле ҫатӑртатакан хитре пӗчӗк кӗнекесен тӗмески; кунта — чертежсемпе таблицӑсем, ҫӗнӗ кӑларӑмсен речӗсем, карттӑсем; хуплашкисен тӗрлӗлӗхӗ — хытӑ та черченкӗ, хуп-хура та ула-чӑла, сенкер те сарӑ, хулӑн та ҫӳхе, кӑтрашкаллӑ та яп-яка.

Там — раскрытый альбом с выскользнувшими внутренними листами, там — свитки, перевязанные золотым шнуром; стопы книг угрюмого вида; толстые пласты рукописей, насыпь миниатюрных томиков, трещавших, как кора, если их раскрывали; здесь — чертежи и таблицы, ряды новых изданий, карты; разнообразие переплетов, грубых, нежных, черных, пестрых, синих, серых, толстых, тонких, шершавых и гладких.

II. Грэй // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.