Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

камӑн (тĕпĕ: кам) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Саншӑн камӑн пӗлмелле тата?

А кто же за тебя знать должен?

Салтак чапӗ // Н. Ятманов. Дмитриев, Н. П. Тӑван ҫӗршывӑн чысӗ: халӑх геройӗсем ҫинчен ҫырнӑ калавсем / вырӑсларан Н. Ятманов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 126 с. — 76–94 с.

Камӑн вар-хырӑмӗ ҫав териех пӑсӑлма пултарнӑ-ха? тетӗп.

У кого, думаю, такой запор может быть?

Саккӑрмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Фиш Г.С. Кимас-кӳлли ялӗ парӑнни: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 140 с.

Ӑна кирек камӑн аллинех тыттармашкӑн ирӗклӗ мар эпӗ…

Не волен я давать его кому бы то ни было…

Шаутбенахт Петр Михайлов // Иван Пинер. Ровинский О.М. Гангут патӗнчи ҫапӑҫу: калав. — Шупашкар: Чӑвашгосизд, 1943. — 60 с.

Камӑнне Украинӑра ҫурт-йӗрне чӗртсе ҫунтарса янӑ, — тенӗ Щорс, ҫак самантран вара унӑн ӑша кӗрсе пытаннӑ сасси сасартӑк ирӗке тухнӑ, — камӑн акнӑ анине, выльӑх-чӗрлӗхне туртса илнӗ, камӑнне гайдамаксем е нимӗҫсем ашшӗне е пиччӗшне персе пӑрахнӑ, камӑн ҫурӑмӗ ҫине нимӗҫ шомполӗсем йӗрлесе тухнӑ — пӑшал тытӑр!

— У кого на Украине сожжена хата, — сказал Щорс, и вдруг сдавленный его голос вырвался на свободу, — у кого отняты посевы, скот, у кого расстреляны гайдамаками, немцами отец или брат, у кого спина исполосована немецкими шомполами — в ружье!

Вуннӑмӗш сыпӑк // Николай Степанов. Герасимов, Е. Щорс: [тулли мар вӑтам шкулсем валли] / Е. Герасимов, М. Эрлих; Н. Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1940. — 208 с.

Кил хуҫи хӗрарӑмӗ ӗҫлет пулсан, килте камӑн мӗн тумаллине малтанах палӑртса хумалла.

Там, где хозяйка работает, должны быть распределены все домашние обязанности.

Килте хӑвна мӗнле тытмалла // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Камӑн та пулин сывлӑхӗшӗн ӗҫеҫҫӗ пулсан, куркана ҫӳлерех ҫӗклеҫҫӗ те, пуҫпа сулса илеҫҫӗ.

Если пьют за здоровье — подымают стакан, сопровождая это кивком головы.

Ӗҫмеллисем // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Хӑнасенчен камӑн та пулин иртерех каймалла пулсан, вӑл ыттисене систермесӗр каять.

Если кто-то должен покинуть общество раньше, он это делает, не привлекая внимания других.

7. Хӑнара // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Хистемесӗр, камӑн мӗнле кӑмӑл тесе.

Без понукания, без просьб — сами.

XVI. Ял ҫывӑрмасть // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

«Расчут илме, — тесе тавӑрчӗ лешӗ, — камӑн ӗнси хулӑнтарах — ӗҫлетӗр, мана халичченхи пек ӗҫлесе тӳлени ҫырлахтармасть», — терӗ.

«За расчетом, — спокойно ответил тот и добавил: — А на тебя пусть работают те, у кого загривок толстый. Меня же твоя плата не устраивает».

IX. Юлташсен тупи // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Камӑн шӑпрах пулмалла?

— Это ты мне советуешь «поаккуратней»?

III. Ют хӳте ӑшӑтас ҫук // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Утламӑшрах, тен, камӑн та пулин ҫич ҫулхи автанӗ пур-тӑр.

Авось в Утламыше у кого-нибудь и семилетний петух есть.

I. Текерлӗк канӑҫне ҫухатнӑ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Камӑн та пулсан каймаллахчӗ… — ассӑн сывларӗ вӑл, — праҫник пекех тумалла…

— Надо бы, конечно… — вздохнул он, — по всем данным, надо бы праздник…

2 // Михаил Рубцов. Павленко П.А. Ҫеҫенхир хӗвелӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 96 с.

Пусма ҫинче е алӑкра, иртме тӑвӑр ҫӗрте йӗрке тӑрӑх камӑн малтан иртмелле, ҫавсене ирттермелле.

В узких, тесных проходах, а также у лестниц и дверей следует подождать до тех пор, пока не пройдут те, которым по праву положено проходить первыми.

Урамра // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Апатшӑн камӑн тӳлемелле?

Кто оплачивает счет?

Кафере, столовӑйра, ресторанта // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Ҫемьере камӑн та пулин урӑх хушамат пулсан, паллаштарнӑ чухне ун ҫинчен каламалла.

Если у члена семьи другая фамилия, то называют и ее.

Мӗнле паллашасси тата паллаштарасси // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Камӑн малтан саламламалла?

Кто приветствует первым.

4. Саламласси, ҫынна ҫынпа паллаштарасси // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Камӑн та пулин темиҫе титул пулсан, ӑна чӗнсе калаҫнӑ чухне чи аслӑ титулне анчах асӑнмалла.

Если кто-то имеет несколько титулов, то при обращении используется только один и самый высокий.

3. Калаҫу культури // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Титулпа чина халӗ официаллӑ калаҫура е камӑн та пулин ҫак ученӑй ят е профессор званийӗ хушаматпа пӗрлешсе кайнӑ чухне асӑнаҫҫӗ.

Титулы и звания упоминаются у нас только в официальных обращениях и в исключительных случаях, например, если у кого-нибудь есть научная степень или профессорское звание и это превратилось в приставку к его фамилии.

3. Калаҫу культури // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Сӑмахран, камӑн та пулин сӑмса тутри ӳкни ҫинчен тутӑр хуҫине каламалла; эсир ют ҫыннӑн сӑмса тутрине тытсан, сире мӗнле те пулин чир ерме пултарать, е ху ертме пултаратӑн.

Например, вместо того, чтобы поднять оброненный носовой платок, обращают на это внимание владельца: дотронувшись до чужого платка можно заразиться какой-нибудь болезнью или перенести ее на платок своей рукой.

Ҫын хӑйне халӗ тата ӗлӗк мӗнле тытни // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Ку ӗлӗкхи саманана сӑнлакан ваттисен каларӑшӗсенчен аван курӑнать: «Камӑн алли вӑрӑм, ҫав ҫиелте», «Ҫын вӑйлӑ та пуян пулсан, ӑна ҫапӑҫма ансат», «Укҫан шӑрши ҫук», «Ҫыншӑн ҫын — кашкӑр» — тата ыт. те.

Яснее всего говорят об этом такие поговорки, как: «У кого руки подлиннее, тот и правее», «Кто силен да богат, тому хорошо воевать», «Деньги не пахнут» и «Человек человеку волк».

1. Йӗрке-тирпей культури тата уйрӑм ҫын // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех