Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

санӑн (тĕпĕ: сан) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Павел Иваныч ҫапас килнӗ пек пӑхса илет те ҫапла каласа хурать ӗнтӗ: «Чӗркуҫҫи ҫине ӳксе йӑваланиччен, санӑн, ухмахӑн, эрех кӳпес марччӗ, карчӑкна хӗрхенесчӗ.

А Павел Иваныч взглянет этак, словно ударить захочет, и скажет: «Чем в ноги-то бухать, ты бы лучше, дурак, водки не лопал да старуху жалел.

Хуйхӑ // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 46–55 стр.

Вӑл мана кунта вӗҫтерсе килчӗ, малалла ан вӗҫтертӗр тесе санӑн ҫарӑкунтан ярса тытрӑм акӑ, — тӳрре тухасшӑн Кукша.

Он меня принес сюда, чтобы мне дальше не улетать, схватился за твою репу — хочет выкрутиться Кукша.

Кӑштах кулса илмелӗх // Евгений Турхан. http://suvargazeta.ru/news/cn-khyparsem/ ... sa-ilmelkh

— Эсремет пӗлсе пӗтертӗр, мӗнле урапа ку санӑн! — тенӗ землемер, урапа ҫине хӑпарса ларнӑ май, ҫамкине картлантарса.

— Чёрт знает какая у тебя телега! — поморщился землемер, влезая в телегу.

Ҫул ҫинче // Митта Петӗрӗ. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 3–10 стр.

— Ара сыхла-ха ӗнтӗ, Саня, хӑвӑн ҫӑлтӑрна, — кулса илчӗ Татьяна Родионовна, — вӑл санӑн капла та хӗвел пекех ҫутатать.

— Да побереги ты свою звездочку, Саня, — улыбнулась Татьяна Родионовна, — у тебя она и так светит, как ясный месяц.

38-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Санӑн пирне нимӗн те пулмасть.

— Ничего им не сделается, твоим холстам.

36-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

«Шкулта вӗренме пуҫламасӑр санӑн ӗҫне пӑхмастпӑр», терӑ вӑл.

«Пока в школу не вернешься, и разбирать твое дело не будем», — сказала она.

34-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Санӑн вырӑс чӗлхипе мӗнле унта?

— Как у тебя там насчет русского языка?

33-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Санӑн пултарулӑхна пӗлетӗп эпӗ, Саня, тытӑнсан — хӑваласа ҫитетӗн.

Мне твой характер, Саня, известен: возьмешься — нагонишь.

33-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Санӑн юлташусем мана пурне те каласа пачӗҫ…

Твои друзья мне все рассказали…

33-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Пӗлетӗп эпӗ санӑн хуйхӑна.

— Знаю про твое горе.

33-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Ав, аннӳ санӑн пысӑк ӗҫе тытӑнчӗ, хӑрамарӗ.

— А вот мать твоя большие дела начинает, не страшится.

33-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Санӑн аҫу кунта кашни лаптӑка пӑхнӑ, шӑварнӑ, хамӑр эртеле ура ҫине тӑратнӑ, сан кӑмӑлна каймасть иккен вӑл…

Тут батька твой каждую делянку выхаживал, потом поливал, артель нашу на крепкие ноги ставил, а тебе не по сердцу все…

32-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Текех ҫынсем санӑн аҫуна нихҫан та манмӗҫ, — лӑпкӑн пӗлтерчӗ Федя.

— Теперь твоего отца люди никогда не забудут, — тихо сказал Федя.

32-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Уншӑн санӑн аҫӑна тав тумалла.

— За это твоего отца благодарить нужно.

32-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эсӗ сывӑ ҫын мар вӗт, санӑн выртмалла-ха.

Ты больной, тебе лежать надо!

31-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Санӑн кутамккана пӑхсан, мӗнле тарӑхса кайнине пӗлетӗн-и?

— Знаешь, как она расстроилась, когда мешок твой разбирала!

31-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Санӑн вӗт халӗ выляса-кулса кӑна ҫӳремеллеччӗ».

А тебе бы еще играть да бегать».

30-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫемьепе урӑх ҫӗрелле каймалла санӑн.

На сторону тебе с семьей подаваться надо.

30-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ан тив ӗҫе вӗренччӗр, вӑхӑчӗ ҫавнашкал — Евдокия хӗвелпе пиҫсе тӗксӗмленнӗ Катерина ҫине пӑхрӗ — Ху ҫинчен те шутласчӗ санӑн.

Пусть уж верному делу обучаются, время такое — Евдокия оглядела потемневшую от солнца Катерину — Ты бы и о себе подумала.

30-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Санӑн выртмалла вӗт!

Тебе же лежать надо!

30-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех