Шырав

Шырав ĕçĕ:

тӗрӗксем (тĕпĕ: тӗрӗк) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Тӗрӗксем ҫав сарт тӳписенчен инҫете кайнӑ пулин те, пӑлхавҫӑсем ҫапах пӑшал персе тӑчӗҫ.
Стрельба с них продолжалась и тогда, когда турки удалились на значительное расстояние, за пределы досягаемости ружейных выстрелов…

XXXV. Ҫапӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Тӗрӗксем пӗрре те пемерӗҫ-ха.
Турки еще не выпустили ни одной пули.

Тӗрӗксем тӑватшар ретпе пыратчӗҫ; виҫ ялавӗ пысӑк, пӗчӗк ялавӗсем ҫирӗмрен те ытла — шурӑ та хӗрлӗ, симӗс тата тем тӗсли те курӑна-курӑна кайрӗ — пурте ҫак кӗтӳ ҫийӗн вӗлкелеҫҫӗ.
Турки шли по четыре в ряд; три больших знамени и десятка два маленьких флажков — белых, красных, зеленых и других цветов — развевались над колонной.

— Тӗрӗксем вӗҫӗ-хӗррисӗр-ҫке унта, — терӗҫ хӑш-пӗрисем инҫетелле пӑхса.
— Турок-то тьма-тьмущая, — говорили некоторые, глядя с насыпи вдаль.

— Тӗрӗксем! — терӗ пӗри.
— Турки!

Хуралҫӑсем окопсем патнелле чупса килме тытӑнчӗҫ, чупнӑ маях: — Тӗрӗксем!.. Тӗрӗксем килеҫҫӗ!.. Вӗҫӗ-хӗрри те ҫук… Шутласа кӑларма та ҫук! — тесе кӑшкӑрашрӗҫ.
Вскоре дозоры начали спешно отступать, крича на бегу: — Турки!.. Турки идут!.. Видимо-невидимо!..

Ҫапах та тӗрӗксем тарнине курсан кӑштах уҫӑлчӗҫ, анчах вӑл та пулин вӑхӑтлӑха кӑна пулчӗ, халӗ каллех вӗсен ӑшӗсем вӑркама тытӑнчӗҫ.
После первого успеха они немного прояснились, но лишь на короткий срок; снова их искажала душевная тревога.

Пӑлхарсене асӑрханӑ тӗрӗксем кӑштах чарӑнса тӑчӗҫ, унтан каялла тарса кайрӗҫ.
Завидев болгарские отряды, турки на минуту остановились, затем повернули вспять.

XXXIV. Ирхине // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Тӗрӗксем хупах ҫурчӗн картишне кӗрсе курӑнми пулчӗҫ.
Они хлынули в ворота корчмы и скрылись из виду в глубине двора…

XXXII. Аврам // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вӑл ял хӗрринчи шӑлан пахчипе иртсе пынӑ чух ӑна хӗҫ-пӑшаллӑ тӗрӗксем чарса тӑчӗҫ.
Когда он проходил мимо розовых насаждений на окраине села, его остановило несколько вооруженных турок.

XXX. Стрем айлӑмӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Тикансем хӑйсен майӗпе те, ӗмӗчӗсемпе те ытларах тӗрӗксем енне туртӑнатчӗҫ, кирек хӑш-ҫӗрте те вӗсем тӗрӗксен шанчӑклӑ пулӑшаканӗсемччӗ…
И по своему складу, и по своим интересам цыгане тяготели к туркам и во всех подобных случаях были их верными союзниками и здесь и в других местах…

XXVIII. Укрепленисенче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Тӗрӗксем курӑнмарӗҫ-и?
— Турки не появлялись?

XXVII. Тӗпчесе пӗлни // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ӑна кунта, чӑн та, тӗрӗксем яман-ши?
И правда, уж не подослан ли он турками?..

Ҫилленсе ҫитнӗ тӗрӗксем ӑна Рахманларире кӗпе-тумтир таврашне саплӑк ларттарма кӑна мар, хӑйне те ҫурӑмӗнчен тӗккелесе усал сӑмахсемпе ятласа кӑларса янӑ.
И потому был немало удивлен, когда в Рахманлари обозленные турки не только не дали ему наложить заплаты на их одежду, но наложили в спину ему самому и с самыми неделикатными ругательствами выгнали вон.

Тӗрӗксем ҫук-ха…
Турок еще нет…

XXVI. Зли-долӑ патӗнчи батарейӑ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вӗсем кунта хӑйсем кӑна аппаланаҫҫӗ иккен, эппин тӗрӗксем вӗсене ҫӗмӗрсе тӑкаҫҫех.
Они поняли, что предоставлены самим себе, иначе говоря, обречены на неминуемую гибель…

XXV. Пӑлхав // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вӗсен вырӑнне аслӑ ҫултан аяккарах утлӑ тӗрӗксем кӑна иртсе ҫӳрерӗҫ: тӗрӗксем пӑшалпа перкелесе илчӗҫ те вӑшт каялла ҫаврӑнчӗҫ…
Вместо них далеко на дороге замаячило несколько конных турок, они выпалили из ружей и повернули обратно…

Ҫынсем уйӑх ытла ӗнтӗ тӗрӗксем тапӑнасса кӗтетчӗҫ, ҫак сӑмах путех пулнӑ вӗсен тӗлне.
Этого было достаточно для людей, которые уже больше месяца ожидали нападения турок.

XXI. Вилӗ кӗлли туни // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫак ҫынсем патӗнчерех пулсан тӗрӗксем хӗрхенӗҫ тесе шутлать ӗнтӗ кашни, ҫавӑнпа хӳтӗлӗх шыраҫҫӗ те.
Каждый рассчитывал, что возле этих людей, наиболее влиятельных среди турок, он скорей найдет защиту и будет пощажен вместе с ними.

Тӗрӗксем!
Турки!

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика